เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 408

ตอนที่ 408 หวังเจียเหยาคุณทำอะไร!

เหมือนว่าตั้งแต่ที่หย่ากับหวังเจียเหยาไปแล้ว ผู้หญิงทุกคนที่เขาเจอก็ล้วนแต่เห็นอกเห็นใจคนอื่นเป็นอย่างดี

ซูมู่ชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “นี่ก็ดึกแล้ว..เราพักผ่อนกันเถอะค่ะ”

“ครับ”

เย่เฉินพอจะมองออกว่าบนใบหน้าหญิงสาวมีร่องรอยเขินอาย ก็ประหลาดใจไม่น้อย

ตอนเจอหญิงสาวครั้งแรกรู้สึกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงเย็นชาด้วยซ้ำ

คิดไม่ถึงว่าหลังจากเป็นภรรยาของเขาแล้วจะเป็นคนขี้อ้อนได้มากขนาดนี้

และแล้วห้องนอนของพวกเขาสองคนก็ดับลง

แต่ห้องหวังเจียเหยาที่อยู่ตรงข้ามกลับเปิดสว่างโร่

หลังจาก 40 นาทีผ่านไปห้องของเย่เฉินและซูมู่ชิงก็สว่างขึ้นอีกครั้ง

ในทางกลับกันห้องของซูมู่หลินและหวังเจียเหยาก็ดับมืดสนิททันที

เย่เฉินเปิดไปแล้วเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องน้ำของชั้นสอง เพื่อล้างเนื้อล้างตัว

หวังเจียเหยาหยิบไฟฉายขนาดเล็กออกมาส่องทางเพื่อเดินมาเข้าห้องน้ำพอดิบพอดี

ทั้งสองคนบังเอิญเจอกันพอดี

ตอนนี้เวลามันก็เกือบจะเช้าแล้ว เย่เฉินมองหวังเจียเหยาในชุดนอนบางเบา หญิงสาวสวมแค่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นสีชมพู

ดูไปแล้วเหมือนเพิ่งจะทำเรื่องไม่ดีมา ดูระแวดระวังอย่างมาก

เย่เฉินแอบคิดในใจว่าซวยแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเจอหล่อนทั้งๆ ที่ดึกขนาดนี้ อีกทั้งยังมาเจอกันในเวลาแบบนี้

ทั้งสองคนต่างต้องการจะใช้ห้องน้ำในตอนนี้ เย่เฉินเป็นผู้ชายย่อมไม่อยากไปแย่งหล่อน

จึงกล่าวว่า “คุณใช้เถอะ ผมจะลงไปใช้ห้องข้างล่าง”

พูดจบก็กลอกตาใส่หวังเจียเหยาแล้วเดินหนีหญิงสาว

“หยุดเลยนะ!”

ทันใดนั้นเองหวังเจียเหยาก็เรียกชายหนุ่มพลางกล่าวถาม “เย่เฉิน นายทำหน้าอะไรของนาย?”

“หน้าอะไร?” เย่เฉินถาม

หวังเจียเหยาแค่นเสียง “ก็หน้านายตอนนี้ดูรังเกียจฉันมากเลยไง! ฉันเป็นเมียนายมาตั้งสามปี ฉันจะดูไม่ออกได้ยังไง?”

เย่เฉินไม่ปฏิเสธ “ใช่แล้ว! ผมรังเกียจคุณมาก แล้วผมก็ยังดูถูกคุณมากด้วยนะ! แค่คิดว่าคุณเคยเป็นภรรยาของผม คิดว่าผมเคยรักคุณ ผมก็ขยะแขยงจนอยากจะอ้วก! ตอนนี้คุณยิ่งเหมือนผู้หญิงราคาถูกไปทุกที ผมเคยเห็นคุณเป็นผู้หญิงที่สูงส่งที่สุดในโลกใบนี้และยังบริสุทธิ์ที่สุด ต่อให้ตลอดเวลาทั้งสามปีที่เราแต่งงานกัน คุณไม่เคยจะให้ผมแตะต้อง ผมก็ยังไม่โวยวายอะไร! กลับกันมันดันทำให้ผมคิดว่าคุณสูงส่ง ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ! แล้วตอนนี้ล่ะ? คุณนอนกับใครก็ได้! ตอนนี้ผมว่าผมในสามปีก่อนนี่มันโง่จริงๆ”

หวังเจียเหยาหัวเสีย โดนเย่เฉินด่าและเหยียดหยามแบบนี้ ทำให้หล่อนเสียหน้าอย่างมาก!

เพี้ยะ!

หวังเจียเหยาฟาดฝ่ามือลงกระทบหน้า “นายห้ามว่าฉันแบบนี้นะ!”

เหอะๆ กล้าทำแต่ไม่อยากให้คนอื่นพูดเหรอ?

เพี้ยะ!

เย่เฉินเองก็ฟาดฝ่ามือคืนอีกฝ่าย “ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์มาตีผม! ต่อให้คุณคบหากับซูมู่หลินจริงๆ ผมก็เป็นพี่เขยคุณ! แล้วยิ่งไปกว่านั้น เขาแค่เล่นสนุกกับคุณ แต่เขาไม่มีทางแต่งงานกับคุณแน่!”

ฝ่ามือนี้ของเย่เฉินทำลายความมั่นใจและทิฐิของหวังเจียเหยาไปจนหมดสิ้น

หญิงสาวเบิกตากว้าง เพลิงโทสะลุกโชน “เย่เฉินนายมันคนสารเลว นายมีผู้หญิงคนอื่นได้ แต่ฉันมีผู้ชายคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ก็ได้วันนี้ฉันจะทำให้นายไม่อาจสู้หน้าพ่อตาแม่ยายนายตลอดไปเลย!”