ตอนที่ 322 ฉินเสี่ยวตั่ว : เราคบกันเถอะ!
ในเวลานี้ฝนยังไม่หยุด ทุกคนต่างก็กางร่มกันบวกกับที่เย่เฉินต้องการจะไปถึงฝรั่งเศสให้เร็วที่สุด เขาเองก็ร้อนใจ
ดังนั้นจึงไม่ได้มองแอร์สาวคนดังกล่าวแล้วกล่าวอย่างไม่สนใจ “ไปๆ จะไปหาเงินไปหาที่เครื่องบินลำนี้ อย่ามาสร้างความรำคาญ….”
ซีกวาพูดไปจู่ๆ ก็สังเกตเห็นว่าหญิงสาวเรือนร่างแบบบบางในชุดแอร์โฮสเตสนี้คือฉินเสี่ยวตั่ว!
“คุณฉินเสี่ยวตั่ว!” ซีกวาตกตะลึง “มาได้ยังไงครับเนี่ย?”
ฉินเสี่ยวตั่วถือร่มแล้วทำมือเป็นสัญญาณให้เขาเงียบแล้วส่งยิ้ม “อย่าบอกพี่เย่เฉินล่ะ เอาฉันขึ้นเครื่องไปด้วย ฉันจะไปฝรั่งเศสกับพวกคุณ!”
ซีกวา “เอ่อ…”
ซีกวาเองก็ชอบฉินเสี่ยวตั่วอย่างมาก เขารู้สึกว่าหญิงสาวใสซื่อน่ารัก รู้ว่าหล่อนไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดี จึงยอมให้หล่อนขึ้นเครื่องบินไปด้วย
เครื่องบินบินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ฝนเพียงเท่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไรสำหรับนักบินเครื่องบินส่วนตัวเลย
เพราะนักบินเป็นคนรัสเซีย ทุกคนต่างก็รู้กันดีว่าประเทศที่มีการต่อสู้บ่อยๆ นี้ขับเครื่องบินเก่งที่สุดในโลก
Leonardo นักแสดงฮอลีวูดผู้รับบทแจ็คในเรื่องไททานิค ก็เคยนั่งเครื่องบินของรัสเซียมาก่อน
สายการบินนี้เกิดเรื่องพอดิบพอดี คิดไม่ถึงว่าเครื่องบินนี้จะระเบิด!
ชายผู้นี้นั่งมองด้านนอกหน้าต่าง เห็นลูกไฟลุกติดเครื่องยนต์ เขาตกใจจนร้องตะโกนออกมาเสียงดัง
แต่เขากลับพบว่าทั้งเครื่องบินมีเขาตกใจแค่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆ นั่งยังคงนั่งจิบกาแฟ จิบเหล้ากันอย่างใจเย็น
ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูก จึงเรียกแอร์โฮสเตสมาแล้วตะโกนถามด้วยความหวาดกลัว “นี่มันเกิดอะไรขขึ้นกันแน่!”
หญิงสาวตอบกลับมาว่า “ไม่ต้องเป็นกังวลใจไปค่ะ คุณผู้ชาย เรามีปัญหาเล็กน้อยเท่านั้นเอง ก็แค่หนึ่งในเครื่องยนต์พังก็เท่านั้นเอง”
ปัญหาเล็กๆ ก็แค่ เท่านั้นเอง…
ตอนเครื่องบินแตะพื้น ล้อหลังก็เริ่มระเบิด แต่ทุกคนก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ดังนั้นอากาศแบบนี้ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเลยด้วยซ้ำกับนักบินของเย่เฉิน
เย่เฉินนั่งบนที่นั่งหรูหราของเครื่องบินส่วนตัวอ่านข้อมูล แอร์โฮสเตสคนหนึ่งถือแก้วกาแฟเดินมาหาเย่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณชายเย่ ดื่มกาแฟเถอะ ฉันชงเองเลยนะคะ”
เย่เฉินรู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหูมากทีเดียวจึงแหงนหน้ามอง “ฉินเสี่ยวตั่วเหรอ? คุณมาได้ยังไงเนี่ย?”
ฉินเสี่ยวตั่วหัวเราะร่า แล้วทรุดนั่งลงตรงหน้าเย่เฉิน “ฮ่าๆ ฉันว่าแล้วว่านายจะต้องบินไปฝรั่งเศส เมื่อกี้ยังจะหลอกฉันอีก ชิ! จริงสิ ฉันคิดออกแล้วพ่อฉันน่ะเสียไปเมื่อวันที่ 29 เดือนสิงหาคม ตอน 11 ปีก่อน ตำแหน่งที่พ่อฉนได้รับบาดเจ็บก็คือบาร์ LaBall ที่ถนนฌ็อง-ฌัก รูโซ”
ฉินเสี่ยวตั่วแจกแจงสถานที่และเวลาที่บิดาตนเองตายกับเย่เฉิน ทำให้เขาน่าจะหาตัวฆาตกรได้ง่ายกว่าเดิม
ฌ็อง-ฌัก รูโซคือศิลปินและนักปราชญ์ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอย่างมากในฝรั่งเศส ถนนสายนี้จึงมีชื่อเสียงอย่างมากในปารีส
เวลา 11 ปีก่อนไม่ถือว่ายาวนานอะไร เวลานั้นในเมืองใหญ่ๆ อย่างปารีสติดตั้งกล้องวงจรปิดเอาไว้เป็นจำนวนมากแล้ว
เย่เฉินคิดว่าเขาควรจะลองหาเบาะแสจากกล้องวงจรปิด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)