เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 394

ตอนที่ 394 หวังเจียเหยาจะล้มงานแต่ง?

พ่อบ้านฟางชื่นใจอย่างมาก “เมื่อไหร่ครับ? จะแต่งงานกับคุณฉินหงเหยียนเหรอ?”

เย่เฉินถอนหายใจพลางกล่าว “วันหลังจากมะรืน วันที่ 1 เมษายนไม่ใช่ฉินหงเหยียน แต่เป็นคุณหนูคนโตของตระกูลหลี่ซูมู่ชิง”

พ่อบ้านฟางเกิดความสงสัย “คุณชาย ทำไมเป็นแบบนี้?”

เย่เฉินตอบคำถาม “ฉินหงเหยียนหายตัวไป ผมสงสัยว่าเป็นฝีมือคนตระกูลซู ผมเลยต้องแต่งงานกับซูมู่ชิง ถึงจะได้รู้ว่าฉินหงเหยียนอยู่ที่ไหน”

พ่อบ้านฟางกล่าวพลางถอนหายใจ “คุณชาย คุณเคยคิดบ้างไหมครับ ถ้าหากว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือคนตระกูลซู จะไม่เท่ากับว่าคุณแต่งงานกับคนผิดคนเหรอ? ผู้หญิงตระกูลซูไม่ใช่คนที่จะแต่งงานก็ได้ แล้วอยากหย่าก็ได้หย่า”

เย่เฉินถามต่อ “ผมเองก็เคยคิดมาก่อนเหมือนกัน แต่สัญชาตญาณมันบอกผม ต่อให้เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือคนตระกูลซู แต่ถ้าผมอยากจะตามหาฉินหงเหยียนละก็ต้องแต่งงานกับซูมู่ชิง เหมือนกับว่าเรื่องราวทั้งหมดล้วนแต่กำลังบีบให้ผมต้องเลือกเดินเส้นทางนี้”

พ่อบ้านฟางอุทาน “นายท่านเองก็เคยพูดเอาก่อนนนี้นานแล้วว่า คุณชายมีสัญชาตญาณที่แม่นยำ ตอนนี้นายท่านกำลังพักผ่อน เดี๋ยวถ้าเขาตื่นแล้วเดี๋ยวผมจะบอกเขา แต่เกรงว่านายท่านคงจะไม่อาจมาร่วมงานแต่งงานของคุณชายได้ด้วยตนเอง”

เย่เฉินกล่าวต่อ “อ้อ เดิมผมเองก็ไม่ได้อยากให้คุณปู่มาร่วมงานหรอกครับ แค่บอกเขาให้ผมหน่อย บอกคุณปู่ว่าผมสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง”

เมื่อคุยกับพ่อบ้านฟางอีกเล็กน้อยแล้ว เย่เฉินก็กดวางสาย

จากนั้นเย่เฉินก็กดโทรหาเย่เทียนพี่ชายคนโต แต่อีกฝ่ายไม่ได้รับสาย

สิบนาทีผ่านไป เย่เทียนก็ใช้เบอร์แปลกๆ โทรกลับมา

“เย่เฉิน”

“พี่ใหญ่”

“เมื่อกี้ฉันยุ่งๆ อยู่ มีอะไรเหรอ? มีข่าวของพี่รองหรือเปล่า?”

“ไม่ครับ พี่ใหญ่ ที่ผมโทรหาพี่เพราะอยากจะบอกพี่ว่าผมจะแต่งงานแล้ว”

เย่เทียนดีใจอย่างยิ่ง“จะแต่งงานแล้วเหรอ? เมื่อไหร่? พี่จะไปงานแต่งของนายกับฉินหงเหยียนด้วยตัวเองเลย”

ที่บาร์ในฝรั่งเศส เย่เทียนเคยพูดกับเย่เฉินว่าจะกลับมาร่วมงานแต่งางนของน้องชายกับฉินหงเหยียน

เย่เฉินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วกล่าว “วันที่ 1 เมษาครับ แต่ว่าเจ้าสาวไม่ใช่ฉินหงเหยียนหรอกครับ แต่คือหลานสาวของซูเจิ้นหาง ซูมู่ชิง”

“อะไรนะ? นายแต่งงานกับตระกูลซูเหรอ?”

เย่เทียนตื่นเต้นแล้วก็ตกใจ “นายไปแต่งงานกับคนบ้านนั้นได้ยังไง? นายรักฉินหงเหยียนไม่ใช่เหรอ? ฉันตัดสินใจเอารูปพ่อของฉินหงเหยียนให้นายดู ทั้งๆ ที่อาจจะโดนคุณปู่ด่าเลยนะเพราะอยากให้นายได้ลงเอยกับฉินหงเหยียน แล้วตอนนี้นายกลับแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเหรอ? เย่เฉิน นายอย่าโลเลแบบพี่ชายคนที่รองของนายได้ไหม เป็นลูกผู้ชายควรต้องรับผิดชอบผู้หญิงสิ ต้องมั่นคงหน่อยสิ!”

พอจะฟังออกว่าเย่เทียนไม่เห็นด้วยที่เขาจะแต่งงานกับซูมู่ชิง

เย่เฉินถอนหายใจ “พี่ใหญ่ครับ พี่ไม่รู้อะไร ผมต้องรักฉินหงเหยียนอยู่แล้ว แล้วก็อยากแต่งงานกับหล่อนด้วย แต่ว่าจู่ๆ หงเหยียนก็หายตัวไป ไม่มีวี่แววข่าวคราวอะไรเลย ผมสงสัยว่าเป็นฝีมือคนตระกูลซู ที่ผมแต่งงานกับซูมู่ชิงก็เป็นจำใจเท่านั้นเอง”

“หายสาบสูญเหรอ?” เย่เทียนก็งุนงง

เย่เฉินจึงกล่าวถาม “พี่พอจะมางานแต่งงานผมตอนวันที่ 1 เมษายนได้ไหมครับ? พวกคนตระกูลซูอยากเจอคนในครอบครัวเรา”

เย่เทียนตอบ “ไปสิ พี่กับพี่ะใภ้จะไปร่วมงานแต่งของนายเอง จริงสิ เรื่องนี้บอกคุณพ่อกับคุณแม่หรือยัง พวกเขาจะไปไหม?”

เย่เฉินกล่าว “ไม่ได้บอกเลยครับ พ่อไม่ยอมพูดเรื่องพ่อของฉินหงเหยียนกับผมเลย ผมไม่อยากจะสนใจพ่อ แล้วก็ไม่ได้โทรหาแม่ด้วย”