เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 362
สรุปบท ตอนที่ 362 ร้านของเล่นที่หรูหราที่สุด!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปตอน ตอนที่ 362 ร้านของเล่นที่หรูหราที่สุด! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
ตอน ตอนที่ 362 ร้านของเล่นที่หรูหราที่สุด! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 362 ร้านของเล่นที่หรูหราที่สุด!
เงิน 200 ล้านดอลลาร์ก็น่าจะประมาณ 1,400 ล้านหยวน!
เย่เฉินมีสร้อยคอเส้นนนี้ เขาสามารถเดินกร่างในเมืองหลวงได้โดยไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว!
ส่วนในกล่องนิรภัยกล่องนี้ นอกจากสร้อยคอเส้นนี้แล้ว แล้วยังมีของมีค่าจำนวนมาก อีกทั้งทุกชิ้นยังมีมูลค่าเกินประมาณ!
เย่เฉินก็สะดุดตากับตุ๊กตา Teddy Bear สวมเสื้อลาย LV ที่อยู่ในกล่องทันที
เขาหยิบมันขึ้นมาดูแล้วมองดูเจ้าของเล่นชิ้นนี้อย่างละเอียด แล้วพึมพำกับตนเอง
“นี่น่าจะเป็นของที่บริษัทเตสเตฟจากเยอรมันที่ร่วมมือกับ LV จนกลายเป็นตุ๊กตาหมีที่แพงที่สุดในโลก”
บริษัทเตสเตฟจากเยอรมันเดิมเป็นเพียงผู้ผลิตตุ๊กตาหมีที่ผลิตตุ๊กตาหรูหราแห่งเดียวในโลก ตุ๊กตาทุกตัวที่พวกเขาผลิตล้วนแต่มีมูลค่าสูงทั้งนั้น บวกกับร่วมมือกับ LV ด้วย ตุ๊กตาหมีตัวน้อยๆ ตัวนี้จึงมีราคาสูงอย่างมาก!
ตุ๊กตาตัวนี้ตอนนี้น่าจะมีมูลค่าราวๆ 2.2 ล้านดอลลาร์ทีเดียว!
เย่เฉินชอบมาก เขาผุดยิ้มแล้วกล่าว “พรุ่งนี้เอามันไปให้ซือซือดีกว่า ลูกต้องชอบมากแน่ๆ”
เมื่อเช้าซือซือเพิ่งควักเงิน 15 หยวนให้เขา เย่เฉินก็รู้สึกผิดมากแล้ว ในฐานะที่เป็นพ่อเขาควรจะสรรหาสิ่งที่ดีที่สุดในลูกสาว!
นอกจากของพวกนี้แล้วยังมีบัตรอีกหลายใบ เย่เฉินเองรื้อๆ ดูผ่านๆ ก็พบว่าล้วนแต่เป็นพวกบัตรสมาชิกไม่ก็บัตรทองของร้านแบรนด์เนมต่างๆ ของแพงๆ ทั้งนั้น
เมื่อมีบัตรพวกนี้แล้ว เย่เฉินก็จะสามารถเข้าไปในห้างสรรพสินค้าใดๆ ในห้างสรรพสินค้าหรูหราได้!
