เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 429

ตอนที่ 429 เซอร์ไพรส์วันเกิด!

ก๊อกๆ

ห้องที่พวกซูมู่ชิงอยู่มีเสียงเคาะดังขึ้น

“เข้ามาสิ”

สวี่เจี๋ยกล่าว

ผู้ชายในชุดเชฟสีขาวคนหนึ่งเข็นรถเข็นคันเล็กๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว

รถคันเล็กๆ นั้นคือเค้กวันเกิดที่สูง 1.5 เมตรมีทั้งหมด 6 ชั้น หรูหราและสวยงามอย่างมาก แถมด้านบนยังประดับไปด้วยเพชรด้วย!

“อ้าว เค้กที่ฉันสั่งมาถึงแล้ว!”

สวี่เจี๋ยรีบร้อนผุดลุกขึ้นอย่างดีใจ

ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็ผุดลุกขึ้นมาเช่นกัน แล้วเดินปรี่มา

“ว้าว หัวหน้า เค้กที่นายสั่งมานี่ใช้ได้เลย ทั้งใหญ่โตทั้งหรูหราเลย!”

“หัวหน้าห้องสวี่นี่เจ๋งจริงๆ เลย ทำอะไรก็สุดยอดไปเลย!”

“ฉันไม่เคยเห็นเค้กวันเกิดที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย!”

สวี่เจี๋ยมีท่าทีลิงโลดอย่างมาก “ดาวประจำห้องเราจะฉลองวันเกิดทั้งที หัวหน้าห้องอย่างฉันก็ต้องฉลองด้วยมาตรฐานที่สูงสุดเท่าที่ทำได้อยู่แล้ว!”

ขณะที่ลิงโลดอยู่นั้นก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าเค้กร้านที่ตนเองสั่งนั้นจะมีเค้กทีหรูหราขนาดนี้

ด้านล่างของตัวเค้กยังมีการ์ดสีขาวเหน็บอยู่

เพื่อนผู้หญิงหยิบการ์ดออกมาดูแล้วอ่าน “ที่รัก สุขสันต์วันเกิดนะ!”

“แหม สวี่เจี๋ย คิดไม่ถึงเลยว่านายจะอาศัยเค้กก้อนนี้มาสารภาพรักกับซูมู่ชิง ฮ่าๆ!”

ซูมู่ชิงเองก็เก้อเขินอย่างยิ่ง หล่อนรู้ว่าสวี่เจี๋ยเคยชอบบหล่อน แถมยังคิดว่าหลายปีมาแล้วเขาน่าจะไม่คิดอะไรกับหล่อนอีกแล้ว

คิดไม่ถึงว่าสวี่เจี๋ยจะยังเขียนการ์ดแบบนี้ให้หล่อนอีก

สวี่เจี๋ยรู้ว่าตอนนี้ซูมู่ชิงเป็นภรรยาของคนอื่น จะเรียกหล่อนแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสม จึงรีบร้อนอธิบาย

“อย่าเหลวไหล ตอนเมื่อครู่ที่ฉันสั่งเค้ก พวกนายก็ได้ยินนี่ ฉันแค่บอกว่าเจ้าของวันเกิดเป็นผู้หญิง ไม่ได้บอกว่าจะให้ใครเขาอาจจะเข้าใจละมั้ง ซูมู่ชิงเธอไม่ถือสาอะไรใช่ไหม?”

ซูมู่ชิงครุ่นคิดแล้วรู้สึกว่าที่ปีกฝ่ายพูดมาก็มีเหตุผล “ไม่เป็นไร”

ทุกคนต่างก็คิดว่าร้านเค้กเข้าใจผิดไป พวกเขากลับไม่ได้รู้เลยว่าเค้กที่หรูหรานี้ ไม่ใช่เป็นของสวี่เจี๋ยเสียหน่อย!

นี่เป็นเค้กที่เย่เฉินเตรียมให้ซูมู่ชิง!

เชฟที่เข็นเค้กเข้ามาแนะนำ “เค้กของเราจะสวยกว่าถ้าปิดไฟ จะให้ผมลองปิดไฟเพื่อให้ทุกท่านลองชมไหมครับ?”

ทันใดนั้นเองทุกคนก็ประหลาดใจ

“เรืองแสงได้ตอนกลางคืนด้วยเหรอ? นี่เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก ปิดไฟแล้วลองดูสิ!”

“ว้าว เค้กก้อนนี้ดีไซน์โรแมนติกมากเลย”

ซูมู่ชิงเองก็ประหลาดใจอย่างมาก สวี่เจี๋ยยิ้มอย่างได้ใจรู้สึกว่าตนเองมีหน้าอย่างงมาก

ดังนั้นเชฟจึงปิดไฟ แล้วด้านบนของตัวเค้กก็มีแสงวิบวับ ทำให้เค้กสีขาวดูสวยงามกว่าเดิม เหมือนภูเขาหิมะน้อยๆ

ทว่าในวินาทีต่อมาที่ปิดไฟ

จู่ๆ ในห้องก็มีเสียงเปียโนดังขึ้น!

