เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 420
สรุปบท ตอนที่ 420 หวังเจียเหยามีโอกาสแล้ว?: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
ตอน ตอนที่ 420 หวังเจียเหยามีโอกาสแล้ว? จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 420 หวังเจียเหยามีโอกาสแล้ว? คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 420 หวังเจียเหยามีโอกาสแล้ว?
ตอนบ่ายวันนั้นเย่เฉินก็พาซือซือไปเที่ยวดิสนี่ย์แลนด์ทันทีหลังจากที่ออกมาจากศูนย์ตรวจ DNA ที่เทียนไห่
พวกเขาเล่นรถไฟชมเหมืองของคนแคระทั้งเจ็ด นั่งเรือลำน้อยท่องโลกในเทพนิยายของปีเตอร์แพน
แล้วนั่งในโถน้ำผึ้งที่หมุนติ้วๆ ในโซนหมีพูห์
แล้วยังถ่ายรูปให้ซือซือจำนวนมากในปราสาทของอลิซ
สุดท้ายในตอนกลางคืนซือซือขี่คอเขาดูโชว์พลุที่อลังการบริเวณปราสาท
ซือซือบอกว่านี่เป็นการท่องเที่ยวที่เด็กหญิงมีความสุขที่สุดครั้งหนึ่ง เสียดายที่มารดาไม่ได้มาด้วย
ช่วงบ่ายวันต่อมาเย่เฉินก็พาซือซือกลับมาที่เมืองหลวงเดิมอยากพาเด็กหญิงเที่ยวที่เทียนไห่อีกสองวัน แต่ซูมู่ชิงไม่ยอม
เพราะหญิงสาวเกิดริษยาที่สองคนพ่อลูกเที่ยวกันเสียสนุกสนาน
เมื่อส่งตัวซือซือคืนให้ซูมู่ชิงแล้ว เย่เฉินก็ไม่ได้นอนในบ้านของหญิงสาว แต่ไปเปิดห้องที่โรงแรมฮิลตัน
ก่อนที่ผลตรวจ DNA จะออก ก่อนที่จะแน่ใจว่าซูมู่ชิงกับกัวเยว่หมิงเป็นอะไรกัน เย่เฉินไม่อยากจะนอนกับหญิงสาว
คืนนี้เย่เฉินกำลังนอนดูทีวีในห้อง แต่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ซีกวาเดินเข้ามาแล้วยังพาหวังเจียเหยามาด้วย
ซีกวากล่าวเสียงต่ำ “คุณชายเย่ คุณหวังเจียเหยามาพบครับ”
ทันทีที่เขาได้ยินว่าหวังเจียเหยามาก็เบนสายตามามอง
หวังเจียเหยาแต่งตัวเสียสะสวย ยังคงเป็นเหมือนเดิมที่เขาคุ้นเคย
แต่เย่เฉินกลับมีท่าทีไม่พอใจ “ใครให้นายพาหล่อนเข้ามา”
ซีกวามีท่าทีลำบากใจ เขาย่อมรู้ว่าเย่เฉินไม่อยากเจอหวังเจียเหยา แต่หวังเจียเหยาอ้างเรื่องลูกชายของหล่อน
บอกว่าลูกชายของเย่เฉินในอนาคตจะต้องได้สืบทอดธุรกิจของตระกูลเย่ ซีกวาที่เป็นแค่ลูกน้องจะไม่เห็นหัวว่าที่นายน้อยคนใหม่ได้อย่างไร
เย่เฉินเองก็พอจะเดาออกว่าคนอย่างหวังเจียเหยามักจะมีวิธีการล้านแปด!
“ช่างเถอะ ออกไปได้แล้ว”
เย่เฉินเองก็ไม่ได้โทษซีกวา
หลังจากซีกวาเดินออกไป หวังเจียเหยาก็เป็นฝ่ายเดินไปหาเย่เฉิน แล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆ เขา
เย่เฉินกล่าวถาม “คุณมาเยาะเย้ยผมเหรอ?”
หวังเจียเหยากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “เย่เฉิน ทำไมนายมองฉันแบบนี้ล่ะ? หลังจากที่ฉันรู้ว่านายมีเรื่องก็เป็นห่วงนาย ครั้งนี้ฉันมาปลอบนายน่ะ”
เย่เฉินอดแค่นเสียยงไม่ได้ “ขอบคุณนะ แต่ผมไม่อยากได้คำปลอบโยนของคุณ”
หวังเจียเหยาถอนหายใจแล้วกล่าว “ที่จริงฉันออกตั้งนานแล้วว่าซูมู่ชิงไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร หล่อนจงใจเสแสร้งวางท่าเหมือนตนเองสูงส่งเสียเต็มประดา ทำเป็นใจกว้าง ใสซื่อ ที่จริงแล้วหล่อนทำไปเพื่อหลอกลวงนาย! ผู้หญิงน่ะเข้าใจผู้หญิงที่สุดแล้ว ได้ยินมาว่านายพาซือซือไปศูนย์ DNA เหรอ? เฮ้อ เด็กนั่นไม่ใช่ลูกนายแน่ ดูแค่เดี๋ยวเดียวฉันก็เห็นแล้วว่าดวงตาของแม่หนูนั่นไม่เหมือนนาย ซูมู่ชิงนี่ทำเกินไปจจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะหลอกลวงนาย ทรยศนายแบบนี้!”
แค่หวังเจียเหยาเดินเข้ามาก็เริ่มตำหนิซูมู่ชิง
ทว่าเย่เฉินกลับเถียงหล่อนกลับ “คุณมีสิทธิ์อะไรว่าหล่อนแบบนี้? ต่อให้หล่อนเป็นแบบที่คุณพูด แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ว่าหล่อนแบบนี้! แต่คุณทรยศผม หลอกลวงผมก่อนหล่อนเสียอีก หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร แล้วคุณเป็นคนดีหรือไง?”
คำพูดแบบนี้เหน็บแนมหวังเจียเหยาเต็มๆ
หวังเจียเหยากล่าว“ทำไมนายถึงได้เอาแต่พูดเรื่องเก่าๆ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยมันผ่านไปเถอะ ไม่ได้หรือไง?”
เย่เฉินแค่นเสียงแล้วกลอกตาใส่หญิงสาว
หวังเจียเหยาถามต่อ “เย่เฉินนายจะหย่ากับซูมู่ชิงหรือเปล่า?”
นี่เท่ากับว่าเห็นเขาเป็นตัวสำรองไม่ใช่เหรอ!
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ย้อนนึกถึงเมื่อปีก่อน ในงานคอนเสิร์ตที่หลังจากหวังเจียเหยาตอบตกลงแต่งงานกับฟางเชาแล้ววิ่งตามเขาออกมา
เพื่อจะบอกเขาว่าอย่าเลิกชอบหล่อน เรายังมีโอกาสอยู่ด้วยกันก็ได้
ตอนนั้นหวังเจียเหยาเองก็เห็นเขาเป็นตัวสำรอง!
เย่เฉินหัวเสีย “คุณตื่นเถอะนะ! ผมยอมยกสร้อยกับต่างหูให้หวังเจินอวี่ ก็ไม่ให้คุณหรอก!”
“อะไรนะ? นายจะเอาสร้อยกับต่างหูให้นังเด็กบ้าหยวนหยวนเหรอ?”
หวังเจียเหยาหัวเสียทันที “ดีนี่เย่เฉิน ฉันมีเจตนาดีอยากมาปลอบนาย คิดไม่ถึงว่านายจะไม่เห็นน้ำใจของฉัน ยังจะใช้น้องสาวฉันมาดูถูกฉัน สรุปเลยก็คือหลังจากที่นายหย่ากับซูมู่ชิง ไม่ว่าจะสร้อยหรือต่างหูนายก็ต้องยกมันให้ฉัน จะให้ฉันแค่ข้างเดียวก็ได้ สรุปคือไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องได้สักข้างล่ะ!”
เย่เฉินย้อนถาม“คุณมีสิทธิ์อะไร?”
หวังเจียเหยากล่าว“เพราะฉันมีลูกชายให้นาย! ฉันก็มีสิทธิ์!”
พูดจบหวังเจียเหยาก็เดินไปอย่างหัวเสีย
มองแผ่นหลังของหวังเจียเหยา เย่เฉินอดส่ายหน้าไม่ได้
“หวังเจียเหยาคนนี้… ถ้าไม่ตัวเปรียบเทียบก็จะไม่มีการเจ็บปวด ต่อให้ซูมู่ชิงหลอกลวงฉัน แต่แค่ท่าทางที่หล่อนมีต่อฉันก็ดีกว่าหวังเจียเหยาร้อยเท่า! ฉันไม่มีทางยกเครื่องประดับที่สวยที่สุดในโลกให้ผู้หญิงคนนี้ที่หลงใหลได้ปลื้มกับชื่อเสียงเงินทองแน่!”
……
แล้วเวลาก็ผ่านไปสองวัน
ศาสตราจารย์ก่วนรับปากว่าจะให้ผลตรวจกับเขาภายในสามวัน
และเป็นไปอย่างที่คิดในวันที่สาม ศาสตราจารย์ก่วนก็โทรมา!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)