ตอนที่ 443 ความสามารถในการสืบพันธุ์ของหลิ่วอวี่เจ๋อกลับมา!
เย่เฉินมองใบหน้าที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้กลับไม่ตื่นเต้น
เพราะคราวก่อนเขาโดนหลอกไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ไม่ใช่ฉินหงเหยียน แต่เป็นสาวหน้าศัลยกรรมคนนั้น!
ในเมื่อฉินหงเหยียนไปแล้วจะไม่ปรากฏตัวขึ้นง่ายอีกๆ นอกเสียจากว่าเย่เฉินจะเป็นฝ่ายหาตัวหล่อนเจอเอง
ต่อให้ฉินหงเหยียนปรากฏตัวขึ้น ไม่มีทางจะกลายเป็นหมอนวดแผนไทย
สาวน้อยแบบฉินเสี่ยวตั่ว ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าแบบนี้จะทำให้เย่เฉินประหลาดใจ แต่ฉินหงเหยียนอายุ 30 ปีแล้วไม่มีทางจะทำเรื่องแบบนี้
ดังนั้นเย่เฉินจึงรีบลุกขึ้นแล้วตำหนิหญิงสาวที่ศัลยกรรมหน้า“เป็นเธออีกแล้วนะยัยพลาสติก! อยากจะปลอมตัวเป็นฉินหงเหยียนแต๊ะอั๋งฉันหรือไง?”
วันนี้ตอนเช้า ในห้องซ้อมเต้นของพวกเด็กฝึก เย่เฉินก็โดนแม่ตัวปลอมคนนี้จุมพิตเข้า
หลังจากกลับไปถึงโรงแรมแล้ว เขารีบร้อนจัดการแปรงฟันทันที!
เมื่อก่อนผู้หญิงคนนี้เป็นแค่เด็กเอ็นที่ร้านคาราโอเกะ ไม่รู้ว่าเคยบริการผู้ชายมาแล้วกี่คน!
ทันที่คิดได้เย่เฉินก็ขยะแขยง ไม่รู้ว่าสวี่ฉู่หมิงเอาหล่อนลงไปได้อย่างไร
สาวคนนั้นลุกขึ้นจากพื้น ขาสองข้างก็ทรุดลงคุกเข่าตรงหน้าเย่เฉินแล้วอ้อนวอน
“คุณเย่คะ อย่าตัดทางทำมาหากินของฉันเลย ปล่อยให้ฉันได้เป็นดาราเถอะนะคะ ฉันไม่อยากเป็นเด็กเอ็นแล้วค่ะ ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงที่ทำมาหากินได้ด้วยลำแข้งตนเอง”
เมื่อเย่เฉินหันมองหญิงสาวคนนั้น จู่ๆ ก็นึกถึงภาพที่ฉินหงเหยียนคุกเข่าให้เขาในครั้งแรกที่พบหน้ากัน
การคุกเข่าในครั้งนั้นเป็นเพราะว่าฉินหงเหยียนเคยจะตัดทางทำมาหากินของเย่เฉิน ต่อมาพอรู้ว่าเย่เฉินเป็นใคร ดังนั้นถึงได้คุกเข่าขอโทษเขา
พอลองมาย้อนคิดดูอย่างละเอียดแล้ว ก็รู้สึกเหมือนผ่านไปนานแสนนาน เป็นเรื่องที่เกิดตั้งแต่ปางก่อน…
มองหญิงสาวตรงหน้า เย่เฉินก็คิดว่าต่อให้ไม่ศัลยกรรม หน้าตาของหล่อนก็เหมือนฉินหงเหยียนมากทีเดียว
ในเมื่อทั้งสองคนหน้าตาเหมือนกัน ก็คงจะเป็นวาสนาอย่างหนึ่ง
เย่เฉินจึงกล่าว “คุณคิดถูกแล้ว ตอนนี้คุณได้มีหน้าตาเหมือนฉินหงเหยียนแล้ว ผมไม่อนุญาตให้คุณทำตัวเหมือนเมื่อก่อน ทำเรื่องสกปรกต่ำช้า ผมช่วยคุณได้ ช่วยให้คุณมีรายได้ที่ดีและมั่นคง แต่คุณต้องรับปากผมว่าต่อไปห้ามมีสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ทำได้ไหม?”
ผู้ชายทุกคนล้วนเห็นแก่ตัว ในเมื่อผู้หญิงคนนี้หน้าตาเหมือนฉินหงเหยียน เย่เฉินย่อมไม่อยากให้หล่อนได้กับผู้ชายคนไหน ต่อให้หญิงสาวนนี้จะเป็นแค่ฉินหงเหยียนตัวปลอม
หญิงสาวคนนั้นพยักหน้า “ฉันทำได้ค่ะ! ฉันเบื่อผู้ชายมานานแล้ว! ขอแค่ฉันสามารถหาเงินได้อย่างสุจริตเพื่อให้คนที่บ้านฉันภูมิใจให้ตัวฉัน ชีวิตนี้ฉันไม่ต้องมีความรัก ไม่แต่งงานก็ได้ค่ะ!”
เย่เฉินกล่าว “ดีมาก เดี๋ยวผมจะให้เบอร์โทรศัพท์คุณ แล้วคุณโทรหาหลงอีเยี่ยน เซ็นสัญญาเป็นดาราในสังกัดชิงกั่ว แล้วผมจะให้หล่อนให้งานคุณ แต่ว่าเป็นงานที่จะไม่ได้โชว์หน้านะ เช่นใช้ขา มือหรือไม่ก็ผู้ช่วยผู้จัดการดาราอะไรพวกนี้แล้วกัน เพราะคุณมีหน้าตาเหมือนฉินหงเหยียน ผมจะยอมให้คุณเป็นดาราไม่ได้ เดี๋ยวเกิดคุณดังขึ้นมาจะส่งผลกระทบกับชีวิตของฉินหงเหยียน แล้วก็ชื่อในบัตรประชาชนก็แก้กลับเป็นชื่อเดิมเถอะนะ”
หญิงสาวคนนั้นพยักหน้ารับ “ขอบคุณค่ะคุณเย่!”
เย่เฉินจดเบอร์โทรศัพท์ของหลงอีเยี่ยนให้หล่อน หลังจากที่หญิงสาวคนนั้นรับมาแล้วก็ไม่ได้รีบร้อนจากไปแต่อย่างใด
แต่กลับเอ่ยถามเสียงหวาน “คุณเย่…คืนนี้จะให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณไหมคะ? ฉันรู้ว่าคุณชอบคุณฉินมาก ตอนนี้คุณฉินหายตัวไปใช่ไหมคะ? คุณคงจะต้องคิดถึงหล่อนมากแน่เลยใช่ไหม?”
หญิงสาวคนนั้นทายถูก ตั้งแต่ที่ฉินหงเหยียนหายตัวไป เย่เฉินก็คิดถึงหล่อนทุกวันทุกคืน!
หญิงสาวคนนั้นกล่าว “ฉันเคยนอนกับคุณเหอเหอเหวินเจี้ยนและคุณสวี่สวี่ฉู่หมิง พวกเขาชมฉันไม่ขาดปาก แถมยังบอกว่าฉันเหมือนฉินหงเหยียนตัวจริงไม่มีผิดเพี้ยน ไม่งั้นคืนนี้ให้ฉันนอนกับคุณเพื่อคลายความคิดถึงที่คุณมีกับคุณฉินดีไหมคะ?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)