เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 42

แต่ไหนแต่ไรมาคนในบ้านเคร่งครัดเรื่องลำดับอาวุโสอย่างยิ่ง

หวังหยวนหยวนเป็นน้องสาวหวังเจียเหยา แต่หล่อนกลับสั่งให้หวังเจียเหยาขับรถให้ตัวเอง เปิดประตูให้ตนเอง!

นั่นเพราะหวังหยวนหยวนรู้สึกว่าตนเองเป็นว่าที่ภรรยาประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปดังนั้นสถานะของตนเองจึงสูงกว่าทุกคนในบ้าน

ในอนาคตหวังเจียเหยาก็ต้องพึ่งพาเจ้าหล่อน

แต่หวังเจียเหยาที่มีนิสัยเย่อหยิ่งมาแต่ไหนแต่ไรจะทนรับการดูหมิ่นแบบนี้ได้ยังไง!

หวังเจียเหยาพูดเสียงห้วน “ฉันยุ่งมาก! ไม่ว่างไปส่ง!”

พูดจบก็เดินออกจากวิลล่าแล้วขับรถไปด้วยความหงุดหงิด

บวกกับเดิมทีเจ้าตัวก็ขับรถไม่ค่อยเก่ง เผลอนิดเดียวก็ชนเข้ากับต้นไม้

โชคดีที่ขับรถไม่เร็ว คนจึงไม่เป็นไร ส่วนรถก็เสียหายไม่มาก

“น่าหงุดหงิดจริงๆ!” หวังเจียเหยาทุบลงบนพวงมาลัยรถยนต์ด้วยมือสองข้างน้ำตาไหลพรั่งพรู

หล่อนโทรหาเย่เฉินอย่างรวดเร็วด้วยโทสะ

เย่เฉินในตอนนี้ยังอยู่ที่บริษัท เมื่อเห็นสายเข้าจากเจียเหยาก็ประหลาดใจ

“ฮัลโหล”

เย่เฉินโบกมือเรียกเลขาโจว เพื่อบอกให้หล่อนออกไปจากห้องทำงานของตนเองแล้วรับสาย

หวังเจียเหยากล่าวด้วยอารมณ์หงุดหงิด “เย่เฉิน ฉันถามนายหน่อย ในเมื่อตอนแรกนายเสแสร้งว่าตัวเองเป็นคนให้กำไล ทำไมไม่แกล้งทำไปตลอด? ทำไมต้องบอกความจริงคุณลุงกับหยวนหยวนด้วย! นายทำให้ฉันขายหน้ากับที่บ้านรู้ไหม?”

เย่เฉินคิดว่าหวังเจียเหยาโทรมาเพื่อขอโทษ แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะโทรมาเพื่อถามเรื่องนี้

ความจริงแล้วเย่เฉินไม่เคยกลับคำ แล้วทั้งสองครั้งเขาก็ไม่เคยโกหก

คนให้กำไลหยกเป็นของขวัญคือเย่เฉินและผู้บริหารหัวเซิ่งกรุ๊ปด้วยเช่นกัน

นั่นเพราะเย่เฉินเป็นผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป

เรื่องนี้เย่เฉินบอกคนตระกูลหวังไปแล้ว แต่พวกเขาชอบดูถูกเหยียดหยามเขา ดังนั้นในเมื่อพวกเขาไม่เชื่อตนเองก็จนใจ

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “ผมยุ่งมาก ไม่มีเวลา ไม่มีกะจิตกะใจมาสนใจหรอกว่าคุณจะยังมีหน้ามีตาไหม ถ้าไม่มีอะไรผมวางแล้วนะ”

ตอนนี้เย่เฉินหย่ากับหวังเจียเหยาแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องใดของเจ้าหล่อนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาอีกต่อไป!

เย่เฉินแค่อยากได้ยินคำขอโทษของหวังเจียเหยา ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้นเขาไม่อยากได้ยินทั้งสิ้น!

“เดี๋ยว!” หวังเจียเหยาตะโกนเรียกอย่างรีบร้อนแล้วน้ำเสียงก็อ่อนลง “ที่ฉันโทรหานายก็เพราะมีเรื่องอยากให้นายช่วย ฉันไม่อยากให้หวังหยวนหยวนกับคุณเย่ของนายเป็นแฟนกัน ตอนบ่ายหวังหยวนหยวนจะไปที่บริษัทนาย ช่วงนี้หล่อนชอบดื่มชาแดง นายเทชาให้หล่อนแล้วใส่ยาระบายเข้าไป หล่อนจะได้เอาแต่เข้าห้องน้ำ หรือไม่ก็ตอนที่เดินสวนกันก็แกล้งทำเป็นไม่ระวังกระชากกี่เพ้าของหล่อนขาด แรงนายเยอะจะตาย หล่อนไม่สงสัยนายหรอก”

เย่เฉินแค่นเสียง “หวังเจียเหยา คุณนี่ใจกล้าดีนะ ตอนแต่งงานกันคุณมีชู้ ขนาดแค่คำขอโทษยังไม่ยอมพูด ตอนนี้ยังมีหน้ามาให้ผมช่วยคุณอีก? มีธุระอะไร ก็ไปหาคนรักของคุณนู่น อย่ามาวุ่นวายกับผม!”

พอพูดจบเย่เฉินก็กดวางสาย