เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 361
สรุปบท ตอนที่ 361 มีเงินแล้ว!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
ตอน ตอนที่ 361 มีเงินแล้ว! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 361 มีเงินแล้ว! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 361 มีเงินแล้ว!
ลูกน้องของซูมู่หลินตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ไม่นะครับ เย่เซวียนคนนี้กะล่อนสุดๆ คนของเราโดนเขาสลัดทิ้งไปจนหมดแล้ว”
ซูมู่หลินขมวดคิ้ว “ดูแล้วความสามารถของเย่เซวียน เกรงว่าจะอยู่เหนือเย่เฉินล่ะสิ!”
เย่เฉินที่อยู่ตรงประตูแค่นเสียง พวกเขาสามคนพี่น้องต่างก็ไม่มีใครอ่อนแอหรอกนะ!
ถึงแม้ว่าเย่เซวียนจะไม่เคยมีประสบการณ์ในการไปรบ แต่เขาก็เคยเรียนวิชาต่างๆ ตั้งแต่เด็กเหมือนเย่เฉิน
อีกทั้งหมอนี่เป็นเทพแห่งการวางแผน เหมือนโลกิจากเรื่องธอร์ เทพเจ้าสายฟ้าไม่มีผิดเพี้ยน
เขาปั่นประสาทคนอื่น แต่คนอื่นไม่กล้าปั่นประสาทเขา
อยากจะสะกดรอยตามเขาเหรอ?
จะใช้ลูกน้องแค่ไม่กี่คนของซูมู่ชิงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!
ทว่าลูกน้องของเขากลับกล่าวในทันที “ถึงแม้ว่าจะคลาดกับเย่เซวียน แต่เราก็ไปเจอสถานที่ซ่อนตัวของเย่เซวียนในเมืองหลวง!”
เย่เฉินตกตะลึง ซูมู่หลินกล่าวอย่างพึงพอใจ “ที่ไหน?”
ลูกน้องกล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม “อยู่ในแถบชนบทของเมืองหลวง หมู่บ้านบ้านนอกแห่งหนึ่งในเขตไป๋เหอ อำเภอไป๋เหอวาน”
ซูมู่หลินกล่าว “ที่นั่นเจอของน่าต้องสงสัยบ้างหรือเปล่า?”
ลูกน้องส่ายหน้า “บ้านตกแต้งได้สวยงามดี สิ่งของหรูหรา ในห้องมีกล่องนิรภัย แต่เปิดไม่ได้เพราะไม่รู้รหัสแต่หลังจากใช้เครื่องสแกนดู ก็พบว่าด้านในมีสมบัติล้ำค่าพวกเครื่องประดับต่างๆ เราส่งอันอันกับหัวจื่อไปเฝ้าแล้วครับ”
ซูมู่หลินพยักหน้ารับ “ถึงแม้ว่าด้วยความกะล่อนของเย่เซวียนจะรู้ว่าเรารู้ว่าเขาพำนักที่ไหน โอกาสที่จะกลับมาก็คงลดลง แต่ลองซุ่มดูที่นั่นต่ออีกสักพักก็ได้”
“เย่เซวียนทางที่ดีอย่าให้ฉันจับนายได้ หลังจากจับนายได้แล้ว ฉันจะต้องสับนายเป็นชิ้นๆ แน่!”
“เอาเถอะ นายออกไปเถอะ ฉันจะนอนแล้ว ถ้าได้ข่าวเย่เซวียนแล้ว ให้แจ้งฉันทันที”
“ครับ!”
เย่เฉินเห็นซูมู่ชิงปิดไฟเผื่อเข้านอน ก็รู้ว่าอยู่ที่นี่ต่อก็คงไม่ได้อะไร จึงแอบหนีกลับก่อน
เมื่อเดินออกมาจากตึกโรงพยาบาล ในใจเย่เฉินก็ย้อนคิดอย่างละเอียด
ครั้งนี้ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หาข่าวว่าฉินหงเหยียนโดนจับไว้ที่ไพน แต่ว่าเขาก็ยังพอได้ยินข่าวคราวที่มีประโยชน์บ้าง
“คิดไม่ถึงว่าพี่รองจะมาเมืองหลวงแล้ว เขามีบ้านอยู่ในชทบทเหรอ”
เย่เฉินประหลาดใจ ดังนั้นเขาจึงรีบเรียกรถไปที่หู่บ้านไป๋เหอ จากอำเภอไป๋เหอวันที่นี่ล้อมรอบไปด้วยภูเขา อยู่ใกล้แม่น้ำ ตัวหมู่บ้านอยู่บริเวณปากทางเข้าของหมู่บ้านไป๋เหอเพียง 50 เมตร ทิวทัศน์สวยงาม
ในตัวบ้านเต็มไปด้วยป่าไม้ อากาศบริสุทธิ์มากทีเดียว
“พี่รองเลือกที่เก่งจริง”
เย่เฉินเดินทอดน่อง หมู่บ้านแห่งนี้มีขนาดใหญ่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านหลังไหนเป็นของพี่ชาย
ในตอนที่เขาเดินไปถึงบริเวณบ้านสีขาวเรียบๆ ไม่สะดุดตา ทันใดนั้นเองก็มีคนสวมชุดคนของตระกูลซูโผล่พรวดมา
“คนกันเอง ฉันมาส่งอาหารให้พวกนาย”
เย่เฉินเตรียมอาหารกล่องมาเอาไว้ก่อนแล้ว
ตอนนี้เป็นเวลาตีสาม หมู่บ้านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวๆ บวกกับคนที่อยู่ตรงข้ามก็ไม่ได้รู้จักเย่เฉินเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นจึงไม่ได้สงสัยอะไร
“ดีจริงๆ ฉันกำลังหิวท้องร้องเลย!”
