เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 361
ตอนที่ 361 มีเงินแล้ว!
ลูกน้องของซูมู่หลินตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ไม่นะครับ เย่เซวียนคนนี้กะล่อนสุดๆ คนของเราโดนเขาสลัดทิ้งไปจนหมดแล้ว”
ซูมู่หลินขมวดคิ้ว “ดูแล้วความสามารถของเย่เซวียน เกรงว่าจะอยู่เหนือเย่เฉินล่ะสิ!”
เย่เฉินที่อยู่ตรงประตูแค่นเสียง พวกเขาสามคนพี่น้องต่างก็ไม่มีใครอ่อนแอหรอกนะ!
ถึงแม้ว่าเย่เซวียนจะไม่เคยมีประสบการณ์ในการไปรบ แต่เขาก็เคยเรียนวิชาต่างๆ ตั้งแต่เด็กเหมือนเย่เฉิน
อีกทั้งหมอนี่เป็นเทพแห่งการวางแผน เหมือนโลกิจากเรื่องธอร์ เทพเจ้าสายฟ้าไม่มีผิดเพี้ยน
เขาปั่นประสาทคนอื่น แต่คนอื่นไม่กล้าปั่นประสาทเขา
อยากจะสะกดรอยตามเขาเหรอ?
จะใช้ลูกน้องแค่ไม่กี่คนของซูมู่ชิงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!
ทว่าลูกน้องของเขากลับกล่าวในทันที “ถึงแม้ว่าจะคลาดกับเย่เซวียน แต่เราก็ไปเจอสถานที่ซ่อนตัวของเย่เซวียนในเมืองหลวง!”
เย่เฉินตกตะลึง ซูมู่หลินกล่าวอย่างพึงพอใจ “ที่ไหน?”
ลูกน้องกล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม “อยู่ในแถบชนบทของเมืองหลวง หมู่บ้านบ้านนอกแห่งหนึ่งในเขตไป๋เหอ อำเภอไป๋เหอวาน”
ซูมู่หลินกล่าว “ที่นั่นเจอของน่าต้องสงสัยบ้างหรือเปล่า?”
ลูกน้องส่ายหน้า “บ้านตกแต้งได้สวยงามดี สิ่งของหรูหรา ในห้องมีกล่องนิรภัย แต่เปิดไม่ได้เพราะไม่รู้รหัสแต่หลังจากใช้เครื่องสแกนดู ก็พบว่าด้านในมีสมบัติล้ำค่าพวกเครื่องประดับต่างๆ เราส่งอันอันกับหัวจื่อไปเฝ้าแล้วครับ”
ซูมู่หลินพยักหน้ารับ “ถึงแม้ว่าด้วยความกะล่อนของเย่เซวียนจะรู้ว่าเรารู้ว่าเขาพำนักที่ไหน โอกาสที่จะกลับมาก็คงลดลง แต่ลองซุ่มดูที่นั่นต่ออีกสักพักก็ได้”
“เย่เซวียนทางที่ดีอย่าให้ฉันจับนายได้ หลังจากจับนายได้แล้ว ฉันจะต้องสับนายเป็นชิ้นๆ แน่!”
“เอาเถอะ นายออกไปเถอะ ฉันจะนอนแล้ว ถ้าได้ข่าวเย่เซวียนแล้ว ให้แจ้งฉันทันที”
“ครับ!”
เย่เฉินเห็นซูมู่ชิงปิดไฟเผื่อเข้านอน ก็รู้ว่าอยู่ที่นี่ต่อก็คงไม่ได้อะไร จึงแอบหนีกลับก่อน
เมื่อเดินออกมาจากตึกโรงพยาบาล ในใจเย่เฉินก็ย้อนคิดอย่างละเอียด
ครั้งนี้ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หาข่าวว่าฉินหงเหยียนโดนจับไว้ที่ไพน แต่ว่าเขาก็ยังพอได้ยินข่าวคราวที่มีประโยชน์บ้าง
“คิดไม่ถึงว่าพี่รองจะมาเมืองหลวงแล้ว เขามีบ้านอยู่ในชทบทเหรอ”
เย่เฉินประหลาดใจ ดังนั้นเขาจึงรีบเรียกรถไปที่หู่บ้านไป๋เหอ จากอำเภอไป๋เหอวันที่นี่ล้อมรอบไปด้วยภูเขา อยู่ใกล้แม่น้ำ ตัวหมู่บ้านอยู่บริเวณปากทางเข้าของหมู่บ้านไป๋เหอเพียง 50 เมตร ทิวทัศน์สวยงาม
ในตัวบ้านเต็มไปด้วยป่าไม้ อากาศบริสุทธิ์มากทีเดียว
“พี่รองเลือกที่เก่งจริง”
เย่เฉินเดินทอดน่อง หมู่บ้านแห่งนี้มีขนาดใหญ่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านหลังไหนเป็นของพี่ชาย
ในตอนที่เขาเดินไปถึงบริเวณบ้านสีขาวเรียบๆ ไม่สะดุดตา ทันใดนั้นเองก็มีคนสวมชุดคนของตระกูลซูโผล่พรวดมา
“คนกันเอง ฉันมาส่งอาหารให้พวกนาย”
เย่เฉินเตรียมอาหารกล่องมาเอาไว้ก่อนแล้ว
ตอนนี้เป็นเวลาตีสาม หมู่บ้านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวๆ บวกกับคนที่อยู่ตรงข้ามก็ไม่ได้รู้จักเย่เฉินเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นจึงไม่ได้สงสัยอะไร
“ดีจริงๆ ฉันกำลังหิวท้องร้องเลย!”
ชายในเครื่องแบบที่อยู่ตรงหน้ารับข้าวกล่องมาทันที
“อันอันล่ะ?” เย่เฉินถาม
เขารู้ว่านอกจากคนชื่อหัวจื่อแล้ว ยังมีคนชื่ออันอันอีก
หัวจื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วชี้ “หลังคาล่ะ”
โดยปกติแล้วหน่วยสอดแนมจะไม่อยู่ในห้อง แต่จะอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้แทน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)