และในเวลานี้เองเย่เฉินก็ลองมองออกไปด้านนอกห้อง ก็พบว่าอันอันและหัวจื่อต่างก็หมดสติไปแล้ว
ดังนั้นเขาจึงกลับเข้าไปในห้องแล้วหยิบถุงพลาสติกขึ้นมาส่งๆ ยัดของพวกนี้เข้าไปในถุง
จากนั้นก็ปิดกล่องนิรภัยคืนสภาพเดิมแล้ว เขาก็ออกจากหมู่บ้านไป๋เหอไป
เมื่อกลับไปถึงห้างสรรพสินค้า JFS เย่เฉินก็จัดการซ่อนทรัพย์สินเพชรนิลจินดาต่างๆ เพราะของมีมากเกินไป ทำให้เขาไม่สามารถพกพามันติดตัวไปด้วยได้
เขาจึงพกได้แค่บัตรต่างๆ ที่เอาใส่กระเป๋าเงินได้ และตุ๊กตาหมีที่เขาตั้งใจจะเอาให้ซือซือพรุ่งนี้ ส่วนของอย่างอื่นเขาจะเอาไปซ่อนไว้ในล็อกเกอร์นิรภัยในที่ทำงาน
เช้าของวันต่อมาเย่เฉินที่เข้าเวรกะกลางคืนเสร็จพอดี ก็แวะมาพักผ่อนในช่วงกลางวัน พอเขาล้างหน้าเสร็จจแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้นก็จัดแจงยัดตุ๊กตาหมีที่ซื้อให้ลูกสาวใส่เข้าไปในถุง แล้วโบกรถไปที่บ้านของซูมู่ชิง
ก๊อก ก๊อก
เย่เฉินเคาะประตู
เพราะเป็นเวลา 7 โมงเช้า เย่เฉินคิดว่าซูมู่ชิงและซือซือคงยังไม่ตื่นนอน เขาจึงจงใจได้ตื่นแต่เช้าเพื่อมาที่นี่
ซวงเอ๋อร์เปิดประตูออกอย่างรวดเร็ว เขากล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “คุณชายเย่”
เย่เฉินถามพลางยิ้ม “ซือซือยังไม่ตื่นเหรอ?”
ซวงเอ๋อร์กล่าว “ซือซือกับคุณหนูตื่นนอนกันตั้งแต่เช้า เมื่อครู่คุณชายหลี่ขับรถมารับหล่อนไปตั้งแต่เช้า!”
“อะไรนะ?”
เย่เฉินตกตะลึงทันที หรือว่าไอ้สารเลวหลี่เฉิงเจี๋ยรู้ว่าตนเองจะมาตั้งแต่เช้า ดังนั้นเลยจัดแจงมารับซูมู่ชิงและซือซือไปก่อนแล้ว เพื่อให้เย่เฉินไม่ได้เจอลูกสาวหรือเปล่านะ?
คนบ้าคนนั้นสารเลวจริงๆ!
ดูแล้วเมื่อวานคงซ้อมลูกน้องเขาเบาไป!
“คุณรู้ไหมว่าพวกเขาไปไหน?” เย่เฉินถาม
ซวงเอ๋อร์จึงตอบเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “อืม ฉันได้ถามให้คุณชายแล้วล่ะค่ะ บอกว่าจะพาซือซือไปเที่ยวแถวโซน CBD ที่นั่นมีร้านของเล่นเท่ๆ เหมือนจะชื่อ UFO สวาอะไรสักอย่าง”
เย่เฉินกล่าวว่า “ใช่ FAO Schwarz หรือเปล่า?”
FAO Schwarz เป็นร้านของเล่นที่มีชื่อเสียงท่สุดของอเมริกา เป็นราชาแห่งของเล่น ตอนเย่เฉินอยู่อเมริกาก็เคยไปเที่ยวที่นั่น คิดไม่ถึงว่าที่เมืองหลวงจะมี FAO Schwarz ด้วยคิดว่าที่นี่คงจะเหมือนกับดิสนีย์แลนด์ในเทียนไห่ เป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆ กันอย่างยิ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กๆ ที่มีเงิน ที่นี่เป็นเหมือนสวรรค์บนดินชัดๆ!
เด็กๆ จากครอบครัวทั่วไปนั้นไม่มีศักยภาพมากพอ!
ซวงเอ๋อร์ตอบทันที “ใช่ค่ะ ใช่ ชื่อนี้เลยค่ะ คุณชายนี่หูตากว้างไกล ฉันมันโง่ไปหน่อย ให้ฉันพูดอีกรอบ ฉันก็จำไม่ได้หรอกค่ะ”
เย่เฉินตบศีรษะของซวงเอ๋อร์อย่างอดใจไม่ไหว “คุณฉลาดมากแล้วล่ะ ขอบใจมากเลยนะ ซวงเอ๋อร์ คุณไปทำงานเถอะ เดี๋ยวผมจะไปหาพวกเขาเอง”
ตอนเย่เฉินกำลังจะก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ทันใดนั้นเองก็มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเดินมาหาเขา “ขอโทษด้วยนะคะ คุณผู้ชาย เราเปิดทำการตอน 10 โมงค่ะ ตอนนี้คุณยังเข้าไปไม่ได้นะคะ”
“อะไรนะ?” เย่เฉินสับสน “งั้นพวกเขาเข้าไปได้ยังไง?”
