เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 340

ตอนที่ 340 คุณจะฆ่าผม?!

หลังจากเย่เฉินแสดงเจตนาแน่วแน่ของเขาแล้ว ซูมู่ชิงก็ผุดลุกยืนขึ้น

หล่อนหันมองผู้เป็นปู่ “คุณปู่คะ ทุกคนจัดการเรื่องงานแต่งงานของหนูกับเย่เฉินแต่ก็ควรปรึกษาพวกเราก่อนไหมคะ? หนูไม่ได้บอกว่าอยากจะแต่งงานกับเย่เฉินแล้วยิ่งไม่อยากจะแต่งงานกับเขาพร้อมกับผู้หญิงคนอื่น”

ที่จริงแล้วคำพูดนี้ของซูมู่ชิงพูดให้เย่เฉินฟัง

หล่อนพูดแบบนี้ก็เพื่อบอกกับเย่เฉินว่าหล่อนไม่รู้เรื่อง หล่อนไม่ได้อยากแต่งงานกับเขาใจจะขาดจนไม่เลือกวิธีการใดๆ

ในฐานะที่ซูมู่ชิงเป็นคนสวยลำดับหนึ่งในเมืองหลวง หล่อนย่อมเห็นแก่หน้าตัวเองอย่างยิ่ง

ซูเจิ้นหางกล่าว “เรื่องแต่งงานของลูกต้องเชื่อฟังพ่อแม่อยู่แล้ว งานแต่งของแกไม่ได้ขึ้นอยู่กับแกตั้งแต่แรก! ถ้าทุกคนในบ้านของเราหัวดื้อเหมือนแก ตระกูลซูของเราจะรุ่งเรืองเหมือนในวันนี้เหรอ! ยิ่งไปกว่านั้นแกเป็นคนเลือกผู้ชายคนนี้เอง แกเป็นคนดึงดันจะคลอดเด็กออกมาให้ได้หลายปีมานี้ตระกูลของเราหาคนมาแต่งงานกับแกตั้งเยอะแยะ แต่แกก็ไม่ยอมแต่งงานกับใครสักคน แกคิดว่าฉันจะตามใจแกตลอดไปเหรอ!”

คำพูดของซูเจิ้นหางฉุนเฉียวจนคนเป็นหลานไม่กล้าเถียง

เย่เฉินเห็นท่าทีที่ชายสูงวัยมีต่อหญิงสาว ก็รู้เลยว่าทำไมเมื่อสี่ปีก่อนหล่อนถึงได้หนีออกจากบ้าน

ตระกูลซูเข้มงวดเรื่องการแต่งงานของลูกหลาน พวกเขาไม่ให้โอกาสคนเหล่านี้ได้เลือกทางเดินของตนเอง ราวคลอดพวกเขาออกมาเพียงเพื่อให้รับใช้ตระกูลเท่านั้น

ซูเจิ้นหางสั่งสอนซูมู่ชิงแล้วก็หันมองเย่เฉินด้วยท่าทีขึงขัง “เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับหลานสาวฉันจริงๆ ใช่ไหม? หลานฉันคนนี้คนในตระกูลซูฟูมฟักเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ฉันกล้าพูดเลยว่าผู้หญิงอายุน้อยกว่า 30 ปีในเมืองหลวงไม่มีใครโดดเด่นเท่าหลานสาวฉันแล้ว!”

เย่เฉินหันมองซูมู่ชิง เขาไม่อยากทำให้หญิงสาวเสียใจกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน “คุณหนูซูผมขอโทษด้วยนะครับ ในใจผมตอนนี้มีแค่ฉินหงเหยียนแค่คนเดียวเท่านั้น”

“พ่อแกสิ!” ซูมู่หลินตบโต๊ะเสียงดัง “เย่เฉิน พวกเรายอมนายไปตั้งมากเพราะเห็นแก่ความรู้สึกของนาย ยอมถึงขนาดให้นายมีเมียสองคนก็ยังได้ แต่นายไม่ยอมรับน้ำใจของเรา รนหาที่ตายชัดๆ!”

