เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 341
ตอนที่ 341 เรามีชะตาแต่ไร้วาสนาต่อกัน!
ในนาทีก่อนเย่เฉินยังเป็นเป้าหมายที่พวกเขาต้องการสังหาร
แต่ในตอนนี้ชีวิตของคนทั้งตระกูลตกอยู่ในกำมือของเย่เฉินแล้ว!
เห็นเย่เฉินเล็งปืนใส่ซูเจิ้นหาง เหมือนมีเจตนาจะฆ่าเขา คนตระกูลซูก็ตื่นตระหนก
“หยุดเดี๋ยวนี้! เย่เฉินแกมันเดียรัจฉาน ถ้าแกกล้าแตะต้องปู่ของฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะเอาแกให้ตาย!”
ซูมู่หลินตะโกนอย่างไร้เรี่ยวแรง
ซูมู่เสวี่ยตะโกน “ถ้านายกล้าลั่นไกปืนฆ่าพวกเราคนไหนขึ้นมา แกก็อย่าหวังออกจากบ้านหลังนี้เลย!”
เย่เฉินได้ยินคำพูดของซูมู่หลิน ก็หัวเสีย เขาทนไอ้เดียรัจฉานนี่มานานแล้ว!
ตอนเย่เฉินและหวังเจียเหยารักกันอย่างหวานซึ้ง ระหว่างที่พวกเขาสองคนพยายามจะมีลูก จู่ๆ ซูมู่หลินก็แอบมาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงกับหวังเจียเหยาในตอนที่เย่เฉินไปทำงาน
อีกทั้งสองคนนี้ยังมีมารหัวขนออกมาทิ่มแทงใจเขา!
โชคดีที่ตระกูลเย่มีธรรมเนียมที่ต้องตรวจ DNA เด็กๆ มิฉะนั้นเย่เฉินอาจะต้องเลี้ยงลูกคนอื่นฟรีๆ ไปหลายปี!
เย่เฉินสาวเท้าเดินไปหาซูมู่หลิน แล้วลั่นกระสุนปืนใส่ขาอีกฝ่าย!
ปัง!
“โอ้ย!”
ซูมู่หลินกุมขาตัวเองแล้วตะโกนเสียงกร้าว
บนใบหน้าของเขาฉายแววเจ็บปวดและตื่นตระหนก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเย่เฉินจะกล้าลั่นไกปืนใส่ตนเอง!
และคิดไม่ถึงเลยว่าในโลกใบนี้จะมีคนกล้ายิงตนเอง!
เย่เฉินยิงปืนใส่เขาโดยที่ไม่ยั้งมือใดๆ แถมยังกล่าว “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวคุณขอเอาไว้ ผมจะยิงคุณให้ตายไป!”
คนที่เคยแตะต้องผู้หญิงของเขา เขาไม่มีทางปล่อยให้รอดตัว
ทั้งฟาเชาและหลิ่วอวี่เจ๋อต่างก็สูญเสียความสามารถในการมีลูกไป ส่วนซูมู่หลินก็ทำให้เขาเป็นคนพิการไปก็แล้วกัน!
กระสุนนัดนี้ทำให้คนทั้งตระกูลซูโวยวายเสียงหลง โดยเฉพาะแม่ของซูมู่หลิน
“แกไอ้เดียรัจฉาน คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายลูกชายฉัน แกมันไร้ซึ่งความเป็นคน เสียดายที่ฉันตั้งใจรับแกเป็นเขย!”
มารดาของซูมู่หลินร้องไห้คร่ำครวญ เชื่อว่าไม่ว่ามารดาคนใดเห็นลูกชายตนเองโดนปืนยิ่งใส่ก็ต้องทุกข์ทรมานแบบนี้
ถ้าหากว่าทำได้เย่เฉินไม่มีทางจะยิงปืนนัดนี้ต่อหน้าพ่อแม่ของเขา
แต่ซูมู่หลินคนนี้สารเลวเกินไป เขาท้าทายตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า เย่เฉินทนเขาไม่ไหวอีกต่อไป!
และในขณะนี้เอง ซูมู่เสวี่ยก็กล่าวอย่างเคียดแค้น “เย่เฉิน ฉันขอแนะนำให้นายวางปืนลง ที่นี่คือเมืองหลวง! ตอนนี้ทรัพย์สินของนายก็โดนอายัดอยู่ นายออกไปต่างประเทศก็ไม่ได้ นายยังจะกล้าทำตัวเหนือ…”
เจ้าหล่อนยังไม่ทันได้พูดคำว่าเหนือกฎหมายจบ เย่เฉินก็ทำเรื่องที่หล่อนเรียกเหนือกฎหมายต่อทันที…
เพี้ยะ!
เย่เฉินไม่ได้ยิงซูมู่เสวี่ย อย่างไรเสียหล่อนก็เป็นเด็กผู้หญิง อีกทั้งยังไม่เคยทำร้ายเขารุนแรงนักหนา ดังนั้นเขาจึงตบสั่งสอนเท่านั้น
“นายกล้าตบฉันเหรอ? ไอ้สารเลว…”
ซูมู่เสวี่ยเย่อหยิ่งเป็นนิสัย หลังจากโดนตบแล้ว เจ้าหล่อนก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์
ทว่า…
เพี้ยะ!
เย่เฉินตบหล่อนซ้ำอีกที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)