เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 421

ตอนที่ 421 ผลการตรวจ DNA!

เย่เฉินกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ในตอนที่ศาสตราจารย์ก่วนโทรมา

เมื่อเย่เฉินกดรับสาย เขาก็โพล่งถามอย่างอดไม่ได้ “ศาสตราจารย์ก่วนครับ ผลตรวจออกมาหรือยัง?”

ศาสตราจารย์ก่วนกล่าว “ครับผม คุณเย่ ผลตรวจออกมาแล้ว ผมขอรับรองได้เลย รายงานฉบับนี้ถูกต้องแน่นอน อีกทั้งยังไม่มีทางปลอมแปลงได้แน่นอน”

เย่เฉินย่อมเชื่อใจศาสตราจารย์ก่วนมากอยู่แล้ว เย่เฉินรู้จักนิสัยที่แท้จริงของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี

ศาสตราจารย์ก่วนเองก็รู้ถึงศักยภาพของเย่เฉินต่อให้คนตระกูลซูอยากจะข่มขู่หรือว่าจ่ายเงินให้เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

จู่ๆ ศาสตราจารย์ก่วนก็โพล่งถาม“ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณเย่ทำอะไรอยู่?”

เย่เฉินเองก็ตอบตามตรง “ผมอยู่ในห้องน้ำ”

“ถ่ายหนักหรือเบาครับ?” ศาสตราจารย์ก่วนซักไซร้

เย่เฉินเก้อเขิน “คุณคิดว่าผมจะถ่ายเบาไปพร้อมๆ กับคุยกับคุณเหรอครับ?”

ศาสตราจารย์ก่วนตอบ “สภาพคุณเย่ในตอนนี้คงไม่เหมาะจะให้ผมบอกผลคุณหรอกนะครับ จะรอให้คุณทำธุระเสร็จก่อนแล้วผมค่อยบอกผลคุณดีกว่า”

เย่เฉินชะงักไปทำไมไม่สะดวกบอกงั้นเหรอ?

หรือว่าซือซือไม่ใช่ลูกสาวของเย่เฉิน?

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็เริ่มคิดเลอะเทอะเรื่อยเปื่อย!

ศาสตราจารย์ก่วนคนนี้มักจะทำให้คนคาดเดาอะไรไม่ออก

เขาเป็นคนส่วนน้อยที่เย่เฉินไม่เคยรู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

คราวก่อนตอนที่เย่เฉินตรวจ DNA ลูกของเขากับหวังเจียเหยา สีหน้าสับสนของศาสตราจารย์ก่วนนั้นก็ทำให้เย่เฉินกระวนกระวายอยู่นาน

ดังนั้นครั้งนี้เย่เฉินจึงไม่ไปฟังผลที่เทียนไห่ เขาไม่อยากเข้าใจผิดเพราะสีหน้าสับสนของอีกฝ่าย!

“ก็ได้ อีกเดี๋ยวผมโทรหา”

หลังจากห้านาทีผ่านไป เย่เฉินก็กดโทรหาศาสตราจารย์ก่วน

เมื่อเขากดรับสายเย่เฉินก็กล่าวถาม “คุณเย่ ผมพอจะดูออกว่าคุณร้อนใจมากเลยทีเดียว ก่อนที่จะรายงานผลคุณ ผมขอแนะนำให้คุณสงบจิตสงบใจก่อน”

จากคำพูดของศาสตราจารย์ก่วนทำให้เย่เฉินยิ่งรู้สึกว่าผลตรวจน่าจะไม่ดีเท่าไหร่!

เย่เฉินสูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วกล่าวต่อ “เอาล่ะ ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงผมก็รับได้ทั้งนั้น คุณพูดมาเถอะ”

ศาสตราจารย์ก่วนก็พูดอีก “ผมยินเหมือนฝั่งคุณจะวุ่นวายเลยนะ ผมขอแนะนำให้คุณหาที่เงียบๆ ฟังรายงานดีกว่า”

เย่เฉินหยิบรีโมทมาปิดทีวีของโรงแรม ทันใดนั้นเองภายในห้องก็เงียบลง

“ศาสตราจารย์ก่วน คุณไม่ต้องทรมานใจผมแล้ว คุณบอกผมมาเถอะครับว่าซือซือใช่ลูกของผมหรือเปล่า!”

เย่เฉินทนไม่ไหวแล้ว

“ก็ได้” ศาสตราจารย์ก่วนยังคงสงบนิ่งจนเกินจะคาดเดา “งั้นผมจะรายงานผคุณตอนนี้เลย ทำใจให้ดีๆ ล่ะครับ จากข้อมูลและ DNA ที่ตรวจได้สนับสนุนว่าคุณเป็นบิดาโดยลสายเลือดของซือซือ!”

“แม่ง!”

