เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 343
สรุปบท ตอนที่ 343 ฉินหงเหยียนหายตัวไป!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปตอน ตอนที่ 343 ฉินหงเหยียนหายตัวไป! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
ตอน ตอนที่ 343 ฉินหงเหยียนหายตัวไป! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 343 ฉินหงเหยียนหายตัวไป!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เย่เฉินก็กลับมาถึงเรือนสี่ประสานที่ฉินหงเหยียนอยู่
“หงเหยียน หงเหยียน!”
เพิ่งเดินออกมาจากตัวบ้าน เย่เฉินก็เดินตรงปรี่ไปหาฉินหงเหยียน
เขามาถึงเมืองหลวงก็จัดการปัญหาเรื่องของหลิวเจิ้งคุนกับซีกวาแล้ว เขาเชื่อมั่นว่าซูเจิ้นหางจะไม่เปลี่ยนใจ
ส่วนเรื่องที่ทรัพย์สินเขาโดนอายัดไปนั้น เกรงว่าคงจะไม่ได้แก้ไขได้โดยง่าย
ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินใจว่าจะพาแฟนสาวไปประเทศอังกฤษ แล้วรอผ่านไปสักระยะหนึ่งพอปัญหาแก้ไขแล้ว ค่อยกลับมา
เย่เฉินวิ่งเหยาะๆ เข้าไปในห้อง แต่หันมองรอบๆ ก็ไม่เห็นวี่แววของแฟนสาว
“หงเหยียนคุณอยู่ไหน?”
เย่เฉินผลักประตูไล่ตามหาในแต่ละห้อง รวมไปถึงดูในห้องน้ำด้วย แต่ว่าหารอบบ้านแล้วก็ไม่เจอฉินหงเหยียน
ดังนั้นเย่เฉินจึงโทรหาอีกฝ่ายแต่ก็ไม่มีใครรับสาย
“แปลกจัง หงเหยียนอยู่ไหนนะ?”
ในตอนที่เย่เฉินกำลังจะกลับมา เขายังส่งข้อความหาฉินหงเหยียนบอกว่ากำลังจะกลับบ้าน
ฉินหงเหยียนเองยังตอบเย่เฉินอยู่ ดังนั้นหญิงสาวไม่มีทางไปแจ้งความอะไรได้
“หรือว่าหงเหยียนจะโดนคนตระกูลซูจับไปนะ?”
เย่เฉินครุ่นคิด มีเพียงความเป็นไปได้นี้เท่านั้น!
“แม่ง!”
เย่เฉินหัวเสียจัด แล้วถึงได้สังเกตเห็นว่าตนเองคิดผิดไป ในเมื่อคนตระกูลซูอยากให้เย่เฉินคบหากับซูมู่ชิง ทำไมพวกเขาจะไม่ลงมือกับฉินหงเหยียน
คนตระกูลซูอาจจะจับตัวฉินหงเหยียนไป หรืออาจจะฆ่าหล่อน หรือไม่ก็หาผู้ชายมาย่ำยีหล่อนเพื่อแยกเย่เฉินกับฉินหงเหยียนออกจากัน!
ซูมู่หลินย่อมกล้าทำเรื่องเช่นนี้!
ทันทีที่นึกถึงภาพเหตุการณ์ที่ฉินหงเหยียนโดนรังแก เย่เฉินก็ว้าวุ่นใจ เขาโบกรถอีกคันแล้วรีบตรงไปยังที่พักอาศัยของซูเจิ้นหางทันที
ตอนที่ไปถึง ที่นี่ตระเตรียมคนเฝ้าระวังรอบบริเวณ
มีคนผู้หนึ่งจำเย่เฉินได้ ว่าเขาคือคนที่มาถล่มบ้านตระกูลซูและเตะซูมู่หลินจนขาหัก
คนผู้นี้รีบลุกขึ้นยืนในทันที “ไอ้คนชั่ว เราปล่อยให้แกมีชีวิตรอดไปแต่แกยังมีหน้าจะกลับมาอีกเรอะ!”
เย่เฉินที่สนใจแต่จะหาข่าวคราวของฉินหงเหยียน กล่าวเสียงเย็น “ไสหัวไป! ฉันต้องการเจอซูเจิ้นหาง!”
แต่คนผู้นั้นจะกล้าปล่อยบุคคลอันตรายอย่างเย่เฉินเข้าไปด้านในได้อย่างไร?
“คนที่ต้องไสหัวไปคือแก! กล้าตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลซู เบื่อชีวิตแล้วหรือไง!”ชายหนุ่มตะโกนเสียงเหี้ยม
เย่เฉินไม่พูดเหลวไหลอีก เขาตะบันหมัดใส่หน้าอีกฝ่ายพลางโถมน้ำหนักตัวกดอีกฝ่ายลงบนพื้น!
แต่ว่าในวินาทีนี้ก็มีปืนหลายกระบอกเล็งไปที่เย่เฉิน!
เย่เฉินไม่ลนลาน เขาดีดนิ้วแล้วก็มี UFO ลอยอยู่กลางอากาศ พลางเล็งปืนมาที่นี่
“ถ้านายกล้ายิง ฉันรับรองได้เลยว่าคนตระกูลซูไม่มีใครรอดแน่!” เย่เฉินขู่
ชายหนุ่มดูมีท่าทีลำบากใจ ตอนนี้เขาแค่มีคนเยอะกว่า แต่ก็ยังเป็นแค่การเฝ้าระวังและโจมตีบนพื้นดินเท่านั้น
เขาเองก็ทำอะไรกับของอย่างเครื่องบินรบไม่ได้ พวกเขาย่อมต้องไม่กล้าเอาชีวิตของคนใดๆ ในตระกูลซูมาเสี่ยง
“แกรอก่อนเถอะ ฉันจะไปรายงานนายท่าน!”
ผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปในเรือนสี่ประสาน เพราะว่าในห้องยังมีแก๊สพิษอบอวนอยู่ ดังนั้นคนตระกูลซูจึงออกมาสูดอากาศในสวนกัน
แต่ในตอนนี้เองซูมู่หลินกับแม่ของเขามีคยนขับรถไปส่งที่โรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บจากการที่โดนปืนยิง
ซูมู่เสวี่ยที่เพิ่งโดนเย่เฉินประเคนฝ่ามือใส่หน้าไปหลายทีแหวใส่ “นายกล้าวางก้ามในบ้านตระกูลซูเลยเหรอ! เมื่อครู่เราฆ่านายไม่ได้ แต่ตอนนี้นายกลับมารนหาที่ตายชัดๆ! เสี่ยวหลิว ยิงเขาให้ตายไปเลย!”
ซูมู่เสวี่ยหันไปสั่งชายหนุ่มที่พาเย่เฉินเข้ามา
แต่ว่าถ้าไม่มีคำสั่งจากซูเจิ้นหาง ชายหนุ่มไม่มีทางลั่นไกแน่นอน แต่เขาก็ยังเล็งปืนไปที่เย่เฉิน
“อย่าวู่วาม!”
จู่ๆ ซูมู่เสวี่ยผุดลุกขึ้น ถึงได้รู้ว่าทำไมเย่เฉินถึงได้กลับมาหลังจากที่กลับไปแล้วที่แท้สาเหตุก็เป็นเพราะฉินหงเหยียน
ซูมู่ชิงกล่าว“เย่เฉิน คุณอย่าใจร้อน คุณปู่ฉันบอกว่าไม่ได้ทำย่อมต้องแปลว่าไม่ได้ทำจริงๆ เขาไม่มีสาเหตุที่จะหลอกลวงคุณนะคะ”
ซูเจิ้นหางแค่นเสียง “เด็กบ้า ตอนนี้สำหรับฉันแล้วนายเป็นแค่ลูกไก่ในกำมือเท่านั้น ถ้าฉันจับฉินหงเหยียนต่อให้ฉันยอมรับแล้วนายจะทำยังไงกับฉันได้! ฉันบอกว่าไม่ได้จับ ก็แปลว่าไม่ได้จับมา!”
ซูมู่ชิงกล่าว “คุณปู่ของฉันไม่ได้หลอกคุณหรอก อาจจะเป็นฝีมือซูมู่หลินก็ได้ เดี๋ยวฉันโทรถามเขาให้นะคะ”
เย่เฉินพยักหน้ารับ ซูมู่หลินเป็นคนไม่สนใจใคร เป็นไปได้มากทีเดียวว่านี่จะเป็นความคิดเขา
ซูมู่ชิงโทรหาน้องชาย ตอนแรกเขาไม่ได้รับสายอาจเพราะเขากำลังผ่าเอากระสุนออกจากขา ผ่านไปครู่ใหญ่เขาถึงโทรกลับมา
ซูมู่ชิงรีบร้อนถาม“มู่หลิน ฉินหงเหยียนโดนนายจับไปหรือเปล่า?”
ซูมู่หลินกัดฟันตอบด้วยความเจ็บปวดว่า “ผมไม่ได้แตะต้องอะไรฉินหงเหยียนเลยนะครับทำไมเหรอ? ฉินหงเหยียนหายตัวไปเหรอ? ดีจริงๆ เลย คู่หมั้นที่เย่เฉินเอาแต่เพ้อหาจะต้องหนีเขาไปแน่ ไม่ก็โดนคนจับตัวไป ผมไม่มีทางปล่อยหมอนี่ไปแน่! โอ้ย!”
ซูมู่ชิงกล่าวกับโทรศัพท์“นายรักษาตัวเถอะ”
เมื่อกดวางสาย ซูมู่ชิงก็กล่าวกับเย่เฉิน “มู่หลินบอกว่าเขาไม่ได้จับฉินหงเหยียนไป”
“เป็นไปไม่ได้! หงเหยียนเพิ่งตอบผมเลยว่ากำลังรอผมอยู่ที่บ้าน แต่ตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย ถ้าไม่ใช่ฝีมือตระกูลซูของพวกคุณ แล้วจะเป็นฝีมือใคร!”
เย่เฉินไม่เชื่อว่าคนบ้านนี้จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของฉินหงเหยียน
ซูมู่ชิงกล่าว “บางทีหล่อนอาจจะมีธุระด่วนเลยออกไปข้างนอกก็ได้นะคะ ฉันจะไปช่วยคุณตามหาหล่อนเอง ระหว่างนี้จะช่วยคุณติดตั้งกล้องดีไหม?”
เห็นสีหน้าเปิดเผยซื่อสัตย์ของอีกฝ่าย แถมคนทั้งตระกูลซูต่าก็ปฏิเสธกันหมด เย่เฉินรู้ว่าต่อให้อยู่ที่นี่ต่อก็คงจะไม่ได้เรื่องอะไรไม่สู้เขาเองก็ตามซูมู่ชิงออกไปจากที่นี่ดีกว่า
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)