เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 323

ตอนที่ 323 สืบหาฆาตกร!

ผู้หญิงจะสวยหรือไม่ จะเอาชนะใจชายได้หรือเปล่านั้น สิ่งที่สำคัญก็คือเสื้อผ้าและการแต่งหน้า

ผู้หญิงทุกคนล้วนแต่มีสไตล์ที่เหมาะสมกับตนเองที่สุด

ยกตัวอย่างเช่นหวังเจียเหยา ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นผู้หญิงสารเลวที่เล่นชู้อยู่หลายครั้ง แต่สไตล์ที่เหมาะสมกับหล่อนก็คือแบบใสซื่อบริสุทธิ์

วงหน้างดงามไร้ที่ตำหนิ และสีหน้าท่าทางที่ใสซื่ออ้อนวอนขอให้แฟนหนุ่มให้อภัยได้ตลอดเวลา หล่อนที่เกิดมาก็เหมาะกับบทบาทเช่นนี้

หากว่าให้หล่อนไปสวมชุดเซ็กซี่ เช่นกี่เพ้าเอย ลูกไม้สีดำเอย หล่อนใส่ไปก็คงไม่สวยงามและเหมาะสม

แต่ฉินหงเหยียนที่เป็นผู้หญิงซึ่งมีเสน่ห์ของหญิงสาวเต็มตัว หล่อนสวมชุดสไตล์ใสๆ แบบนี้ไม่ไหว ถ้าหากว่าให้ไปใส่ชุดนักเรียนมัธยมปลาย

ต้องสวมชุดผู้บริหาร ชุดทำงาน ถึงจะนำเสนอเสน่ห์ที่หญิงสาวมีได้ ถึงจะทำให้หล่อนสมบูรณ์แบบที่สุด

ส่วนซูมู่ชิงนั้น เป็นพวกสาวหวานหรือสาวข้างบ้าน ไม่ว่าจะใส่ชุดแนวไหนก็สามารถนำเสนอความสวยของหล่อนได้ ขอแค่แต่งหน้าเย็นชาจนเกินไปก็เป็นอันใช้ได้

และสำหรับก็ฉินเสี่ยวตั่วเช่นเดียวกัน ใบหน้าของหล่อนไม่ได้สวยกว่าหวังเจียเหยา ฉินหงเหยียน ซูมู่ชิง แค่เรือนร่างก็ไม่สู้หวังหยวนหยวน

แต่ว่าในตอนที่หล่อนสวมชุดแอร์โฮสเตส เสน่ห์ของหญิงสาวไม่ว่าชายคนใดเห็นก็หลงลืมหญิงสาวคนอื่นไปหมดสิ้น!

ฉินเสี่ยวตั่วจงใจเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่ม เพื่อให้เขาเห็นเรือนร่างของตนเองได้ชัดเจนตำตา มองครู่หนึ่งเย่เฉินก็เป็นฝ่ายเก้อเขินไปเอง

“พอได้แล้ว เสี่ยวตั่ว เลิกหมุนที”

ฉินเสี่ยวตั่วยังไม่ลดละ “งั้นนายว่าหุ่นฉันดีไหม?”

เย่เฉินตอบ “ดี!”

ฉินเสี่ยวตั่ว “เพอร์เฟ็คไหม!”

เย่เฉินจึงตอบ “เพอร์เฟ็ค!”

ฉินเสี่ยวตั่วถามต่อ“คู่ควรกับพี่รองของนายไหม?”

เย่เฉินตอบ “คู่คววรๆ คู่ควรอยู่แล้ว แต่เขาต่างหากไม่คู่ควรกับคุณ!”

ฉินเสี่ยวตั่ว “งั้นทำไมยังไม่เรียกพี่สะใภ้!”

เย่เฉิน “เด็กน้อยเอ้ย ยังกล้ามาแต๊ะอั๋งผม! ดูว่าผมจะจัดการคุณยังไง!”

“โอ้ย พี่กวาคะช่วยด้วย เย่เฉินจะลงมือทำร้ายคนแล้ว!”

ฉินเสี่ยวตั่วสวมรองเท้าส้นเตี้ยหัวกลมๆ อันเป็นเครื่องแบบของแอร์โฮสเตส วิ่งหนีบนเครื่องบิน

……

เพราะได้ฉินเสี่ยวตั่วอยู่เป็นเพื่อน การเดินทางตลอดหลายสิบชั่วโมงของเย่เฉินถึงได้สนุกกว่าที่เคย

เขาถึงขนาดลืมไปว่าตนเองมาทำอะไร ลืมเรื่องที่ว่าฉินหงเหยียนใกล้จะแต่งงานกับสวี่ฉู่หมิง

เย่เฉินเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมฉินหงเหยียนถึงได้ไม่อยากเล่าเรื่องทุกอย่างกับน้องสาว หล่อนไม่อยากให้เด็กสาวที่ใบหน้ามักจะแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่แสนสดใสนี้กลายเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย

เวลาสิบกว่าชั่วโมงผ่านไป เย่เฉินมาถึงปารีสอันเป็นเมืองหลวงของฝรั่งเศส สายฝนกำลังโปรยปรายอยู่ในเมือง พวกเขานั่งรถมาที่สถานีตำรวจของปารีส

ตำรวจที่ชื่อแฟรงค์มาพบเย่เฉิน

ภาษาฝรั่งเศสของเย่เฉินถือว่าดีมากทีเดียว เขาจึงใช้ภาษาฝรั่งเศสสนทนาทันที “ผมอยากจะขอสืบดคีของชายชาวจีนที่โดนทำร้ายในบาร์ LEBALL ที่ถนนฌ็อง-ฌัก รูโซวันที่ 9 เดือนสิงหาคม ตอนเมื่อ 11 ปีก่อน คนโดนทำร้ายชื่อฉินอ้าวหมิง”

ฉินอ้าวหมิงคือชื่อบิดาของฉินเสี่ยวตั่วและฉินหงเหยียน