เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 344

ตอนที่ 344 สงสัยซูมู่ชิง!

หลังจากที่เย่เฉินและซูมู่ชิงออกจากบ้าน ก็ขัรถกลับไปเรือนสี่ประสานที่เย่เฉินและฉินหงเหยียนอาศัยอยู่ชั่วคราว เพื่อไปหาต่อแต่ก็ยังไม่เจอฉินหงเหยียน

ซูมู่ชิงเป็นคนละเอียดหล่อนจึงถามต่อ “เรือนสี่ประสานเป็นของใคร? คุณติดต่อเจ้าของบ้านได้ไหม? บางทีที่นี่อาจจะมีทางลับหรือห้องลับ ฉินหงเหยียนอาจไปที่นั่น”

เย่เฉินครุ่นคิด ซูมู่ชิงนี่คิดรอบคอบดีจริงๆ เขาจึงรีบโทรหาเหอหมิ่นผู้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้โดยแทบไม่ต้องคิดทันที

เย่เฉินกดโทรหาเหอหมิ่นทันที

“คุณเย่” เหอหมิ่นรับสายอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินเอ่ยถาม “เหอหมิ่นในเรือนสี่ประสานของคุณ มีห้องลับหรือว่าทางเดินลับอะไรทำนองนี้ไหม?”

เหอหมิ่นกล่าวเสียงสูง “ไม่มีนะคะ ก็มีอยู่เท่านั้นแหละ ทำไมเหรอ?”

เย่เฉินกล่าว “เมื่อกี้หงเหยียนยังอยู่บ้านอยู่เลย ตอนนี้หายตัวไปแล้ ถ้าหงเหยียนโทรหาคุณเมื่อไหร่ คุณอย่าลืมโทรหาผมทันทีเลยนะ”

“ได้ค่ะคุณเย่”

หลังจากวางสายแล้วเย่เฉินก็ส่ายหน้า

ซูมู่ชิงตบบ่าเย่เฉินเบาๆ แล้วกล่าว “ไม่ต้องใจเสียไป เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณไปตรวจดูตามกล้องวงจรปิดตามถนน ถ้าหากว่าหล่อนออกไปจากเรือนสี่ประสาน กล้องน่าจะถ่ายเอาไว้ได้”

“อื้ม”

ซูมู่ชิงเป็นกุลสตรีตระกูลซู ใช้เส้นสายที่มีไม่นานนักหญิงสาวก็ได้คลิปในกล้องวงจรปิดสองชั่วโมงเมื่อครู่ แต่เจอแค่กล้องตรงปากทางเท่านั้น

เย่เฉินดูซ้ำไปมาสองรอบ แต่ก็ไม่เห็นฉินหงเหยียนในคลิป

“ดูไปแล้วแฟนของคุณน่าจะออกจากบ้านในฝั่งที่กล้องเสีย” ซูมู่ชิงวิเคราะห์

เย่เฉินแปลกใจมากทีเดียว ทำไมหล่อนถึงได้ออกไปอีกทาง บังเอิญกล้องเสียหรือว่าหล่อนจงใจจะหลบกล้องเท่านั้นเอง?

ฉินหงเหียนเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะหลบกล้องวงจรปิดแต่อย่างใด นอกเสียจากว่าคนที่พาตัวหญิงสาวไปจงใจทำเช่นนี้

ซูมู่ชิงกล่าว “แฟนคุณอาจจะออกไปจากเมืองหลวงแล้ว เราลองไปดูที่สนามบินกันเถอะ”

หลังจากนั้นเย่เฉินถูกซูมู่ชิงพาตัวเขาไปที่สนามบิน หล่อนจึงโทรศัพท์ไหว้วานให้คนช่วยตรวจสอบว่าไฟลท์บินในระยะนี้มีผู้โดยสารหญิงชื่อฉินหงเหยียนหรือไม่

แต่ว่าผลลัพธ์ที่ไปสืบหาคือไม่มี

แล้วเรื่องราวก็ดำเนินไปแบบนี้จนถึงช่วง 5 ทุ่ม เมืองหลวงก็ตกลงในความมืด

เย่เฉินและซูมู่ชิงนั่งอยู่ในเรือนสี่ประสานที่เขาพักชั่วคราว ด้วยท่าทีเหนื่อยล้า

เย่เฉินไม่มีกะจิตกะใจจะทำอย่างอื่น เพราะทุ่มเทตามหาฉินหงเหยียน ซูมู่ชิงเป็นเหมือนเจ้าบ้านหญิง หล่อนถอดเสื้อตัวนอก หาใบชา ล้างกาชาและแก้วน้ำชา ก่อนจะชงชาร้อนๆ ให้เย่เฉิน

“เย่เฉิน วิ่งตามหากันทั้งวัน คุณยังไม่ได้กินอะไรเลย กินชาร้อนๆ ตัวจะได้อุ่นๆ”

ซูมู่ชิงส่งแก้วชาไปให้เย่เฉิน

พูดไปแล้วใช่เย่เฉินคนเดียวเสียที่ไหนที่ไม่ได้กินอะไรเลย?

