เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 436
สรุปบท ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปตอน ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
ตอน ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร!
เย่เฉินตื่นตระหนกทันที เขาแค่ถามส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง แต่คิดไม่ถึงว่าคุณช่ายคนสวยจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รุนแรงขนาดนี้!
เย่เฉินรีบร้อนอธิบาย “เปล่าครับ พี่สะใภ้รอง เขาไม่ได้ส่งรูปถ่ายอะไรมาให้ผม ผมไม่เคยเห็นรูปอะไรทั้งนั้น!”
ผู้จัดการช่ายยังบ่นต่อ “เหลวไหล! เธอไม่เคยเห็นรูปแล้วรู้ได้ยังไงว่ามีรอยสักชื่อเขาบนตัวฉัน!”
“ผมเดาเอา แค่สงสัยล้วนๆ เลย” เย่เฉินพูดไม่ออก
ผู้จัดการช่ายกล่าว“เป็นไปไม่ได้! เธอจะต้องเคยเห็นรูปถ่ายของฉันแน่ๆ! รีบบอกทีว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปบ้านเธอแล้วบอกเรื่องนี้กับภรรยาเธอ!”
เย่เฉินรีบร้อนวางสายแล้วถอนหายใจ
เขาเองก็เพิ่งจะเจอก้นบุหรี่ที่มีชื่อพี่รองของเขาในบ้านคุณหมอกัวเมื่อไม่กี่วันก่อน ดังนั้นถึงได้นึกถึงคำพูดของพี่ชาย
เย่เซวียนล้วนแต่กำกับชื่อของเขาไว้ที่ผู้หญิงกับบุหรี่
“ดูแล้วเย่เซวียนน่าจะมีความเคยชินแบบนี้ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน บุหรี่มวนนั้นเป็นของเขาจริงๆ”
เย่เฉินส่ายหน้า ภาวนาว่าอย่าไปเจอกับผู้จัดการช่ายเลยไม่อย่านั้นคงวุ่นวายมากแน่ๆ
หลังจากนั้นเย่เฉินก็กดเบอร์ของหลงฉีอวิ้นที่พี่สะใภ้รองส่งมาให้
“ฮัลโหล ใครครับ?”
ปลายสายกดรับอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าจะเป็นกลางคืนแต่เหมือนว่าเสียงของปลายสายยังมีเสียงดนตรีลอดเข้ามา เป็นเพลงภาษาอังกฤษที่โด่งดัง ‘ It Never Rain In Southern California ’
เมื่อได้ยินเสียงดนตรีที่รื่นเริงนี้ก็ทำไห้นึกถึงนิสัยใจคอของหลงฉี่อวิ้น เย่เฉินก็รู้สึกว่าชายชราวัย 60 กว่าคนนี้ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ร้านเหล้าสักแห่ง
บางทีอาจจะมีคู่ขาเป็นผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าซูมู่ชิงอยู่เคียงข้างด้วยซ้ำไป
“ผมเย่เฉิน”
เย่เฉินแนะนำตัวง่ายๆ
หลงฉี่อวิ้นเงียบไปครู่หนึ่งก็เอ่ยถาม “เย่เฉินไหน?”
“เย่เฉินจากระกูลเย่!”
“ตระกูลเย่! งั้นมีสายเลือดเดียวกับเย่เทียนกับเย่เซวียนหรือเปล่า?”
เย่เฉินเซอร์ไพรส์ทันที คิดไม่ถึงว่าตาเฒ่านี่จะรู้จักทั้งพี่ชายคนโตและคนรองของเขาในเวลาเดียวกัน
เย่เทียนและเย่เซวียนล้วนแต่เคยทดสอบในด้านธุรกิจในประเทศนี้ อีกทั้งยังเคยอยู่มาตั้งหลายปีเสียด้วย
หลงฉี่อวิ้นในตอนนั้นยังไม่เกษียณเขาก็คลุกคลีในวงการธุรกิจเช่นกัน พวกเขาจะเคยเจอกันบ้างก็ไม่แปลกอะไร
เย่เฉินยิ้ม “ผมทายถูกจริงด้วย คุณหลงรู้จักพี่ชายสองคนของผมจริงๆ ด้วย”
เมื่อครู่เย่เฉินลองหาข้อมูลของหลงฉี่อวิ้นในอดีต ก็พบว่าเขาคนนี้ไม่เพียงแต่ชอบคนสวย แต่ยังชอบคบค้าสมาคมกับพวกคนรวยๆ
ด้วยรสนิยมในการคบค้าสมาคมของเขาแล้ว เป็นไปได้อย่างมากว่าจะเคยเจอเย่เทียนและเย่เซวียน
เมื่อเขาได้ยินแบบนี้ก็รีบกดปิดเพลงทันที แถมยังบอกให้หญิงสาวข้างกายเขาให้เบาเสียงลงด้วย
จากนั้นหลงฉี่อวิ้นก็กล่าวพลางหัวเราะ “ฮ่าๆ ที่แท้เย่เฉินน้องชายของเย่เทียนกับเย่เซวียนนี่เอง! ผมจำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อน ตอนคุณเย่เซวียนจะออกจากประเทศก็บอกผมเอาไว้ว่าเขามีน้องชายชื่อเย่เฉินจะมาปรากฏตัวในวงการธุรกิจของประเทศเราในหลายปีข้างหน้า แถมยังกำชับบอกให้ผมคอยช่วยคุณ”
เย่เฉินตกใจทันที เย่เซวียนคนนี้ทำร้ายเขา แต่ก็ยังคอยช่วยเหลือเขาด้วย!
