เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 385

ตอนที่ 385 กลุ่มลูกน้องกลับมา!

“คิดไม่ถึงว่านายจะกล้าลงมือด้วยเหรอ? เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหมล่ะ!”

ยามอีกฝ่ายก็พุ่งพรวดไปอย่างรวดเร็วแต่ว่ายังคงโดนเย่เฉินเตะจนกระเด็นลอยละลิ่ว!

เย่เฉินลงมือสองครั้งล้วนแต่ใช้สุดแรง ลองใช้กระบวนท่าหนึ่งเอาชนะฝ่ายตรงข้าม

ตอนนี้เขากำลังรีบๆ ไม่มีเวลาว่างมาต่อยตีกับคนอื่น เขาจึงพยายามจะเตะต่อยตียามทีละคน คนละครั้งอย่างสุดแรงเกิด พวกเขาไม่มีทางลุกขึ้นได้ในเวลาสองนาทีนี้แน่ๆ

“ใครก็ได้ ใครก็ได้! มีคนจะบุกเข้าตระกูลหลี่!”

ยามอีกคนรีบใช้วอ. เรียกขอกำลังเสริมมาอย่างรวดเร็ว

มีคนพุ่งพรวดออกมาหลายสิบคนอย่างรวดเร็ว คนพวกนี้ล้มเย่เฉินเอาไว้

และในเวลาเดียวกันนี้เอง หลี่เฉิงเจี๋ยและเฉียนช่วนจื่อก็เดินออกมาอย่างรวดเร็ว!

“เย่เฉิน เแกนี่เอง!” หลี่เฉิงเจี๋ยมองเห็นเย่เฉินก็หัวเสีย

ส่วนเมื่อเย่เฉินเห็นหลี่เฉิงเจี๋ย ก็อยากจะฆ่าเขาใจจะขาด!

เย่เฉินถามหลี่เฉิงเจี๋ย “หลี่เฉิงเจี๋ย แกทำอะไรซือซือกันแน่!”

หลี่เฉิงเจี๋ยตกตะลึงไปเล็กน้อย หมอนี่รู้เรื่องที่เขาทารุณซือซือเมื่อครู่ได้ยังไง?

หรือว่าซูมู่ชิงจะบอกเขา? หรือว่าเย่เฉินใช้ UFO ที่อยู่ในสภาวะโปร่งแสงมาตามสอดแนมเหรอ?

หลี่เฉิงเจี๋ยแค่นเสียง “อีกสองวัน รอวันที่ซูมู่ชิงแต่งงานเข้าตระกูลหลี่ ซือซือก็จะกลายเป็นลูกหลานตระกูลหลี่ ตระกูลหลี่ของเราย่อมต้องสั่งสอนหล่อนให้ดีๆ ให้หล่อนอยู่ในกฎในระเบียบ!”

เย่เฉินหัวเสีย “กฎระเบียบพ่อแกสิ! ใครที่กล้าสั่งสอน! รีบพาซือซือและซูมู่ชิงออกมาจากบ้านมาเลย ฉันจะพาพวกหล่อนไป!”

หลี่เฉิงเจี๋ยตอบ “พาตัวสองคนนั้นไปเหรอ? นายเห็นที่นี่เป็นที่ไหน? ตลาดเหรอ? อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไปเหรอ? ฉันจะบอกนายให้นะ วันนี้แค่ประตูบ้านเรานายก็เข้าไปไม่ได้ จะเจอหน้าสองคนนั้นก็ไม่ได้!”

อีกอย่างฉันขอเตือนนายไว้นะ ที่นี่คือสถานที่ที่พ่อแม่ฉันอยู่ นายลองไปสืบดูนะว่าพ่อแม่ฉันเป็นใครในเมืองหลวง! ทางที่ดีนายอย่ามาหาเรื่องที่นี่เลย ไม่อย่างนั้นฉันจะให้ชีวิตนายพังพินาศแน่!”

เย่เฉินกำหมัดแน่น “ต่อให้ที่นี่เป็นสวรรค์ของนาย ฉันก็จะเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้ วันนี้ฉันพาลูกสาวฉันไปด้วย!”

“รนหาที่ตายเองนะ เด็กๆ เอาเลย!”

เมื่อหลี่เฉิงเจี๋ยสั่ง ก็มีลูกน้องหลายคนพุ่งพรวดออกไป

ทว่าเย่เฉินกลับต่อยหน้าพวกเขาคนละหมัด แต่ละคนค่อยๆ ร่วงไปเรื่อยๆ พวกนักเลงหัวไม้ก็ร่วงลงไปกองบนพื้น พวกเขาร้องโอดครวญโหยหวน

“รนหาที่ตายจริงๆ!”

หลี่เฉิงเจี๋ยตกใจอย่างมาก ความสามารถของลูกน้องเขา เขารู้ชัดเจนแจ่มแจ้ง พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา!

ถ้ามีเรื่องกับคนธรรมดาพวกเขาคนเดียวสามารถรับมือกับคน 10 คนได้โดยไม่มีปัญหา ซึ่งพวกเขาต่อสู้กับคน 10 คนได้อย่างสบายๆ เหมือนเล่นเท่านั้น!

ก่อนหน้านี้หลี่เฉิงเจี๋ยสู้กับเย่เฉินตัวต่อตัวแล้วแพ้ให้อีกฝ่าย แล้วไม่ยอมแพ้ ตอนนี้ถึงได้รู้ความต่างของเขาและเย่เฉินอย่างชัดเจน

พร้อมกันนั้นท่าทางโหดเหี้ยม รวดเร็ว แม่นยำของเย่เฉิน ทำให้ลูกน้องของหลี่เฉิงเจี๋ยใจเต้นระส่ำ หวาดกลัวจับขั้วหัวใจ

หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเสีย “ไอ้พวกหน้าโง่ ทำไมไปสู้กันทีละคน รุมสิวะ! กอดเขาไว้อย่าให้เขาขยับตัว!!”

จะรับมือกับคนที่มีความสามารถอย่างมากแบบนี้ จะต้อเข้าไปตะลุมบอนกับเขาพร้อมกัน อย่าให้โอกาสเย่เฉินได้ลงมือ

และแล้วคนสิบกว่าคนก็โถมเข้าใส่เย่เฉินอย่างรวดเร็ว

มีคนจับมือและขาของเขาเอาไว้ แต่คนส่วนมากล้วนแต่ไม่อาจเข้าใกล้เขาได้ เพราะจะโดนเย่เฉินเตะออกไป

แต่ว่าลูกน้องหลี่เฉิงเจี๋ยเองก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ คนเริ่มมารุมที่วิลล่าจำนวนร่วมร้อย คนพวกนี้ผลัดกันโถมเข้าหาเย่เฉิน

เย่เฉินค่อยๆ รับมือไม่ไหว!