เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 458

ตอนที่ 458 ของขวัญจากหลิ่วอวี่เจ๋อ!

ถึงแม้ว่าจะคิดแบบนี้ในใจ แต่ใบหน้าหลิ่วอวี่เจ๋อกลับทำท่าทีมีมารยาทอย่างมาก

หลิ่วอวี่เจ๋อถือของขวัญมาหยุดตรงหน้าโต๊ะขอซูเจิ้นหาง แล้วค้อมตัวลง 90 องศาเพื่อทำความเคารพแล้วกล่าว

“กราบสวัสดีท่านซูครับ ผมคือหลิ่วอวี่เจ๋อ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับเชิญมางานเลี้ยงของท่าน คุณปู่ของผมหลิ่วหย่วนหางทราบข่าวว่าคุณจะจัดงานเลยสั่งให้ผมเอาของขวัญมาให้ผม หวังว่าคุณซูจะไม่รังเกียจ”

ซูเจิ้นหางส่งยิ้มให้หลิ่วอวี่เจ๋อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาพยักหน้า “หลิ่วหย่วนหางเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจที่ไม่ได้มีเยอะในประเทศเรา เขามีน้ำใจดีจริงๆ”

ทว่าในตอนนี้ซูมู่หลินที่ร่วมโต๊ะกลับมองหน้าหลิ่วอวี่เจ๋ออย่างไม่พอใจนัก

เพราะก่อนนี้ซูมู่หลินรู้ว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มเบญจภาคีในเทียนไห่เคยคิดจะจีบซูมู่ชิง

อีกทั้งหนึ่งในพวกเขาที่ตามจีบซูมู่ชิง เคยโดนซูมู่หลินส่งคนไปซ้อมเขา

โชคดีที่ซูมู่หลินแอบส่งคนไปเฝ้าร้านกาแฟซือเฉินปกป้องพี่สาวเอาไว้ ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าพวกลูกคนรวยที่ไม่เห็นหัวใครสี่คนนี้จะทำเรื่องน่าเกลียดอะไรใส่ซูมู่ชิง!

ซูมู่หลินปรายตามองสิ่งของในมือหลิ่วอวี่เจ๋อ ของขวัญชิ้นนี้มีหีบห่อที่เป็นสีมงคล แต่ไม่รู้ว่าของข้างในคืออะไร

ซูมู่หลินกล่าวถาม “หลิ่วอวี่เจ๋อ ของขวัญที่นายให้คุณปู่ฉันเป็นอะไร? ทำไมดูแล้วเหมือนกับหินเลย?”

จากแรงที่หลิ่วอวี่เจ๋อยกของ ซูมู่หลินพอจะมองออกว่าของขวัญชิ้นนี้น่าจะหนักเอาการ

หลิ่วอวี่เจ๋อยังไม่ทันได้อธิบาย ซูมู่หลินก็แย่งของขวัญมาจากมือเขา

“ว้าว หนักนะเนี่ย”

ซูมู่หลิวใช้มือประคองเพื่อคะเนน้ำหนัก ของขวัญชิ้นนี้น่าจะเกือบๆ 20 กิโล ปกติของขวัญที่ยิ่งแพงจะยิ่งเบา ทำไมของขวัญของหลิ่วอวี่เจ๋อถึงได้หนักขนาดนี้?

ซูมู่หลินฉีกกระดาษห่อทันที แล้วทุกคนก็พบว่าของด้านในคือหินก้อนหนึ่ง!

หินที่ทั้งดำและแข็งแถมหน้าตาน่าเกลียด!

“แม่ง!” ใบหน้าซูมู่หลินฉายแววรังเกียจ “หลิ่วอวี่เจ๋อ นายเป็นแค่ลูกคนรวยชั้นรองๆ ก็พอรู้ว่านายไม่ได้ร่ำรวยอะไร ไม่มีเงินให้ของขวัญแต่ให้หินแบบนี้หมายความว่าอะไร!”

หลิ่วอวี่เจ๋อเดือดดาล ซูมู่หลินถึงกับกล้าว่าเขาเป็นลูกคนรวยชั้นรอง บอกว่าเขาไม่ร่ำรวย!

เมื่อก่อนเขาเองก็เคยดูถูกคนอื่นมาก่อน เช่นฟางเชา!

แต่ใครใช้ให้ตระกูลซูยิ่งใหญ่กว่าตระกูลหลิ่วล่ะ?

หลิ่วอวี่เจ๋อทำได้แค่กลืนโทสะลงท้องไปแล้วอธิบายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “คุณชายซู คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ นี่ไม่ใช่ก้อนหินธรรมดานะครับ นี่คืออุกกาบาตที่ตกลงมาจากนอกโลก”

“หินอุกกาบาตจากนอกโลกเหรอ?!”

คนตระกูลซูตกใจ

ตกมาจากนอกโลกก็เท่แล้ว นี่ไม่ใช่ของที่อยู่บนโลกด้วยซ้ำ ต่อให้จะมีเงินทองก็สามารถซื้อของที่นอกโลกได้เหรอ?

หลิ่วอวี่เจ๋ออธิบายอย่างได้ใจ “คุณซู ผมขอพูดตามตรง อุกกาบาตนี้ตกลงมาในทะเลทรายตอนคุณปู่ของผมอยู่ที่ทะเลทรายทากลามากันร่วงข้างๆ เขาพอดี วันนั้นคือวันนี้พอดี เป็นวันเดียวกับวันเกิดของท่านซูเลยครับ ดังนั้นคุณปู่ท่านเห็นว่าท่านซูกับเจ้านี่มีวาสนาต้องกัน ก็ลยยกอุกกาบาตก้อนนี้ให้ท่านซูครับ”

ซูเจิ้นหางเองก็แปลกใจเช่นกัน “มีชะตาต้องกันเหรอ?”

หลิ่วอวี่เจ๋อเองก็อธิบาย “ทุกท่านครับ นี่ไม่ใช่ก้อนหินธรรมดา หินก้อนนี้คือ Olive aerosiderite ที่ค่อนข้างหาได้ยากในโลก ที่จริงแล้วคุณปู่ขอผมก่อนหน้านี้ได้ตัดมุมมันออกไปหน่อย ผมสามารถแสดงให้ทุกท่านดูได้ครับ”

ที่แท้หินก้อนนี้ถูกตัดไปก่อนแล้วหนึ่งมุม แต่ว่าก็โดนของบางอย่างขวางเอาไว้