เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 387
ตอนที่ 387 คุณพ่อมาช้าเกินไป!
“แย่แล้ว!”
เฉียนช่วนจื่อเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี ก็รีบวิ่งไปรายงานหลี่เฉิงเจี๋ยทันที
“คุณชาย! คุณชาย! แย่แล้ว ไอ้เด็กเย่เฉินเรียกพวกมาแล้ว!”
เฉียนช่วนจื่อลนลานวิ่งเข้าไปในห้องรับแขก สะดุดขาตัวเองล้มคุกเข่าลงบนพื้น
หลี่เฉิงเจี๋ยเองก็เริ่มลนลานขึ้นมา เขาเองก็พอจะได้ยินเสียงผิดปกติจากด้านนอก “พวกเขามากันกี่คน?”
เฉียนช่วนจื่อตอบ “พวกเขาทั้งหมดเป็นคนจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้”
หลี่เฉิงเจี๋ยกล่าว “ไม่ต้องกลัว พวกเขาบุกเข้ามาไม่ได้หรอก!”
และในเวลานี้เองพ่อของหลี่เฉิงเจี๋ยเองก็รีบเดินมาหาลูกชาย กล่าวด้วยท่าทีตึงเครียด “เฉิงเจี๋ย แกไปทะเลาะกับใครกันแน่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะพาพวกมาถล่มบ้านเรา! ถ้าข่าวแพร่ออกไปฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”
มารดาของหลี่เฉิงเจี๋ยกล่าว “ต้องเป็นฝีมือนังเด็กบ้าซูมู่ชิงแน่นอนที่โทรหาชู้รัก นังแพศยานี่ฉันสั่งสอนไม่เท่าไหร่ คิดไม่ถึงว่าจะวิ่งโร่ไปฟ้องให้คนมาถล่มบ้านเรา คราวนี้ฉันจะต้องสั่งสอนหล่อนให้ดีๆ!”
พูดพลางมารดาหลี่เฉิงเจี๋ยก็วิ่งโร่ไปหาซูมู่ชิงที่บนบ้าน
หลี่เฉิงเจี๋ยละอายใจ ถ้าเขาไม่ชะล่าใจแล้วรังแกอีกฝ่าย ถ้าเขาแค่ปล่อยอีกฝ่ายเข้ามาบางทีอาจจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
ดังนั้นเขาจึงกล่าวกับบิดาของเขา “ขอโทษด้วยนะครับพ่อ ผมประมาทไปหน่อย”
“ฮึ ประมาทศัตรูถือเป็นเรื่องใหญ่ แกอายุก็ตั้งสามสิบกว่าแล้ว ทำไมถึงยังทำผิดแบบนี้อีก!”
บิดของหลี่เฉิงเจี๋ยสบถด่าอย่างไม่พอใจ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “แต่ไม่เป็นไร ใครให้แกเป็นลูกฉัน ฉันจะช่วยแกคิดแล้วกัน”
เขาลองโทรศัพท์หาใครคนหนึ่ง แต่ปลายสายไม่มีใครรับ เขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกเทคโนโลยีจึงหันไปถามลูกชาย “เฉิงเจี๋ย ทำไมโทรออกไม่ได้ล่ะ?”
หลี่เฉิงเจี๋ยหยิบโทรศัพท์มาดูก็พบว่าโทรศัพท์นี้ไร้สัญญาณ!
หลี่เฉิงเจี๋ยหยิบโทรศัพท์ตนเองออกมา ซิมของทั้งสองเครือข่ายที่มีในประเทศนี้ต่างก็ไร้สัญญาณ!
อีกทั้งสัญญาณ WIFI ในบ้านก็ต่อไม่ได้ สัญญาณเน็ตก็ใช้ไม่ได้!
“ซวยแล้ว!”
ในขณะที่หลี่เฉิงเจี๋ยลนลานอยู่นั้น สิ่งที่ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงก็คือเย่เฉินและซีกวาได้บุกกลุ่มคนเข้ามา กรูกันเข้ามาในสวนของตระกูลหลี่!
“อะไรนะ? นี่เป็นไปไม่ได้! นี่มันยังไม่ถึงสิบนาทีเลย ทำไมเขาบุกเข้ามาได้แล้วล่ะ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยและเฉียนช่วนจื่อต่างก็ตกใจจนตัวสั่นเทิ้ม
พวกเขาเชื่อมั่นในตัวเองมาเกินไป!
คนพวกนี้เป็นนักเลงที่หลิวเจิ้งคุนตั้งใจฟูมฟักอย่างตั้งอกตั้งใจมาตลอดสิบปี!
คนพวกนี้โดนฟูมฟักดูแลแต่ละคนมีค่าตัวหลายล้าน พวกนักเลงหัวไม้ที่วันๆ ไปขลุกที่บาร์จะสู้กับพวกเขาได้ยังไง!
พวกเขาคนเดียวสามารถรับมือคนห้าคนได้อย่างสบายๆ!
ดังนั้นแค่ไม่กี่นาทีจึงต้องพ่ายแพ้อย่างราบคาบแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)