ซูเจิ้นหางโกรธจัด “เย่เฉิน! ฉันให้ทางเลือกสองทาง! หนึ่งแต่งงานกับหลานสาวของฉัน สองส่งตัวเย่เซวียนพี่ชายเธอมา!”

ซูมู่หลินเองก็ตะโกนเสริม “ใช่ เอาไอ้คนก่อเรื่องอย่างเย่เซวียนมาให้พวกเรา!”

เรื่องของเย่เฉินและซูมู่ชิงเป็นฝีมือของเย่เซวียน ตอนนี้ระหว่างพวกเขาสองคนไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน หญิงสาวถึงขนาดชื่นชอบในตัวชายหนุ่มด้วยซ้ำ

ถ้าตระกูลซูจะล้างแค้น ก็คงต้องไปล้างแค้นเย่เซวียน

อย่าว่าแต่เย่เฉินเลยที่ไม่รู้ว่าพี่ชายคนรองของตนเองอยู่ที่ไหน ต่อให้รู้เย่เซวียนเป็นพี่ชายคนที่สองของเขา เขาจะส่งตัวพี่ชายให้ตระกูลซูจัดการได้อย่างไร?

เย่เฉินไม่มีท่าทีหวาดกลัว “ทางเลือกสองทางที่คุณเสนอมาผมไม่ขอเลือกทั้งนั้น!”

สีหน้าซูเจิ้นหางฉายแววเหี้ยมโหด “ในเมื่อเป็นอย่างนั้น งั้นก็ตายที่นี่แล้วกัน! มู่หลิน!”

“ครับ!”

ซูมู่หลินสั่งลูกน้องด้านหลัง “ฆ่ามัน!”

บอดี้การ์ดจำนวนมากที่ยืนข้างตัวเขา ก็ล้วงปืนออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเล็งไปที่เย่เฉินในทันที!

เย่เฉินทายเอาไว้ไม่มีผิด มาตระกูลซูครั้งนี้เขาอาจจะมีอันตรายถึงแก่ชีวิตจริงๆ!

โชคดีที่เขาเตรียมแผนรับมือเอาไว้แล้ว!

“อย่าค่ะ! อย่าฆ่าเขา!”

แล้วทันใดนั้นเองจู่ๆ ซูมู่ชิงก็ผุดลุกขึ้นมา เจ้าหล่อนวิ่งมาขวางหน้าเขา ใช้ร่างกายบังเขาเอาไว้แล้วร้องไห้อ้อนวอนกับผู้เป็นปู่

“คุณปู่ขา หนูขอร้องนะคะ เห็นแก่ซือซือ อย่าฆ่าเขาเลยค่ะ อย่าให้ลูกของหนูเป็นเด็กไม่มีพ่อเลยนะคะ!”

ซูเจิ้นหางกลับไม่มีท่าทีใจอ่อนเลยสักนิด “มู่หลิน ลากพี่แกไปที่ห้อง!”

“ครับ!”

ซูมู่หลินเป็นคนถูลู่ถูกังพี่สาวของตนเองขึ้นบนบ้าน จากนั้นก็ขังเจ้าหล่อนเอาไว้ในห้องชั้นสองแล้วล็อกประตู

ส่วนซูมู่ชิงกลับเอาแต่ทุบประตูแล้วร้องไห้ “อย่านะคะ คุณปู่อย่าฆ่าเขา! ขอร้องล่ะค่ะ อย่าฆ่าเย่เฉินเลย ขอร้องล่ะค่ะ!”

เสียงร้องไห้อ้อนวอนของซูมู่ชิงทำให้เย่เฉินตื้นตัน!

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่ไม่ได้สนิทสนมกับตนเองนักหนา จะร้องไห้หนักขนาดนี้เพื่อตนเอง

“คนตระกูลซูนอกจากซูมู่ชิงแล้ว ไม่มีคนดีสักคน!”

เพลิงโทสะท่วมท้นในใจเย่เฉิน เขาเกลียดชังคนที่ใช้ปืนชี้คนอื่นเป็นที่สุด!

เย่เฉินโดนขู่เอาชีวิต แต่เขายังคงไม่ยอมอ่อนข้อ เขาตะโกนกร้าวใส่ซูเจิ้นหาง