เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 424

ตอนที่ 424 วิธีการผ่านบททดสอบให้สำเร็จลุล่วง!

ซูเจิ้นหางพูดถูกมากทีเดียว ถ้าตอนนี้เย่เฉินเริ่มผ่านด่านธุรกิจในตอนนี้ ด้วยสภาพในตอนนี้นั้นก็ถือว่าน่าจะลำบากไม่น้อยทีเดียว

ถ้าหากสามารถประสบความสำเร็จได้ในสถานการณ์ที่ไม่ดีนัก จะต้องได้รับการยอมรับจากคุณปู่!

เย่เฉินกำหมัดแน่นแล้วลอบตัดสินใจ “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะต้องผ่านด่านธุรกิจให้ได้!”

ซูเจิ้นหางเองก็ให้กำลังใจเย่เฉิน “หลานชาย ถ้าอยากจะทำธุรกิจให้สำเร็จโดยที่ทรัพย์สินของเธอโดนอายัดอยู่อาจจะเป็นไปได้ยาก แต่เธอเป็นเด็กฉลาด ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องหาวิธีทำให้ธุรกิจประสบความสำเร็จได้แน่ ทุ่มให้สุดตัวแล้วทำใจกล้าๆ ไปเลย!”

ทรัพย์สินและบัญชีธนาคารล้วนแต่โดนอายัด ส่วนบัญชีวีแชทและอัลลิเพย์ก็ใช้ไม่ได้ ทำให้ตอนนี้เย่เฉินจะเปิดบริษัทก็ยังไม่ได้

แต่ซูเจิ้นหางและเย่เฉินกลับมั่นใจว่าเย่เฉินจะประสบความสำเร็จ

ซูเจิ้นหางกล่าว “เย่เฉิน ก่อนที่เธอจะไป ฉันมีอะไรอยากบอก ทุกเรื่องล้วนแต่ขึ้นอยู่กับผลประโยชน์และกำไร อารมณ์ความรู้สึกรังแต่จะทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย ถึงแม้ว่าเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุด ดนตรีที่ไพเราะที่สุด ภาพยนตร์ที่น่าสนใจที่สุด นักกีฬาที่มีภาวะผู้นำที่สุดในโลกใบนี้ล้วนแต่อยู่ที่เมืองนอก แต่ว่าหลักการที่ชี้นำสั่งสอนคนอื่นที่สุด และหลักคำสอนที่ช่วยให้คนเติบโตขึ้นและปราดเปรื่องล้วนแต่เกิดขึ้นในประเทศเรา! ถ้าว่างๆ ลองไปอ่านหนังสือเก่าๆ ของบรรพชนของเราสิ เธออาจจะได้ไอเดียอะไรมาก็ได้นะ!”

ซูเจิ้นหางยิ้มแย้ม วินาทีนี้เขาดูใจดีกับอีกฝ่ายเหมือนตนเองเป็นปู่แท้ๆ ของเย่เฉินเลยทีเดียว

“ครับ ขอบคุณนะ ผมขอตัวก่อนแล้วไว้ผมจะมาหาคุณปู่ใหม่ครับ”

“ได้สิ แล้วฉันจะรอข่าวดีจากเธอนะ!”

ซูเจิ้นหางระบายยิ้มน้อยๆ ขณะพึมพำกับตัวเองเมื่อมองดูเงาที่เดินจากไปของเย่เฉิน

“ทำใจกล้าๆ แล้วลงมือทำเลยเถอะ เย่เฉินไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไม่ว่าเธอจะหลอกลวงที่บ้านหรือใช้ความสามารถที่มีเพื่อทำธุรกิจให้สำเร็จ ฉันก็จะคอยช่วยเธอลับๆ เอง!”

ซูเจิ้นหางดีใจอย่างมาก เขารู้ว่าตนเองใกล้จะได้รู้ความลับของตระกูลเย่แล้ว!

ระหว่าทางกลับบ้านเย่เฉินครุ่นคิดถึงบทสนทนาเมื่อครู่ของเขาและซูเจิ้นหาง

คำพูดของชายชราเมื่อครู่มาจากคัมภีร์อี้จิง ความหมายก็คือความโชคดีหรือร้ายไม่แน่นอน

และเป็นไปได้อย่างมากที่จะเปลี่ยนไปเพราะอารมณ์และสภาวะทางจิตใจ

“ปู่ของซูมู่ชิงคงคิดว่าฉันยังควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีล่ะมั้ง”

เย่เฉินเองก็อ่านคัมภีร์อี้จิงตามคำแนะนำของชายชราและเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายบอกเขาอย่างรวดเร็ว

แต่ในฐานะที่เป็นลูกผู้ชาย ตอนรู้ว่าภรรยาตนเองหลอกลวงตนเองและลูกก็อาจจะไม่ใช่ของตนเอง

เย่เฉินจะควบคุมอารมณ์ได้ยังไง?

หรือจะให้เขาเป็นเหมือนพวกในอินเตอร์เน็ตที่ขอแค่ให้ได้แต่งงานกับสาวสวยต่อให้เจ้าหล่อนมีลูกก็ยอมเหรอ?

เฮ้อ ยากจริงๆ เลย

เย่เฉินเพิ่งจะอายุ 20 กว่าๆ ไม่เหมือนคนชราที่ทนรับแรงกระแทกอะไรก็ไม่หวั่นไหวเสียหน่อย

เมื่อกลับมาถึงบ้านก็ตรงไปที่ห้องนอน ก็พบว่าซูมู่ชิงกำลังจะเข้านอนแล้ว

เย่เฉินก็ถอดเสื้อเตรียมจะขึ้นเตียง ทว่าซูมู่ชิงกลับปฏิเสธเขา

“เย่เฉิน ฉันอยากนอนคนเดียว”

ซูมู่ชิงกล่าวเสียงเย็นชา

คิดไม่ถึงว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากของซูมู่ชิง

หลายวันมานี้เขากลับต้องเป็นคนอ้อนวอนขอหญิงสาวเข้านอนด้วย

ช่วยไม่ได้เย่เฉินทำได้เพียงเดินออกมาจากห้องอย่างว่าง่าย

และในตอนนี้ซวงเอ๋อร์ที่เปลี่ยนชุดนอนแล้ว สวมรองเท้าแตะเดินผ่านมาพอดี

เมื่อเห็นเย่เฉินเดินออกมาจากห้องซูมู่ชิงด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ซวงเอ๋อร์เลยอดไม่ได้ที่จะถามผู้เป็นเจ้านายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม