เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 365
สรุปบท ตอนที่ 365 เก็บให้ผมเดี๋ยวนี้!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
อ่านสรุป ตอนที่ 365 เก็บให้ผมเดี๋ยวนี้! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 365 เก็บให้ผมเดี๋ยวนี้! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 365 เก็บให้ผมเดี๋ยวนี้!
ตุ๊กตาหมีตัวนี้เหมือนเพชร ทำให้สายตาคนในร้านทอประกายวิบวับ!
ถ้าหากเป็นที่อื่น เย่เฉินเอาเจ้าหมีตัวนี้ออกมาก็คงจะไม่มีปฏิกิริยามากขนาดนี้ เพราะอย่างไรเสียทุกคนก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องพวกนี้
อีกทั้งของชิ้นนี้ยังไม่ได้เกี่ยวกับเงินทอง แต่เป็นเรื่องที่คนสนใจเฉพาะกลุ่มเท่านั้น
เหมือนกับว่าถ้าคุณมีรองเท้า Travis Scott x Air Jordan 1 เอาไปให้พวกเศรษฐีเบอร์หนึ่งเดาว่ารองเท้าคู่นี้มีมูลค่าเท่าไหร่
เชื่อเลยว่าคนพวกนั้นไม่มีทางเดาออกแน่นอน อาจคิดว่าราคาพันเดียวด้วยซ้ำไป
ตุ๊กตาหมีตัวนี้ก็เหมือนกัน ให้คนไม่รู้เดาราคา อย่างมากก็คงคิดว่าน่าจะหลายพัน และไม่น่าจะสูงไปกว่านี้
แต่พนักงานที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดาๆ พวกหล่อนเป็นพนักงานในร้านของเล่นระดับหรูหรา จึงมีความเข้าใจเรื่องของเล่นหรูในโลกเป็นอย่างดี
พนักงานหญิงอุทาน “นี่…นี่ใช่ตุ๊กตาหมีที่แพงที่สุด จากการคอลแลปของบริษัทเยอรมันกับ LV หรือเปล่า?”
ส่วนซือซือนั้นเมื่อเห็นเจ้าหมีน้อย ก็ดีใจจนกอดมันไว้ไม่ยอมวาง “ว้าวหมีใส่เสื้อผ้า!”
ซูมู่ชิงอดยื่นมือไปลูบเจ้าหมีน้อยในชุด LV ทันทีที่ลูบเนื้อผ้า ซูมู่ชิงก็รู้สึกว่าของชิ้นนี้เป็นงานประณีตมากทีเดียว
ซูมู่ชิงที่เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ย่อมเข้าใจเรื่องฝีเข็มของแบรนด์นี้เป็นอย่างดี และยังเคยใช้เสื้อผ้า กระเป๋ามาก็ไม่น้อย
พนักงานคนอื่นต่างก็มารุมดู “จริงเหรอเนี่ย? นั่นใช่ตุ๊กตาหมีราคาสองล้านกว่าดอลลาร์หรือเปล่า?”
สองล้านกว่าดอลลาร์!
เมื่อได้ยินราคา สีหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยก็บูดเบี้ยวทันที!
เขาซื้อของขวัญที่นี่ไปแล้วเป็นจำนวนมาก บวกๆ กันแค่ล้านกว่าเท่านั้น แถมยังเป็นหน่วยหยวนเท่านั้นเอง!
เทียบกับของขวัญของเย่เฉินที่มูลค่าหลายสิบล้านก็พบว่าด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด!
หลี่เฉิงเจี๋ยเสียหน้าอย่างมาก ก่อนจะแย่งตุ๊กตาหมีในมือซือซือมาดูแล้วกล่าว “นี่มันของปลอม!”
พูดจบแล้วโยนตุ๊กตาหมีราคาหลายสิบล้านลงพื้น!
“หลี่เฉิงเจี๋ยอยากตายหรือไง! รีบไปเก็บตุ๊กตาหมีให้ฉันเลย!” เย่เฉินพูดเสียงกร้าว
“ฉันเก็บเอง! ฉันเก็บเอง!”
พนักงานแย่งกันทันที
ทว่าเยเฉินกลับกล่าวเสียงเข้ม “พวกคุณไม่ต้องเก็บเลยครับ ผมจะให้เขาเก็บ!”
ทว่าหลี่เฉิงเจี๋ยกลับดูไม่แยแส “ทำไมต้องไปเก็บของปลอมราคาไม่กีสิบไม่กี่ร้อยด้วย?”
เย่เฉินตำหนิ “เอาตาข้างไหนดูว่าเป็นของปลอม? แยกของจริงของปลอมเป็นไหมเนี่ย?”
ในเวลานี้ซูมู่ชิงก็สอดขึ้นมา “บางทีอาจเป็นของขวัญที่เย่เฉินซื้อเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว”
หลี่เฉิงเจี๋ยครุ่นคิด “เป็นไปไม่ได้ เงินทองของมีค่าเขาโดนอายัดหมดแล้ว ไม่มีทางเอาออกมาได้ นี่ต้องเป็นของปลอมแน่นอน ถ้าเป็นของจริงเขาก็เอาไปขายแล้ว ไม่เอาให้ซือซือหรอก”
แม่ง ซือซือเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฉัน ฉันจะเอาของขวัญของหล่อนไปขายได้ไง!
หลี่เฉิงเจี๋ยคนนี้ใช้ความคิดต่ำๆ มาแยกแยะคนดีชั่ว!
เย่เฉินกล่าวอย่างโมโห “ผมจะนับถึงสาม ไปเก็บตุ๊กตามาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าผมลงไม้ลงมืออย่าว่ากันล่ะ!”
เย่เฉินอธิบาย “อ้อ เย่เซวียนเป็นพี่ชายผม”
ใบหน้าผู้จัดการช่ายเต็มไปด้วยความสงสัย เขาระบายยิ้มออกมาทันที “อ้อ ที่แท้ก็น้องชายของเย่เซวียนนี่เอง ไอ้คนบ้านั่น ยังมีหน้ามาโม้ว่าตัวเองหล่อที่สุดในพี่น้องได้ยังไง เขาไม่เห็นหล่อเท่าคุณเลย!”
สีหน้าเย่เฉินเก้อเขิน เขาก็พอจะมองออกว่าหัวหน้าช่ายคนนี้น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับพี่ชายเขา
เย่เฉินกล่าว “ผู้จัดการช่าย คุณถูกเวลาพอดี ผมอยากขอให้คุณช่วยตรวจตุ๊กตาหมีตัวนี้หน่อยว่าใช่ของแท้หรือเปล่า”
ผู้จัดการช่ายเห็นตุ๊กตาหมีที่นอนนิ่งบนพื้น แล้ววิ่งเหยาะๆ ไปดูอย่างสะเทือนใจ
“อุ้ย นี่มันหมีของบริษัทเตสเตฟที่คอลแลปกับ LV? มันมีราคาตั้งสองล้านกว่าดอลลาร์นี่นา พวกเธอทำอะไรทำไมถึงได้ให้ลูกค้าเอาของราคาตั้งหลายสิบล้านหยวนวางไว้บนพื้นไม่รู้จักเก็บให้ลูกค้าล่ะ !”
เย่เฉินกล่าว “ไม่ใช่ความผิดของทุกคนหรอก ผมห้ามไม่ให้เก็บเอง คุณช่วยยืนยันหน่อยว่านี่ใช่ของจริงหรือเปล่า”
ผู้จัดการช่ายลูบเนื้อผ้าของ LV แล้วมองดูฝีเข็มและการตัดเย็บของเจ้าหมีจึงกล่าว “เป็นของแท้ 100% ฉันเคยไปเยี่ยมชมบริษัทเตสเตฟ นี่เป็นตุ๊กตาหมีจากบริษัทของพวกเขาจริงๆ”
เย่เฉินพยักหน้ารับ “ได้ ขอบคุณครับ ผู้จัดการช่าย คุณวางเจ้าหมีลงพื้นได้เลย”
“วางบนพื้นเหรอ?” ผู้จัดการช่ายถามอย่างสงสัย
“อืม” เย่เฉินรับคำ จากนั้นก็ชี้ตุ๊กตาหมีขณะมองหน้าอีกฝ่าย “เมื่อกี้โยนยังไง ก็เก็บให้ผมเลยนะ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยย่อมไม่อยากลดตัวไปทำอะไรแบบนี้ท่ามกลางสายธารกำนัลแน่!
ต้องโทษที่ลูกน้องของเขาไม่ได้เดินตามมาด้วย ไม่อย่างนั้นเรื่องแบบนี้เขาคงใช้ลูกน้องทำแทนแล้ว
เย่เฉินเห็นหลี่เฉิงเจี๋ยยืนนิ่งไม่ไหวติง จึงกล่าว “ถ้าคุณไม่เก็บก็ได้นะ คุณโยนของราคาแพงเป็นสิบล้านของผมทิ้ง เสื้อผ้ามันสกปรกหมดแล้ว นั่นมันเสื้อผ้าของ LV เชียวนะ เจ้าหมีตกใจแย่เลย ผมจะเก็บค่าความเสียหายราคาหนึ่งล้าน คงจะไม่เกินไปใช่ไหม? มีทางเลือกสองอย่าง หนึ่งคุณเอาเงินสดหนึ่งล้านให้ผม หรือไม่ก็เก็บของเล่นขึ้นมา!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)