เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 384

ตอนที่ 384 บุกเข้าบ้านตระกูลหลี่!

ถึงแม้ว่าหลวี่ปู้จะเป็นเหมือนลูกน้องของซูเจิ้นหาง แต่ในที่อื่นๆ ของประเทศ หรือในสายตาคนนับร้อยล้านเขาคือลูกพี่ใหญ่!

คนรุ่นหลังอย่างซูมู่หลิน กล้าพูดแบบนี้กับเขา ทำให้เขาไม่สบอารมณ์นัก

ลูกน้องของซูมู่หลินรู้ซึ้งในศักยภาพของหลวี่ปู้เป็นอย่างดี รีบร้อนกล่าว “พี่หลวี่ปู้ครับ พี่อย่าโกรธเลยนะครับ คุณชายของเราใจร้อนไปหน่อย แต่คุณชายไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้น”

หลวี่ปู้แค่นเสียงแล้วเดินออกไป

หลังจากที่หลวี่ปู้เดินออกจากห้องไปแล้ว ลูกน้องเขากล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นัก “คุณชายซู หลวี่ปู้อยู่นอกเมืองไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมเขาถึงจู่ๆ กลับมาที่เมืองหลวงล่ะ?”

ซูมู่หลินระอาใจ “จริงด้วย หมอนี่เป็นเหมือนไม้ตายของคุณปู่ ปกติแล้วเขาจะกลับมาก็ต่อเมื่อที่เมืองหลวงเกิดเรื่องเท่านั้นนี่นา”

ลูกน้องเหมือนว่าจะคิดอะไรออก เขาจึงกล่าว “เหมือนผมเคยได้ยินคนพูดกันว่าเมื่อกี้ที่สนามบินเกิดเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย เขาคงไม่ได้กลับมาที่นี่เพราะเรื่องนี้ใช่ไหมครับ?”

“ก็เป็นไปได้นะ” ซูมู่หลินเลิกคิดเรื่องนี้ “อย่าเพิ่งสนใจเรื่องพวกนี้เลย ปัญหาตอนนี้ก็คือจะต้องพาตัวซือซือกับพี่สาวฉันกลับบ้านให้ได้!”

ลูกน้องเขากล่าวอย่างลำบากใจ “คุณปู่ของคุณชายไม่ยินยอมให้เราไปแย่งตัวพวกหล่อนกลับมาหรอกนะแล้วใครจะมีปัญญาพาคุณหนูกลับบ้านล่ะครับ ไม่งั้นก็ให้คุณหนูซูทนรอไปก่อนไหมครับ ไม่ช้าหรือเร็วหล่อนก็ต้องแต่งเข้าตระกูลหลี่ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องนอมรับกฎเกณฑ์ของพวกเขา”

ซูมู่หลินหัวเสีย เขาตบหน้าลูกน้อง “สารเลว! ในโลกใบนี้ พี่สาวฉันไม่จำเป็นต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพื่อส่วนรวม! หมอนั่นมีสิทธิ์อะไรทำแบบนี้! คนตระกูลหลี่สารเลวจะต้องรังเกียจที่พี่สาวฉันเคยมีลูกกับเย่เฉิน ดังนั้นถึงได้จงใจหาเรื่องหล่อน จริงด้วยเย่เฉินไง!”

จู่ๆ ซูมู่หลินก็คิดถึงเย่เฉินขึ้นมา เหตุการณ์ตอนนี้คือเขาไม่สามารถส่งคนตระกูลซูไปช่วยสองคนแม่ลูกแล้ว ดังนั้นถึงได้จำใจให้เย่เฉินไปแทน!

ถึงแม้ว่าซูมู่หลินไม่อยากโทรหาเย่เฉิน แต่อย่างไรเสียตอนนี้เขาต้องนอนนิ่งๆ บนเตียงตลอดเวลา เพราะเย่เฉิน

แต่เขาจำใจต้องโทรหาเย่เฉินเพราะเห็นแก่ซูมู่ชิง!

เย่เฉินในตอนนี้กำลังอยู่ในโรงแรมแถวๆ บ้านของซูมู่ชิง เขาประหลาดใจมากเมื่อได้รับสายจากซูมู่หลิน

“เขาโทรหาฉันทำไมนะ?”

เย่เฉินสงสัย แต่เขาก็รับสาย “ว่าไง”

ซูมู่ชิงไม่พูดอ้อมค้อมไร้สาระ และไม่ก่นด่าเย่เฉิน และไม่โวยวายเรื่องที่อีกฝ่ายทำร้ายตนเองแต่เข้าเรื่องทันที

“เย่เฉิน ลูกสาวนายตอนนี้โดนหลี่เฉิงเจี๋ยรังแก พี่สาวฉันเองก็โดนคนตระกูลหลี่ทำร้ายร่างกายแล้วขังเอาไว้ ถ้านายเป็นลูกผู้ชาย รีบไปช่วยพี่สาวฉันกับซือซือออกมาจากบ้านนั้นเดี๋ยวนี้เลย!”

เย่เฉินตึงเครียดทันที “อะไรนะ? ซือซือเป็นอะไรนะ?!”

ซูมู่หลินเองก็ไม่รู้สถานการณ์แน่ชัดจึงทำได้แค่พูดให้มันเวอร์เข้าไว้ “หลี่เฉิงเจี๋ยเป็นคนแบบไหน นายเองก็รู้จริงไหม? แล้วคิดว่าเขาจะทำดีกับลูกคู่หมั้นเขากับชายคนอื่นหรือไง? ตอนนี้ซือซือร้องไห้หนักมาก เอาจนเสียงแหบแห้งไปหมด ยิ่งหล่อนร้องคนบ้านนั้นก็ยิ่งตีหล่อน เพราะมีพ่อที่ไร้ความสามารถแบบนาย ซือซือถึงได้ต้องเจอเรื่องแบบนี้!”

เย่เฉินกำหมัดแน่นโมโหจนจะระเบิด!

ซือซือเป็นดังแก้วตาดวงใจของเย่เฉิน เป็นสิ่งที่เขาให้ความสำคัญที่สุด!

เด็กหญิงน่ารัก หน้าตาสะสวยขนาดนั้น เหมือนเป็นนางฟ้าลงมาจากสรวงสวรรค์ เย่เฉินทะนุถนอมให้ความสำคัญ ไม่มีทางจะยอมให้ใครแตะต้องเด็กหญิง!

ทว่าเย่เฉินเองก็กำลังกังวลว่านี่จะใช่แผนของซูมู่หลินหรือเปล่า เขาจงใจยั่วยุตนเองหรือเปล่า เพื่อให้ตนเองไประบายอารมณ์กับตระกูลหลี่ ยืมมือตระกูลหลี่มาช่วยล้างหนี้ลูกปืนนั้นแทนตนเอง