ชายในเครื่องแบบที่อยู่ตรงหน้ารับข้าวกล่องมาทันที
“อันอันล่ะ?” เย่เฉินถาม
เขารู้ว่านอกจากคนชื่อหัวจื่อแล้ว ยังมีคนชื่ออันอันอีก
หัวจื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วชี้ “หลังคาล่ะ”
โดยปกติแล้วหน่วยสอดแนมจะไม่อยู่ในห้อง แต่จะอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้แทน
เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เย่เฉินก็เลยลองกรอกรหัสเป็นวันเกิดตนเอง
แกร๊ก
แล้วก็มีเสียงดังกริ๊ก ว่ารหัสถูกต้อง กล่องนิรภัยก็เปิดออก!
“อะไรนะ? รหัสเป็นวันเกิดเราเหรอเนี่ย?”
คราวนี้คนที่ตกใจกลายเป็นเย่เฉิน ทำไมรหัสถึงยังเป็นวันเกิดเขาอีก
“หรือว่าชินแล้ว ดังนั้นเลยใช้รหัสเดียวกันกับทั้งกล่องนิรภัยหรือเปล่า? หรือว่าเขาไม่อยากให้คนคุ้นเคยเดาได้?”
มีความเป็นไปได้สองอย่าง เพราะรหัสเป็นวันเกิดของตนเอง มันจะเดาง่ายเกินไป
ถ้าหากว่าเป็นแบบนี้ เกรงว่าเย่เซวียนคงจะเดาได้ว่าเย่เฉินจะมาที่นี่!
เย่เฉินประหลาดใจอย่างมา เขาเปิดกล่องนิรภัย ทันใดนั้นเองตรงหน้าก็ปรากฏภาพเงินกองโตและทรัพย์สมบัติต่างๆ นานา!
พวกเพชรพลอย สร้อยคอ เพชรนิลจินดา ทองวาววับกระทบตา แล้วก็มีเงินดอลลาร์และบัตรหลายสิบใบ!
“แม่ง! ในที่สุดก็มีเงินแล้ว! คนชั่วๆ แบบพี่รองช่วยฉันอีกครั้งแล้วแฮะ!”
เย่เฉินเห็นสมบัติพวกนี้ ก็สบายใจขึ้นมาทันที
หากว่าเป็นเมื่อก่อนพวกเพชรนิลจินดาเหล่านี้ เย่เฉินไม่เคยแยแสด้วยซ้ำ เพราะว่าตัวเขาเองนั้นมีให้ตนเองใช้ไม่หมดแล้ว
แต่วันนี้ต่างไปจากที่ผ่านมา ตอนนี้ทรัพย์สินของเย่เฉินโดนอายัดไปหมดแล้ว กระทั่งอัลลิเพย์กับวีแชทก็ยังใช้ไม่ได้ เป็นคนจนที่แท้จริง
ถ้ามีเจ้าพวกนี้แล้ว เย่เฉินก็จะได้มีเงินใช้ในชีวิตประจำวัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาจะได้ไม่ต้องโดนหลี่เฉิงเจี๋ยเหยียดหยามอีกต่อไป!
เย่เฉินยื่นมือออกมาแล้วแล้วหยิบสร้อยคอเพชรมาถือ แล้วพลิกดูอย่างละเอียด สร้อยคอเพชรนี้มีหยกสีขาว 72 กะรัต และหยกเขียว 114 กะรัต!
“นี่คงจะเป็น A Heritage Bloom สร้อยคอที่แพงที่สุดในโลกมูลค่าประมาณ 200 ล้านดอลลาร์! คิดไม่ถึงว่าสร้อยคอเส้นนี้จะอยู่ที่พี่รอง!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)