เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 365

ตอนที่ 365 เก็บให้ผมเดี๋ยวนี้!

ตุ๊กตาหมีตัวนี้เหมือนเพชร ทำให้สายตาคนในร้านทอประกายวิบวับ!

ถ้าหากเป็นที่อื่น เย่เฉินเอาเจ้าหมีตัวนี้ออกมาก็คงจะไม่มีปฏิกิริยามากขนาดนี้ เพราะอย่างไรเสียทุกคนก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องพวกนี้

อีกทั้งของชิ้นนี้ยังไม่ได้เกี่ยวกับเงินทอง แต่เป็นเรื่องที่คนสนใจเฉพาะกลุ่มเท่านั้น

เหมือนกับว่าถ้าคุณมีรองเท้า Travis Scott x Air Jordan 1 เอาไปให้พวกเศรษฐีเบอร์หนึ่งเดาว่ารองเท้าคู่นี้มีมูลค่าเท่าไหร่

เชื่อเลยว่าคนพวกนั้นไม่มีทางเดาออกแน่นอน อาจคิดว่าราคาพันเดียวด้วยซ้ำไป

ตุ๊กตาหมีตัวนี้ก็เหมือนกัน ให้คนไม่รู้เดาราคา อย่างมากก็คงคิดว่าน่าจะหลายพัน และไม่น่าจะสูงไปกว่านี้

แต่พนักงานที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดาๆ พวกหล่อนเป็นพนักงานในร้านของเล่นระดับหรูหรา จึงมีความเข้าใจเรื่องของเล่นหรูในโลกเป็นอย่างดี

พนักงานหญิงอุทาน “นี่…นี่ใช่ตุ๊กตาหมีที่แพงที่สุด จากการคอลแลปของบริษัทเยอรมันกับ LV หรือเปล่า?”

ส่วนซือซือนั้นเมื่อเห็นเจ้าหมีน้อย ก็ดีใจจนกอดมันไว้ไม่ยอมวาง “ว้าวหมีใส่เสื้อผ้า!”

ซูมู่ชิงอดยื่นมือไปลูบเจ้าหมีน้อยในชุด LV ทันทีที่ลูบเนื้อผ้า ซูมู่ชิงก็รู้สึกว่าของชิ้นนี้เป็นงานประณีตมากทีเดียว

ซูมู่ชิงที่เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ย่อมเข้าใจเรื่องฝีเข็มของแบรนด์นี้เป็นอย่างดี และยังเคยใช้เสื้อผ้า กระเป๋ามาก็ไม่น้อย

พนักงานคนอื่นต่างก็มารุมดู “จริงเหรอเนี่ย? นั่นใช่ตุ๊กตาหมีราคาสองล้านกว่าดอลลาร์หรือเปล่า?”

สองล้านกว่าดอลลาร์!

เมื่อได้ยินราคา สีหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยก็บูดเบี้ยวทันที!

เขาซื้อของขวัญที่นี่ไปแล้วเป็นจำนวนมาก บวกๆ กันแค่ล้านกว่าเท่านั้น แถมยังเป็นหน่วยหยวนเท่านั้นเอง!

เทียบกับของขวัญของเย่เฉินที่มูลค่าหลายสิบล้านก็พบว่าด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด!

หลี่เฉิงเจี๋ยเสียหน้าอย่างมาก ก่อนจะแย่งตุ๊กตาหมีในมือซือซือมาดูแล้วกล่าว “นี่มันของปลอม!”

พูดจบแล้วโยนตุ๊กตาหมีราคาหลายสิบล้านลงพื้น!

“หลี่เฉิงเจี๋ยอยากตายหรือไง! รีบไปเก็บตุ๊กตาหมีให้ฉันเลย!” เย่เฉินพูดเสียงกร้าว

“ฉันเก็บเอง! ฉันเก็บเอง!”

พนักงานแย่งกันทันที

ทว่าเยเฉินกลับกล่าวเสียงเข้ม “พวกคุณไม่ต้องเก็บเลยครับ ผมจะให้เขาเก็บ!”

ทว่าหลี่เฉิงเจี๋ยกลับดูไม่แยแส “ทำไมต้องไปเก็บของปลอมราคาไม่กีสิบไม่กี่ร้อยด้วย?”

เย่เฉินตำหนิ “เอาตาข้างไหนดูว่าเป็นของปลอม? แยกของจริงของปลอมเป็นไหมเนี่ย?”

ในเวลานี้ซูมู่ชิงก็สอดขึ้นมา “บางทีอาจเป็นของขวัญที่เย่เฉินซื้อเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว”

หลี่เฉิงเจี๋ยครุ่นคิด “เป็นไปไม่ได้ เงินทองของมีค่าเขาโดนอายัดหมดแล้ว ไม่มีทางเอาออกมาได้ นี่ต้องเป็นของปลอมแน่นอน ถ้าเป็นของจริงเขาก็เอาไปขายแล้ว ไม่เอาให้ซือซือหรอก”

แม่ง ซือซือเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฉัน ฉันจะเอาของขวัญของหล่อนไปขายได้ไง!

หลี่เฉิงเจี๋ยคนนี้ใช้ความคิดต่ำๆ มาแยกแยะคนดีชั่ว!

เย่เฉินกล่าวอย่างโมโห “ผมจะนับถึงสาม ไปเก็บตุ๊กตามาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าผมลงไม้ลงมืออย่าว่ากันล่ะ!”