พนักงานกล่าวพลางส่งยิ้มละไม “เขาเป็นเมมเบอร์ระดับเพชรของร้านค่ะ สามารถเข้ามาเล่นในร้านตอนเวลาปิดทำการได้ คุณต้องซื้อของในร้านเราเกินห้าล้านนะคะ”
และในเวลานี้เองซูมู่ชิงและหลี่เฉิงเจี๋ยต่างก็มองภาพเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นผ่านหน้าต่าง หลี่เฉิงเจี๋ยควบคุมร่องรอยอารมณ์ลิงโลดบนใบหน้าเอาไว้ไม่ได้
“ฮ่าๆ ไอ้เด็กโง่ ก่อนสิบโมงมีแค่สมาชิกระดับเพชรเท่านั้นแหละที่จะเข้าร้านได้ แค่นี้ยังไม่รู้เลย แต่กลับโบกรถมาโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร ช่างโง่งมจริงๆ”
ซูมู่ชิงเองก็ไม่ได้เป็นสมาชิกระดับเพชรที่นี่ เป็นเพียงแค่ระดับทองเท่านั้น ดังนั้นหล่อนจึงหันไปมองหลี่เฉิงเจี๋ยแล้วกล่าว
“เฉิงเจี๋ย คุณพอจะใช้สิทธิ์สมาชิกของคุณพาเย่เฉินเข้ามาได้ไหมคะ?”
หลี่เฉิงเจี๋ยรีบปฏิเสธทันที “ให้เขาเข้ามาในร้านทำไม? ของในนี้แพงจะตาย คุณให้เขาเข้ามา เขาก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอก”
ซูมู่ชิงเม้มปากหล่อนเองก็พอจะรู้ ว่าของเล่นที่นี่แพงหูฉี่ หยิบๆ ขึ้นมาสุ่มๆ ก็เป็นหลักหมื่นแล้ว เย่เฉินไม่มีปัญญาซื้อแน่นอน
ถ้าหากว่าเขาเข้ามาเกรงว่าคงเสียหน้าแย่
แต่ว่าเย่เฉินเป็นพ่อของลูกสาวหล่อน เขาตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพื่อจะมาพบบุตรสาว ถ้าให้เขารอข้างนอกก็คงจะเกินไป
อีกทั้งตอนนี้เพิ่งจะ 7 โมงนิดๆ เท่านั้น กว่าจะ 10 โมง พวกเขาก็คงจะซื้อเสร็จแล้ว
“ช่างเถอะ มู่ชิง ไม่ต้องดูแล้วนะ เราไปเลือกซื้อของเล่นให้ซือซือตรงนั้นกันดีกว่า เขาเข้ามาไม่ได้เดี๋ยวเขาก็ไปเอง”
หลี่เฉิงเจี๋ยดันหลังหญิงสาวให้เดินเข้าไปด้านใน
และเย่เฉินในตอนนี้ก็หันมองพนักงานหญิงคนนั้น “สมาชิกของร้านคุณมีระดับอะไรบ้าง?”
“คะ?” พนักงานหญิงสับสน
เย่เฉินล้วงกระเป๋าเงินออกมา ก่อนจะจัดการควักบัตรกองโตออกมา ทั้งหมดเป็นบัตรที่เขาได้มาจากตู้นิรภัยของเย่เซวียนตอนเมื่อคืนแล้วกล่าว
“งั้นคุณช่วยดูหน่อยว่า ในนี้มีบัตรสมาชิกระดับเพชรที่ของร้าน FAO ของพวกคุณหรือเปล่า”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)