เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 356

ตอนที่ 356 พูดความในใจกับซูมู่ชิง!

หลี่เฉิงเจี๋ยล่วงเกินเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ท้าทายความอดทนของเย่เฉินไม่จบสิ้นเอาจนเย่เฉินทนไม่ไหวอยากจะตะบันหมัดสักหน้าเขา!

ก่อนนี้หลี่เฉิงเจี๋ยเอาแต่ค่อนแคะเรื่องความจนของเย่เฉิน เย่เฉินก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะตอนนี้เขาจนมากจริงๆ ถ้าหากลงไม้ลงมือจริงๆ เท่ากับว่าก็จะยอมรับว่าตนเองไร้ความสามารถ และริษยาความร่ำรวยของอีกฝ่าย

แต่หลี่เฉิงเจี๋ยเอาแต่ใส่ไฟว่าเย่เฉินกับลิซ่ามีอะไรในกอไผ่กัน นี่เป็นปัญหาที่เกี่ยวกับคนอื่น

แต่ว่าหมัดนี้ของเย่เฉินกลับไม่ได้ต่อยใส่หน้าหลี่เฉิงเจี๋ย

เขาเป็นคนที่เรียนวิชาป้อกันตัวมา ดังนั้นจึงมีปฏิกิริยารวดเร็วว่องไว เขาจึงใช้มือบังหน้าเอาไว้ จากนั้นก็ตั้งการ์ดโจมตีทันที แล้วโวยวาย

“อยากมีเรื่องเหรอ? มาสิ! ตั้งแต่ตีกับนายครั้งก่อน ฉันก็อยากจะต่อยกับนายอีกสักครั้ง!”

ตั้งแต่คราวก่อนที่เขาต่อยตีกับเย่เฉิน จากนั้นเขาก็ฝึกซ้อมอย่างเหน็ดเหนื่อยเพราะอยากจะล้างอายอีกสักครั้ง

ทว่าซูมู่ชิงจะปล่อยให้ผู้ชายตัวโตสองคนตีกันได้ยังไงล่ะ?

ซูมู่ชิงกล่าว “พวกคุณจะมีเรื่องกันต่อหน้าซือซือได้ยังไงล่ะ?”

ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะอยากสั่งสอนหลี่เฉิงเจี๋ย แต่เย่เฉินก็ยอมคลายมือลง แล้วสะกดอารมณ์เพื่อลูกสาว เขาไม่อยากให้ลูกสาวคิดว่าบิดาของตนเองเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรง

ซือซือเดินมาแล้วถาม “คุณพ่อคะ คุณพ่อเอากุญแจบ้านให้น้าผมทองคนนั้นแล้ว ก็จะไม่มีบ้านอยู่แล้วสิคะ?”

เด็กน้อยใสซื่อ คิดอะไรก็พูดแบบนั้น แต่คำพูดนี้กลับทำให้หลี่เฉิงเจี๋ยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ ซือซือ หนูพูดถูกจริงๆ ตอนนี้เย่เฉินไม่มีบ้านอยู่จริงๆ ฮ่าๆ”

ตอนนี้เย่เฉินไม่มีเงินติดตัว แถมยังคืนกุญแจของเรือนสี่ประสานให้เจ้าของไปแล้ว คืนนี้เกรงว่าคงต้องนอนข้างถนน

ซือซือแหงนหน้าแล้วกล่าวต่อ “ดีจังเลย! งั้นพ่อนอนกับหนูแล้วก็คุณแม่นะคะ! เราสามคนนอนด้วยกันนะคะ!”

หลี่เฉิงเจี๋ยทีเดิมหัวเราะคิกคัก สีหน้าเขียวคล้ำไปทันทีเขาไม่คิดว่าเด็กหญิงพูดจาน่าฟังอีกต่อไป

เย่เฉินอยากจะยั่วโมโหอีกฝ่าย จึงลูบศีรษะของลูกสาวพลางกล่าว “ได้สิครับ ลูกรัก พ่อแม่จะนอนกับหนูนะคะ”

“แกกล้านอนกับมู่ชิงเชียวเหรอวะ ฉันจะซ้อมแกให้ตายเลย!” หลี่เฉิงเจี๋ยระเบิดโทสะออกมา

เย่เฉินจึงกล่าวย้อนอย่างไม่เกรงใจ “ผมจะนอนกับลูกสาวตัวเอง มันเรื่องอะไรของคุณ!”

สีหน้าซูมู่ชิงขัดเขิน หญิงสาวหันมองเย่เฉิน “คุณอย่าพูดแบบนี้สิ เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดหมดหรอก ฉันกับเฉิงเจี๋ยกำลังจะแต่งงานแล้ว คุณนอนที่นี่คงไม่ค่อยดีหรอก แต่ถ้าคุณไม่มีที่พัก ฉันพอจะจัดแจงที่อยู่ให้คุณได้ หรือไม่ก็จะจองโรงแรมให้คุณได้นะ”

คืนวานเย่เฉินยังว่าหล่อนทำได้ทุกวิถีทางเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา เรื่องนี้ทำให้มู่ชิงจำใจต้องแสดงท่าทีเด็ดขาดออกมา

หล่อนไม่อยากให้เย่เฉินอยู่ที่นี่ต่อ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าหล่อนจงใจอยากอยู่ใกล้ชิดเขา

อีกอย่างซูมู่ชิงเองก็รู้ดี ด้วยนิสัยและอารมณ์แบบนี้ของหลี่เฉิงเจี๋ย ไม่มีทางปล่อยให้คู่หมั้นอยู่บ้านเดียวกับชายยแปลกหน้า เขารักหน้าตัวเองอย่างกับอะไร

หลี่เฉิงเจี๋ยเห็นซูมู่ชิงไม่ยอมให้เย่เฉินอยู่บ้านก็ผุดยิ้ม “ได้ยินหรือยัง ไอ้ยาจก! ถ้าไม่มีเงินจองโรงแรม เดี๋ยวฉันจ่ายให้! แต่ถ้าจะอยู่บ้านคู่หมั้นฉันไม่มีทาง!”

ซือซืออยู่ที่นี่ ทำให้เย่เฉินไม่สามารถระบายโทสะใส่หน้าอีกฝ่าย ดังนั้นเย่เฉินจึงดึงมือซูมู่ชิง แล้วกล่าว “ผมมีอะไรจะคุยด้วย”