ซูมู่ชิงเองก็ไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวันเพื่อช่วยเย่เฉินตามหาฉินหงเหยียน

วันนี้ในเมืองหลวงอากาศหนาวเป็นพิเศษ มือของซูมู่ชิงเองก็เย็นยะเยียบ มือสองข้างของหยิงสาวประคองแก้วชาเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกายแล้วถอนหายใจเสียงแผ่วอย่างพึงพอใจ

ถ้าหากว่ามีผู้ชายคนอื่นนั่งที่นี่เห็นมือนวลเนียนเรียวขาวของซูมู่ชิง รวมไปถึงเสียงไพเราะของหญิงสาว เกรงว่าคงจะเผลอเรอคิดเกินเลยแน่

ทว่าเย่เฉินไม่มีแก่ใจจะไปสนใจเรื่องพวกนี้

“ตอนนี้หงเหยียนเป็นอะไรกันแน่?”

เย่เฉินกลัวว่าแฟนสาวจะเกิดเรื่อง กลัวว่าหล่อนจะโดนฆ่าหรือโดนบังคับขืนใจ

ซูมู่ชิงครุ่นคิด ดวงตาสดใสทอประกายแล้วถาม “ฉินหงเหยียนพิมพ์แบบไหนคะ? ใช้แบบช่วยอัตโนมัติหรือเปล่า?”

ทว่าเย่เฉินยังสับสน “อะไรคือตัวช่วยอัตโนมัติ?”

ซูมู่ชิงอธิบาย “ก็พิมพ์อัตโนมัติคือพิมพ์แค่ตัวย่อ พิมพ์แค่พยัญชนะด้านหน้า”

“เช่นอย่างคำว่าเป็นห่วง ถ้าพิมพ์จนครบคือ สระเอ+ปอ.ปลา+ไม้ไต่คู้+นอ.หนู ต่อด้วย หอ.หีล+ไม้เอก+วอ.แหวน+งอ.งู ต้องพิมพ์ตั้งเยอะ แต่ถ้าใช้วิธีพิมพ์อัตโนมัติก็กดแค่ตัวหยัญชนะนำหน้า แบบนี้จะได้ลดการพิมพ์คีย์บอร์ด”

เย่เฉินครุ่นคิด เขาเองก็รู้ว่าฉินหงเหยียนเป็นคนที่ทำงาน อีกทั้งเพราะการทำงานทำให้หล่อนมักใช้คอมพิวเตอร์พิมพ์บ่อยๆ เพื่อใช้ตอบอีเมล

ในวีแชทเองก็เป็นแบบนั้น หล่อนเป็นผู้บริหารที่ไม่ชอบตอบด้วยข้อความเสียง นอกเสียจากว่าจะพิมพ์ไม่สะดวกจริงๆ

บวกกับที่มีอยู่ครั้งหนึ่ง เย่เฉินอยากจะใช้มือถือของฉินหงเหยียนตอบข้อความก็พบว่าเวลาพิมพ์ มักไม่ได้คำที่ตัวเองต้องการ

เย่เฉินยังคิดว่าภาษาจีนของตนเองไม่ดี จนสุดท้ายเลยตอบด้วยข้อความเสียงแทน

“เหมือนจะเป็นวิธีพิมพ์อัตโนมัติ” เย่เฉินตอบกลับ

ซูมู่ชิงสางผมยาวสลวย จากนั้นก็หยิบเอามือถือออกมา แล้วเปิดเสิร์ชหาวิธีใช้

“คุณดู ตัวปอ.หอ. ที่ส่งมาน่าจะแปลว่าเป็นห่วงนั่นแหละ หล่อนน่าจะอยากบอกคุณว่าหล่อนสบายดี คุณไม่ต้องเป็นห่วง อาจเพราะรีบส่งเลยไม่ดูเช็คคำแล้วส่งมาเลย”

คำอธิบายของซูมู่ชิงเกือบขะสมบูรณ์แบบ เย่เฉินไม่เจอช่องโหว่แม้แต่น้อย

ทว่าเพราะคำอธิบายที่แสนสมบูรณ์แบบนี้ทำให้เย่เฉินเกิดสงสัย!

ทำไมหล่อนถึงได้รู้ว่าฉินหงเหยียนใช้คีย์บอร์ดแบบไหน?

แล้วทำไมหล่อนถึงได้มีน้ำใจพาเย่เฉินไปไล่ดูกล้องวงจรปิด ทำไมถึงได้แน่ใจนักหนาว่าฉินหงเหยียนปลอดภัย แล้วทำไมถึงได้คิดว่าฉินหงเหยียนออกจากเมืองหลวงไปนานแล้ว?

สีหน้าเย่เฉินขึงขัง เขาหันไปกล่าวกับซูมู่ชิง “ซูมู่ชิงวันนี้คุณแสดงละครเก่งใช้ได้เลยนะ!”