คอร์ด C ที่เป็นเอกลักษณ์ก็ดังขึ้น

หลังจากนั้นเสียงเพลงที่ประทับใจก็ดังลอยมา

“ลืมไปแล้วว่ามันเริ่มต้นอย่างไร บางทีอาจเพราะรู้สึกบางอย่างกับเธอ…”

ซูมู่ชิงตัวแข็งค้างไป!

“นี่คือเพลง LOVE SO EASY! เสียงนั่นมันของเย่เฉินเหรอ?!”

บทเพลงนี้ซูมู่ชิงมักจะฟังตอนอาบน้ำนับครั้งไม่ถ้วน ดังนั้นทันทีที่เพลงเริ่มดังขึ้นหล่อนก็รู้ทันทีว่าคือเพลงอะไร

ส่วนเสียงเพลงนี้หญิงสาวฟังออกในทันที

นั่นคือเย่เฉินสามีของหล่อน!

ตอนนนี้หล่อนถึงได้เข้าใจว่าทำไมในห้องถึงได้มีเปียโนและไมโครโฟน ที่แท้เขาเป็นคนวางแผนทั้งหมด!

คนอื่นสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก

“เขามีสิทธิ์อะไร!”

ทุกคนไม่พอใจ

ซูมู่ชิงถามด้วยใบหน้ามีความสุข “คุณเข้ามาได้ยังไงคะ?”

ในวินาทีที่ปิดไฟนั้น เสียงเปียโนก็ดังขึ้นมาในทันที

ถ้าเย่เฉินเข้ามาจากประตูแล้วก็ไม่สามารถเดินเข้าไปด้านในได้เร็วขนาดนี้

เย่เฉินชี้ไปที่ตำแหน่งด้านหลังเปียโน “เมื่อคืนผมทำประตูตรงนั้นเอาไว้”

ทุกคนถึงได้เข้าใจว่าเย่เฉินทำเพื่อเซอร์ไพรส์ภรรยา เลยตั้งใจทำประตูในห้อง VIP ที่ซูมู่ชิงเหมาเอาไว้ล่วงหน้า อีกทั้งยังปกปิดเอาไว้อย่างแนบเนียนจนไม่มีใครมองเห็น

“ว้าว สามีของเธอนี่น่ารักจริงๆ โรแมนติกมากเลย!”

“นั่นสิ แล้วก็เก่งมากด้วย เพราะจนอยากร้องไห้เลย!”

แล้วพวกเพื่อนผู้หญิงของหล่อนต่างก็ชมเย่เฉิน กลายมาเป็นแฟนคลับของเขา

ทว่าพวกผู้ชายกลับไม่ค่อยพอใจนัก

ซูมู่ชิงเองก็รู้สึกได้หน้าอย่างมาก ก่อนหน้านี้เพื่อนๆ ของหล่อนล้วนแต่สงสัยในตัวสามีของหล่อน หล่อนเองก็ไม่อยากจะบอกถึงอิทธิพลของตระกูลเย่จึงจำใจต้องปล่อยให้พวกเขาดูถูกเย่เฉิน

ตอนนี้กลับกันในที่สุดทุกคนก็เห็นข้อดีของสามีตนเองเสียที

ซูมู่ชิงนึกถึงการ์ดบนเค้ก จึงถาม “ที่รัก คุณเป็นคนสั่งเค้กมาเหรอคะ?”

เย่เฉินพยักหน้า “ใช่แล้ว ผมตั้งใจจ้างเชฟทำเค้กที่ดังที่สุดในประเทศเรามาโดยเฉพาะ พวกเขาทำกันทั้งคืน คุณชอบไหม?”

ได้ยินเย่เฉินพูดแบบนี้ทุกคนก็งุนงง

สวี่เจี๋ยไม่ได้เป็นคนสั่งหรอกเหรอ?

ทันใดนั้นเองสวี่เจี๋ยก็ขายหน้าอย่างมาก “เหลวไหล! นี่มันคือเค้กที่ฉันสั่งมากจากร้าน MAXIM ชัดๆ!”

“MAXIM เหรอ?”

เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น ร้านแบบนั้นจะทำเค้กที่หรูหราขนาดนี้ได้ยังไง!

โชคดีที่เชฟยังไม่ไปไหน เขาจึงหันไปกล่าวกับสวี่เจี๋ย “ขอโทษด้วย ผมไม่ใช่เชฟจากร้าน MAXIM แต่ว่าลูกศิษย์ผมทำที่นั่นนะ”