เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 461
ตอนที่ 461 คุณไม่มีความสามารถในการเป็นสามี!
ซูเจิ้นหางไม่ได้แพร่งพรายเรื่องเย่เฉินตาบอดให้คนนอกรู้ คนที่อยู่ในงานรู้เรื่องมีแค่ส่วนเล็กๆ
ได้ยินหม่าอวี่แฉเย่เฉินกลางงาน ทุกคนต่างก็ตกอยู่ในความตกตะลึง
“สามีของซูมู่ชิงเป็นคนตาบอดจริงเหรอ? ไม่สิ ฉันยังจำได้ว่าตอนที่แต่งงานเขาเป็นคนปกติชัดๆ เขายังเดินมาดื่มขอบคุณฉันอยู่เลย!”
“น่าจะเพิ่งมาตาบอดช่วงนี้ มิน่าล่ะเขาถึงได้ใส่แว่นตากันแดดตลอด ที่แท้ก็เพื่อปิดบังเรื่องนี้!”
“แหมๆ อายุน้อยขนาดนี้ก็มองไม่เห็นแล้ว สงสารมู่ชิง แต่งงานกับสามีที่ตาบอด แล้วต่อไปหล่อนจะมีชีวิตยังไง?”
“ต่อให้ตระกูลเย่มีอิทธิพลมากขนาดไหน ก็ควรต้องหย่านะ!”
ทุกคนต่างก็ถกเถียงกัน ซูเจิ้นหางก็ลุกขึ้นแล้วกล่าว“ทุกท่าน หลานเขยผมเย่เฉิน ช่วงก่อนเขาเกิดอุบัติเหตุ โดนคนวางยา ส่งผลให้ผมตาบอด เรื่องนี้ยังไม่ทันได้บอกทุกคน”
เมื่อได้ยินซูเจิ้นหางกล่าว ทุกคนต่างก็ลุกขึ้น
“ใครกล้าแตะต้องหลานเขยท่านซู! รนหาที่ตายจริงๆ! ท่านซูผมจะช่วยท่านหาความจริงให้ได้!”
“ใช่แล้วใครกล้าแตะต้องคนตระกูลซู ก็เพราะอยากจะมีเรื่องกับเรา เรายินดีสู้กับท่านซูสุดใจ! ช่วยตามหาฆาตกร!”
พอจะมองออก เหล่าคนใหญ่คนโตที่เป็นแขกนั้นค่อนข้างเข้าข้างซูเจิ้นหาง
เมื่อได้ยินคนเหล่านี้พูด เหงื่อเย็นๆ ก็ไหลเปียกหลัง แต่เขารู้ถึงสถานะของแขกเหล่านี้ล้วนแต่ไม่ใช่คนตัวเล็กๆ ทุกคนล้วนแต่ไม่เป็นรองตระกูลหลิ่ว
ถ้าหากว่าคนพวกนี้รู้เข้าว่าตนเองเป็นคนวางยา งั้นตนเองคงจะโดนเอาตายแน่นอน
แต่ว่าตัวเขาเองรู้ว่าทักษะการแสดงไม่เลว อย่างไรเสียเขาก็นอนกับดาราหญิงแนวหน้ามาตั้งเยอะแยะ
ตอนนี้เขาเห็นว่ามีคนแฉว่าเย่เฉินตาบอด ทำให้หลิ่วอวี่เจ๋อสะใจ!
“เหอะๆ ดูแล้วฉันคงไม่ต้องลงมือ ก็เหมือนมีช่วยหยามเย่เฉินแทยแล้ว ดีจริงๆ!”
หลิ่วอวี่เจ๋อนั่งดูคนทะเลาะกันเงียบๆ
ในเมื่อเย่เฉินเลือกจะสวมแว่นตากันแดด ก็เพื่อปกปิดข้อด้อยของตนเอง แต่หม่าอวี่กลับพูดออกมาโดยไม่รักษาน้ำใจ
ระบายความโมโหออกมาทั้งหมด
ทว่าเย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น “คุณครูหม่า ดูแล้วคุณก็ดูโหงวเฮ้งไม่เก่งเท่าไหร่นี่”
เย่เฉินยังกังวลว่าถ้าหากหม่าอวี่เป็นคนเก่งนักหนา แล้วจะมองออกว่าเย่เฉินแกล้งตาบอดแล้วจะทำลายแผนการใหญ่ของเย่เฉิน
คิดไม่ถึงว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะมองไม่ออกว่าเย่เฉินเสแสร้งไม่แต่น้อย!
เย่เฉินกล่าว“ผมให้คุณดูโหงวเฮ้งผม คุณก็เลยมองออกว่าผมเป็นคนตาบอดเหรอ?”
หม่าอวี่แค่นเสียง“อย่าใจร้อนให้ผมมองหน้าคุณอย่างละเอียด! ใบหน้าคุณ…”
แล้วหม่าอวี่ก็มองใบหน้าเย่เฉินแล้วถอนหายใจ
“คนผู้นี้ใบหน้าได้ลักษณะ จมูกโด่ง ธุรกิจ การเงินและวาสนาก็ดี นอกเสียจากว่ามีปัญหาความรักแล้ว แต่อย่างอื่นๆ ก็สมบูรณ์แบบ! แล้วก็คนๆ นี้หล่อเกินไป!”
ที่จริงแล้วหม่าอวี่พอจะเข้าใจเรื่องโหงวเฮ้งอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ว่าเป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น ส่วนถ้ามองแค่เรื่องหน้าตาแล้วก็ไร้ที่ติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)