ทันทีที่ได้ยินผลรายงานเย่เฉินไม่เพียงแต่ดีใจ แต่เขายังสบถคำด่าศาสตราจารย์ก่วนอีกเป็นชุด

“ซือซือเป็นลูกผมแล้วคุณจะพูดอ้อมไปอ้อมมาทำไม แถมยังให้ผมถ่ายเบาให้เสร็จ สั่งให้ผมปิดทีวีอีก คุณบอกตรงๆ ก็จบแล้วไม่ใช่หรือไง? เมื่อไม่กี่นาทีเมื่อครู่ คุณรู้ไหมว่าผมกังวลใจจนมีสภาพแบบไหน!”

ศาสตราจารย์ก่วนคนนี้นิสัยน่ารังเกียจจริงๆ ที่ศูนย์ตรวจเมื่อคราวก่อนเขาก็จงใจทำหน้าสับสนทำให้คนกังวล จนทำให้เย่เฉินที่อ่านสีหน้าอารมณ์คนอื่นได้ กังวลจนทำอะไรไม่ถูก

คิดไม่ถึงว่ารับสายคราวนี้ก็ทรมานใจเขาอยู่นาน!

ศาสตราจารย์ก่วนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมกลัวคุณจะดีใจแล้วตกส้วมนี่นา ฮ่าๆ”

เย่เฉินสบถด่าเขา “ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ผมจะไม่ไปตรวจ DNA ที่ศูนย์ตรวจของคุณอีก!”

เย่เฉินเองก็ขบขันไปกับตรรกะของเด็กหญิง เขาหัวเราะ “คุณแม่ของลูกเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกนี้แล้วล่ะ ซือซือก่อนจะอายุ 20 ปีหนูอย่าหวังเลยว่าจะตัวสูงเท่าแม่”

ถึงแม้ว่าซูมู่ชิงจะไม่เข้าใจคำชมเชยอ้อมๆ ของเย่เฉินนักว่าคืออะไร แต่พอจะมองออกว่าวันนี้เขาอารมณ์ดีมากทีเดียว

ส่วนสาเหตุที่เขาดีใจนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะผลตรวจ DNA

คราวนี้ซูมู่ชิงไม่ได้รับไมตรีจากเขา แต่หญิงสาวหัวเสีย หล่อนเดินกระฟัดกระเฟียดกลับห้องไป

เย่เฉินเองก็รีบร้อนเดินตามทันที เขาเอื้อมมือไปคว้าหญิงสาวมากอดจากด้านหลัง

“ขอโทษด้วยนะครับ มู่ชิงผมไม่ควรจะสงสัยคุณ”

ซูมู่ชิงโดนเย่เฉินกอดแบบนี้ หากเป็นเมื่อก่อนหญิงสาวคงจะมีความสุขมาก แต่ตอนนี้เจ้าหล่อนกลับผลักเขาทิ้ง

“ผลตรวจ DNA ออกมาแล้วหรือไง?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “คุณไม่ได้หลอกลวงผม แต่ผมคิดมากไปเอง”

เย่เฉินดึงมือซูมู่ชิงเอาไว้ “หลายวันมานี้ ผมต้องขอโทษด้วยคืนนี้ผมจะต้องชดเชยให้คุณอย่างงาม”

ซูมู่ชิงกลับกล่าวว่า “คุณอยู่ที่โรงแรมไปเถอะค่ะ ไม่ต้องกลับบ้านมาหรอก ฉันและซือซือดูแลกันเองได้ ไม่ต้องการคุณหรอกค่ะ”

เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินเห็นซูมู่ชิงพูดกับตนเองด้วยท่าทีแบบนี้

ดูแล้วซูมู่ชิงน่าจะโกรธเขาจริงๆ หล่อนรักเขาขนาดนั้นแต่เขากลับสงสัยในความซื่อสัตย์ของตนเอง

ทว่าเย่เฉินกลับไม่ได้เสียใจเพราะเรื่องนั้นแต่อย่างใด กลับกันเขากลับรู้สึกว่าซูมู่ชิงที่กำลังโกรธนั้นน่ารักมากทีเดียว

แต่ไหนแต่ไรมาซูมู่ชิงหัวอ่อนเชื่อฟังเขามาตลอด แต่ผู้หญิงที่หัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย มันน่าเบื่อและดูปลอมเหลือเกิน

คนทุกคนล้วนแต่มีอารมณ์ ซูมู่ชิงที่เป็นแบบนี้ดูเหมือนเป็นมนุษย์มากขึ้น

เย่เฉินฝืนจุมพิตซูมู่ชิงแล้วกล่าว “ที่รัก คืนนี้รอผมนะครับ ตอนนี้ผมขอออกไปข้างนอกประเดี๋ยว ผมจะต้องสืบให้ได้ว่าเป็นฝีมือใครกันแน่ที่ปั่นหัวผม!”