เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 404

ตอนที่ 404 หวังหยวนหยวน: หวังเจียเหยาคนต่อไป!

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้านี้ เย่เฉินก็ไม่พอใจอย่างมาก

เขาพอจะมองออกว่าชายชราคนนี้คิดสกปรกกับหญิงสาว เขาคิดจะแต๊ะอั๋งหล่อน

แต่ที่น่าแปลกก็คือหวังหยวนหยวนเองก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด ใบหน้าหนำซ้ำมีทำท่าทีเขินอายอีกด้วย

ใครๆ ก็รู้ว่าในสายตาของผู้ชายแล้วท่าทีเขินอายแบบนี้ของผู้หญิงเป็นสัญญาณเปิดทางให้อีกฝ่าย!

“หรือว่าหวังหยวนหยวนอยากให้เขาเลี้ยงเหรอ?”

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วเดินไปหาหญิงสาว

และในเวลานี้เองชายแก่กำลังสนทนากับหวังหยวนหยวนและเฉินม่านอวี้พลางจิบไวน์ไปด้วย

เฉินม่านอวี้แนะนำหวังหยวนหยวนกับชายแก่

“คุณอันคะ เจินอวี่ของเรายังไม่เคยมีความรักด้วยซ้ำ ยังไม่เคยจูบใครเลยด้วยซ้ำ ฉันว่าเจินอวี่เหมือนกับคุณอันมากเลยนะ ไม่อย่างนั้นคุณอันรับเจินอวี่เป็นลูกสาวบุญธรรมสิ”

ในสถานที่แบบนี้เฉินม่านอวี้และหวังหยวนหยวนจะพูดเรื่องขอให้อีกฝ่ายเลี้ยงหญิงสาวได้ยังไง

แต่ว่าทุกคนก็ล้วนแต่เป็นคนฉลาด รับลูกสาวบุญธรรมก็แปลว่าจะขอให้รับเลี้ยงหวังหยวนหยวนนั่นแหละ

ในยุคนี้ใครๆ ก็รู้ ลูกสาวบุญธรรมมีเอาไว้ทำไม เอาไว้นอนด้วยต่างหาก

คุณอันคนนี้ค่อนข้างพออกพอใจในตัวหญิงสาว “ใช่แล้วล่ะ หมอดูบอกว่าฉันต้องรับลูกสาวบุญธรรมในปีนี้ถึงจะโชคดี เจินอวี่เธอจะยอมเป็นลูกสาวบุญธรรมฉันได้ไหม?”

หวังเจินอวี่ยิ้มน้อยๆ ขณะมองชายชราพลางกล่าว “พ่อบุญธรรม!”

นี่เป็นความยินยอมอย่างที่สุดของหวังเจินอวี่ หญิงสาวเรียกเขาว่าพ่อบุญธรรมทันทุ

“ฮ่าๆ ดีจริงๆ คืนวันนี้พ่อบุญธรรมจะพาเธอไปเที่ยวในเมืองหลวงให้เต็มที่เลย”

คุณหวังคนนี้โอบไหล่หวังเจินอวี่อย่างไม่หวั่นเกรงอะไร ชายวัยกลางคนคนอื่นๆ ในโต๊ะต่างก็หัวเราะคิกคัก

พวกเขาเข้าใจกันทันทีว่าในคืนนี้คุณหวังคนนี้และลูกสาวบุญธรรมของเขาจะทำอะไรกัน

และในเวลานี้เองเย่เฉินก็เดินไป

“นี่เจ้าบ่าว”

คุณอันตื่นเต้นเหลือเกินเมื่อเห็นเย่เฉิน

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพี่ใหญ่ในเมืองหลวง เป็นคนที่มีหน้ามีตาในวงการภาพยนตร์ด้วย แต่ก็ยังด้อยกว่าตระกูลซูอยู่ดี

แต่จากที่เห็นคุยกันระหว่างพี่ใหญ่ของเย่เฉินและซูเจิ้นหางแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลเย่จะยิ่งใหญ่กว่าตระกูลซูเสียอีก

ดังนั้นคุณอันจึงนับถือเย่เฉินอย่างมาก“น้องเย่ ฉันรู้จักครอบครัวภรรยาของนายมาหลายสิบปีแล้ว วันนี้เป็นวันดีของนาย ไม่ว่าอย่างไรเราก็น่าจะต้องดื่มกันสักแก้วนะ!”

คุณอันพูดพลางรินเหล้าให้เย่เฉิน

ในเมื่อเขาเป็นแขกตระกูลซู เย่เฉินเองจึงไม่กล้าฉีกหน้าอีกฝ่าย

มิฉะนั้นจากที่เขาโอบไหล่ จับไหล่หวังหยวนหยวนอย่างไม่เกรงใจใครเมื่อครู่ เย่เฉินคงจะด่าเขาเปิงไปแล้ว

เย่เฉินกล่าว “ผมมาหาหยวนหยวน”

“หยวนหยวนเหรอ? ใครคือหยวนหยวนน่ะ?”

คุณอันชะงักไป

ในเวลานี้หวังหยวนหยวนก้มหน้างุด ไม่กล้าแหงนหน้ามองเย่เฉิน

โดนเย่เฉินจับได้ตอนตนเองกำลังจะมีพ่อบุญธรรม หล่อนก็อายจะแย่อยู่แล้ว

เย่เฉินคว้าข้อมือหญิงสาว “เธอตามฉันมา”