เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 459

ตอนที่ 459 หลิ่วอวี่เจ๋อจอมปลอม!

หลิ่วอวี่เจ๋อหันมองเย่เฉินด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แล้วทักทายเย่เฉินอย่างเป็นมิตรอย่างมาก

“เย่เฉิน ไม่ได้เจอกันนานเลย นายยังเท่เหมือนเดิมเลยนะ ใส่แว่นตาดำเหมือนดาราเลย เท่ดีนี่”

ก่อนหน้านี้หลิ่วอวี่เจ๋อโดนเย่เฉินสั่งสอน โดนเขาตัดนิ้วที่เคยกอดหวังเจียเหยา แล้วยังทำให้เป็นหมันด้วย

ต่อให้อยู่ไกลที่อเมริกาก็ยังเคยโดนเย่เฉินซ้อมมาก่อน

แล้วหลิ่วอวี่เจ๋อนึกถึงความหวาดกลัวจากการโดนเย่เฉินรังแก!

เขาเป็นถึงคุณชายตระกูลหลิ่ว ชีวิตนี้ยังไม่เคยกลัวใครขนาดนี้มาก่อน!

ส่วนเย่เฉินเองสายตาของเขาก็ยังคงจับจ้องฝ่ายตรงข้าม แต่ไม่ได้แหงนหน้าขึ้น

เพราะตอนนี้เย่เฉินกำลังแสดงละครเป็นคนตาบอด สำหรับคนที่ตาบอดทั้งสอง เขาไม่ได้มองไม่เห็น ย่อมไม่มีเหมือนคนธรรมดา ที่สามารถแหงนหน้ามองหน้าตาของคนที่คุยกับตัวเอง

เย่เฉินเอียงหน้าน้อยๆ ไปทางขวาอันเป็นจุดที่หลิ่วอวี่เจ๋อยืนแล้วถามด้วยความสงสัย “คุณคือ…หลิ่วอวี่เจ๋อเหรอ?”

หลิ่วอวี่เจ๋อจงใจทำท่าทางตกใจ “จริงสิ เย่เฉิน ฉันหลิ่วอวี่เจ๋อ เราไม่ได้เจอกันแค่เท่าไหร่เอง อย่าบอกนะว่านายจะจำฉันไม่ได้”

ในตอนนี้เองจางเชี่ยนจือเดินมากระซิบกับหลิ่วอวี่เจ๋อเสียงแผ่ว “ก่อนนี้เย่เฉินเกิดอุบัติเหตุขึ้นนะ ตอนนี้เขาเลยตาบอด มองไม่เห็นอะไรเลย”

ทันใดนั้นเองหลิ่วอวี่เจ๋อทำสีหน้าตื่นตระหนกเกินจริง เหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่าเย่เฉินตาบอด

“อะไรนะ? ใครทำไมใจกล้าขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายคุณเย่แห่งตระกูลเย่ เขยตระกูลซู!”

เย่เฉินปรายตามองใบหน้าบางส่วนของหลิ่วอวี่เจ๋อเพราะเขาสวมแว่นนตากันแดดสีดำสนิท ดังนั้นในเมื่อตอนนี้เย่เฉินมองหลิ่วอวี่เจ๋อหรือไม่นั้น อีกฝ่ายจะไม่สามารถประเมินได้

นี่ก็คือหนึ่งในสาเหตุที่เย่เฉินพยายามจะใส่แว่นตาดำ เพื่อจะได้มองหน้าคนอื่น

เย่เฉินจึงทำการแยกแยะขั้นต้นจากใบหน้าที่แสนจะเกินจริงของหลิ่วอวี่เจ๋อ

“สีหน้าตกใจหลิ่วอวี่เจ๋อเป็นแค่การเสแสร้ง เขาคงจะรู้เรื่องฉันตาบอดตั้งนานแล้ว แต่ว่านี่ไม่ได้แปลว่าคนที่ทำร้ายเราคือเขา รวมไปถึงพวกเขยๆ ที่ถูกจางเชี่ยนจือเลือกมาเป็นเขยน่าจะรู้เรื่องเราตาบอด”

ในเมื่อพวกหลิ่วอวี่เจ๋อล้วนแต่มีโอกาสมาแทนที่เย่เฉิน กลายเป็นเขยตระกูลซู ย่อมรู้เรื่องที่เย่เฉินตาบอดนานแล้ว

ที่จริงแล้วซูมู่ชิงเองก็สงสัยว่าคนที่ทำร้ายสามีของตนเองใช่หลิ่วอวี่เจ๋อหรือไม่ หล่อนเห็นอีกฝ่ายทำท่าทีเห็นอกเห็นใจขนาดนี้ ก็ถามอย่างคลางแคลงใจ

“คุณชายหลิ่ว ฉันจำได้ว่าสามีของฉันเป็นศัตรูหัวใจของคุณนะคะ เหมือนจะไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่ ทำไมดูไปแล้วคุณถึงได้เหมือนเพื่อนเขาเลยล่ะคะ แล้วถึงได้ดูเสียใจกว่าฉันอีก?”

หลิ่วอวี่เจ๋อใจหายวาบ ด้วยทักษะการแสดงที่แสนจะเกินจริงของตัวเองคิดไม่ถึงว่าจะหลอกลวงกระทั่งซูมู่ชิงยังไม่ได้เหรอ?

หลิ่วอวี่เจ๋อรีบร้อนอธิบาย “คุณหนูซู ก่อนนี้เพราะเรื่องหวังเจียเหยา ผมกับเย่เฉินก็เคยมีปัญหากันมาก่อน แต่ว่าพอผมกับหวังเจียเหยาเลิกกันแล้ว ระหว่างเราก็ไม่มีเหตุผลจะเป็นศัตรูกัน ไม่เพียงเท่านั้นกลับกันจะยิ่งเข้าใจเย่เฉิน เพราะเราสองคนล้วนแต่โดนผู้หญิงคนนี้ทำร้ายมาก่อน! พวกเรารักหวังเจียเหยาขนาดนั้น รักหล่อน ปลอบหล่อน ให้สิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ปฏิบัติตัวดีกับนางฟ้าอย่างไรอย่างนั้น แต่ว่าจนถึงทันทีที่เราไม่มีเงิน หล่อนก็สะบัดตูดทิ้งพวกเราไปในทันที! เฮ้อ ตอนนี้หลังจากที่ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจภายหลัง คิดไม่ถึงว่าตอนนั้นเราจะทะเลาะกันเพื่อผู้หญิงแบบนั้น ไม่คุ้มค่าเลยแม้แต่นิดเดียว!”

ซูมู่หลินฟังไม่เข้าหู ถึงแม้ว่าหวังเจียเหยาจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ว่าช่วงนี้หวังเจียเหยาอยู่เป็นเพื่อนซูมู่หลินตลอด ถือเป็นผู้หญิงของซูมู่หลิน