เย่เฉินไม่รู้จริงๆ ว่าเย่เซวียนคนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่!
“เย่เซวียนเขา…พูดแบบนี้จริงเหรอครับ?” เย่เฉินถาม
หลงฉี่อวิ้นกล่าว “แน่นอน เย่เซวียนเขาดีกับคุณมากนะ ยังบอกว่าให้เตรียมดาราตัวเด็ดๆ เอาไว้ให้คุณด้วย ผมก็ทำตามนั้นเลย”
สวี่เจี๋ยเดินเข้ามาแล้วแสร้งทำท่าประหลาดใจ “คุณเย่ครับ คุณเองก็มาทานข้าวที่นี่เหรอครับเนี่ย?”
เดินมาถึงปากประตูห้องอาหารเห็นวังเหม่ยฉีที่อยู่ด้านในแล้วก็ยิ่งทำท่าทีประหลาดใจมากกว่าเดิม “น้อง! บังเอิญจังเลย! นี่คงจะเป็นคุณหลงผู้บริหารบริษัทชิงกั่วเอ็นเตอร์เทนเมนท์แน่นอนเลยใช่ไหม?”
สวี่เจี๋ยเป็นฝ่ายเดินเข้าไปทักทายหลงอีเยี่ยน
หลงอีเยี่ยนกล่าวพลางหัวเราะ “คุณน่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผอ. คนนั้นของวังเหม่ยฉีใช่ไหมล่ะ? ดีใจด้วยที่ได้พบคุณ นั่งดื่มชาด้วยกันสักหน่อยสิ”
สวี่เจี๋ยเองก็ไม่เกรงใจแต่อย่างใด “เพื่อนๆ ในเมื่อคุณหลงไม่รังเกียจ ทุกคนก็อยู่นั่งที่นี่ดื่มชาสักเดี๋ยวเถอะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยไปแล้วกัน”
เพื่อนนักเรียนกลุ่มนี้ของซูมู่ชิงต่างก็พร้อมใจกันเดินเข้ามาในห้อง
เย่เฉินยืนอยู่ตรงนั้นแล้วแค่นเสียง
บังเอิญเจอ? พอดิบพอดี?
คิดจะหลอกใครเนี่ย!
สวี่เจี๋ยจะต้องรู้สถานที่และเวลาที่เขาและหลงอีเยี่ยนนัดกันก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นเพราะเขาเอาไปฟ้องหลงอีเยี่ยน หญิงสาวถึงได้นัดตนเองด้วยซ้ำ!
คนพวกนี้มาที่นี่เพื่อเยาะเย้ยตนเองชัดๆ!
เย่เฉินหันมองพวกสวี่เจี๋ย “คุณหัวหน้าห้อง เพื่อนสมัยมัธยมต้นชองพวกคุณนี่สนิทกันจริงๆ เมื่อคืนเพิ่งจะมีงานเลี้ยงรุ่นเสร็จ เที่ยงวันนี้ก็มาเจอกันอีกแล้ว”
สวี่เจี๋ยหัวเราะร่วนพลางกล่าว “คืนเมื่อวานยังดื่มกันไม่สะใจเลย ที่ทำงานเราอยู่ใกล้ๆ นี้พอดีก็เลยมากินข้าวด้วยกัน คุณเย่วางใจเถอะ เราดื่มชาแก้วเดียวก็จะไปแล้ว ถ้าไม่เสียเวลาพวกคุณมากเกินไป คุณจัดการเรื่องของคุณเถอะ”
สวี่เจี๋ยผายมือเชื้อเชิญ
เย่เฉินแค่นเสียงแล้วไม่สนใจพวกเขาอีก เขาเดินเข้าไปด้านใน หันมองหลงอีเยี่ยนแล้วเรียกอีกฝ่าย “คุณหลง”
แต่ใครจะรู้หลงอีเยี่ยนกลับกระเง้ากระงอดอย่างประหลาด “ว้า เรียกคุณหลงแบบนี้ ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ฉันคิดว่าคุณจะเรียกฉันอีเยี่ยนหรือว่าเสี่ยวหลงเสียอีก!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)