เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 368
ตอนที่ 368 ซูมู่ชิงไม่สบายเหรอ?
ซูมู่ชิงมีท่าทีลนลานในทันที หญิงสาวถอยกรูดไปจนติดที่มุมห้อง ทำให้หญิงสาวจนตรอก
ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะเป็นผู้หญิงในเมืองหลวง ที่ส่วนมากก็ไม่ใช่ผู้หญิงบอบบางอะไร ซูมู่หลินน้องชายก็เตะต่อยคนห้าคนได้ด้วยตัวเองเพียงคนเดียว
ซูมู่ชิงเองก็ชอบเล่นสกีและออกกำลังกาย แต่ว่าตั้งแต่มีลูกแล้ว หล่อนต้องทำงานเป็นแม่บ้านเต็มเวลา หลายปีที่ผ่านมานี้นอกจากเลี้ยงลูกแล้ว ก็ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรเลย
อย่างไรเสียซูมู่ชิงก็เป็นแค่ผู้หญิง ย่อมรับมือกับผู้ชายที่เป็นยามแบบผู้จัดการหวงไม่ไหวอยู่แล้ว
ดังนั้นซูมู่ชิงจึงโน้มน้าวเขา “ผู้จัดการหวงคะ ฉันรู้ว่าคุณดื่มเหล้ามา ตอนนี้ไม่มีสติเท่าไหร่ คุณเปิดประตู ปล่อยฉันออกไป ฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ดีไหมคะ?”
ผู้จัดการหวงกล่าวพลางระบายยิ้ม “ปล่อยเธอไปเหรอ? คงไม่ได้หรอกนะ โอกาสดีขนาดนี้ ฉันจะปล่อยไปได้ยังไง? น้องสะใภ้เอาแบบนี้นะ นอนกับฉันสักครั้ง แล้วเดี๋ยวเพิ่มเงินเดือนให้ผัวเธอดีไหมล่ะ?”
คิดไม่ถึงว่าผู้จัดการหวงหน้าโง่คนนี้จะไพล่คิดว่าสองคนสามีภรรยานี้เป็นแค่คนธรรมดา คิดว่าใช้สิทธิ์การเป็นผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัยแล้วจะนอนกับภรรยาลูกน้องได้!
ซูมู่ชิงกล่าวต่อ “ผู้จัดการหวง คุณดูเสื้อผ้าฉันให้ดีๆ เสื้อผ้าที่ฉันใส่ราคาถูกที่สุดก็หลักหมื่นนะ! ฉันไม่ใช่ตาสีตาสานะ เย่เฉินเองก็ไม่ใช่เหมือนกัน เขาเป็นยามเพียงเพื่อแก้เบื่อเท่านั้นเอง พวกเราไม่ใช่คนธรรมดาๆ ถ้าคุณกล้าทำอะไรฉันละก็ คุณจะต้องชดใช้อย่างสาสม!”
ผู้จัดการหวงเมาจนไม่มีสติ ไม่อาจจะแยกแยะได้ในทันทีว่าซูมู่ชิงและเย่เฉินเป็นมีเงินหรือไม่
“ฮึ เป็นเศรษฐีนีแล้วยังไง! เธอสวยขนาดนี้ ต่อให้ฉันต้องติดคุกสักหน่อย ก็คุ้ม!”
……
และในเวลานี้เองเย่เฉินและซือซือก็มาถึงบริเวณน้ำพุ เย่เฉินหันมองด้านหลังก็พบว่าซูมู่ชิงไม่ได้ตามพวกเขามา
“แปลกจัง มู่ชิงล่ะ?”
เย่เฉินกังวลใจ เขาหันไปกล่าวซือซือ “ลูกรัก หนูอยู่ที่นี่อย่าไปไหนนะ เดี๋ยวพ่อไปพาแม่มาเล่นกับหนูนะดีไหม?”
“ค่ะ!” ซือซือรับคำอย่างว่าง่าย
เย่เฉินเดินกลับไปแต่ว่าก็ยังไม่เห็นซูมู่ชิง
ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินใจโทรหาซูมู่ชิง
เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น ก็ได้ยินฝั่งของซูมู่ชิงกรีดร้อง “เย่เฉินรีบมาช่วยฉันที!”
“ผู้หญิงสารเลวแกกล้าโทรศัพท์เหรอ!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเองซูมู่ชิงก็ได้ยินเสียงของซูมู่ชิงและผู้จัดการหวง!
“แย่แล้ว!”
หลังจากที่ทำความรู้จักกันมาสองวัน เย่เฉินก็พอมองออกว่าผู้จัดการหวงคนนี้ไม่ได้เป็นคนดีอะไร วันนี้ก็ดื่มไปไม่น้อยด้วย อาจจะอาศัยฤทธิ์เหล้าแล้วลงมือทำร้ายซูมู่ชิง!
“มู่ชิง!”
เย่เฉินรีบวิ่งไปที่ห้องพักยามอย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขาเสมือนหนึ่งเงาที่ผ่านไป!
เย่เฉินจึงวิ่งไปที่ห้องพักผ่อนด้วยความเร็วแสง แล้วยันประตูโครมทั้งที่ด้านในล็อคประตูอยู่!
และในเวลานี้เองผู้จัดการหวงกำลังจะพยายามจะขืนใจซูมู่ชิง
“แกไอ้เดียรัจฉาน!”
เย่เฉินเหวี่ยงผู้จัดการหวงไปอีกทาง แล้วตะบันหมัดใส่หน้าเขา!
โครม!
เย่เฉินประเคนหมัดใส่หน้าเขา แต่ยังไม่หายโมโหจึงลงมือทำร้ายร่างกายเขาต่อ
แค่สองหมัดเท่านั้นผู้จัดการหวงก็หมดสติไป
แต่เย่เฉินก็ยังไม่รามือ เขาต่อยอีกฝ่ายไม่หยุด!
และในเวลานี้เอง อาเจี๋ยก็รีบร้อนเดินมา เห็นใบหน้าของผู้จัดการหวงเละเทะ ก็รีบห้ามเย่เฉิน “เย่เฉิน อย่าต่อยเขาเลย! ถ้านายต่อยเขาอีกเขาตายแน่!”
เย่เฉินหัวเสีย “ไอ้เดียรัจฉานนี่ มันสมควรตาย!”
อาเจี๋ยกล่าว “นายอย่าเพิ่งใจร้อนสิ นายต่อยเขาตายไป นายติดคุกนะ เมียนาย ลูกนาย จะไม่มีคนคอยดูแล”
อาเจี๋ยกับผู้จัดการหวงก็ถือว่าสนิทสนมกันดี อีกทั้งยังรู้จักกันมานานกว่า แล้วยิ่งรู้ดีว่าผู้จัดการหวงเป็นคนแบบไหน
เมื่อมาถึงที่นี่ก็รู้ทันทีว่าผู้จัดการหวงน่าจะรังแกภรรยาของเย่เฉินแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)