เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 469

ตอนที่ 469 ดีใจจนลืมรักษาภาพลักษณ์!

คำพูดของเย่เฉินทำให้จางเชี่ยนจือและซูมู่เสวี่ยต่างก็ตกใจไป ไม่เชื่อหูตัวเอง

คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะยอมให้ผู้ชายคนอื่นเพิ่มวีแชทของซูมู่ชิง!

พวกลูกเขยเมื่อครู่โดนเย่เฉินสั่งสอนจนหมดสภาพ ทำไมพอถึงตาหลิ่วอวี่เจ๋อแล้วถึงได้เปลี่ยนไปเหรอ?

หรือว่าเป็นเพราะเย่เฉินกับหลิ่วอวี่เจ๋อรู้จักกันมาก่อนเหรอ?

แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสองก็ไม่ได้ดีนี่นา

ซูมู่ชิงประหลาดใจเล็กน้อย แต่พอสามีสั่งแต่หล่อนก็เชื่อฟัง “อ้อ ได้ค่ะ”

ซูมู่ชิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิด QR-CODE ของวีแชทเพื่อให้อีกฝ่ายได้เพิ่มเพื่อนกับหล่อน

ซูมู่เสวี่ยเห็นเหตุการณ์ก็หัวเราะคิกคักแล้วกล่าว “เย่เฉินในที่สุดนายก็ยอมทำใจปล่อยซูมู่ชิงไป แบบนี้สิถูกแล้วรักใครสักคนไม่จำเป็นต้องครอบครองหล่อนไปตลอดชีวิต เห็นคนที่เรารักมีความสุขก็พอแล้ว อ้อ ขอโทษทีฉันลืมไปว่านายมองไม่เห็น ฮ่าๆ”

จางเชี่ยนจือเองก็ดีใจมากในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้าลูกเขยอย่างเย่เฉินทุกวันอีก!

แล้วงานเลี้ยงก็จบลงอย่ารวดเร็ว

เย่เฉินและซูมู่ชิงนั่งรถคันเดียวกัน หญิงสาวขับรถเบนท์ลี่ย์สีขาวที่เพิ่งซื้อมาใหม่

หญิงสาวเอ่ยถามสามีในรถ “ที่รัก ทำไมคุณถึงให้ฉันเพิ่มเพื่อนกับหลิ่วอวี่เจ๋อด้วยล่ะคะ? แล้วก็ฉันจำได้ว่าคุณกับหลิ่วอวี่เจ๋อไม่ใช่เพื่อนกันด้วยแต่วันนี้ทำไมดูแล้วสนิทกันจัง”

เย่เฉินกล่าวถาม “ผมสงสัยว่าหลิ่วอวี่เจ๋อจะเป็นคนวางยาผม”

“อะไรนะคะ?” ซูมู่ชิงผ่อนความเร็วลง “งั้นที่คุณให้เขาเพิ่มวีแชทหมายความว่ายังไง? จะให้ฉันไปสืบข่าวอะไรมาจากเขาเหรอคะ?”

เย่เฉินส่ายหน้า “เขาเป็นคนฉลาด แล้วระวังตัวและถ่อมตัวกว่าเมื่อก่อนด้วย คุณคงจะไม่เจอหลักฐานอะไรจากเขาหรอก วันนี้ผมคุยกับเขาตามลำพัง ผมอกเขาว่าเราสองคนกำลังจะหย่ากันแล้วแถมยังจะยกคุณให้เขาด้วย”

ซูมู่ชิงรีบร้อนเปิดไฟขอทางแล้วจอดรถ “ที่รัก คุณจะยกฉันให้ผู้ชายคนอื่นเหรอ?”

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “ไม่ใช่อยู่แล้ว ผมไม่ได้ตาบอดจริงๆ ผมแค่ยื่นเงื่อนไขให้เขา คือให้เขาไปหาตัวฆาตกรมาให้ผม ถ้าหากว่าเรื่องนี้เขาทำจริงๆ เขาจะต้องมีพิรุธอะไรแน่!”

เย่เฉินกำมือซูมู่ชิงแน่นแล้วกล่าว “คุณสบายใจเถอะ ที่รัก ผมไม่ให้เขาได้แตะต้องแม้แต่ผมเส้นเดียวของคุณ”

“อ้อ” เดิมทีซูมู่ชิงไม่อยากจะคุยกับหลิ่วอวี่เจ๋อ “งั้นฉันจะให้ซวงเอ๋อร์เล่นวีแชทของฉันนะคะ ให้ซวงเอ๋อร์คุยเล่นกับเขาแทนแล้วกัน”

“อ้อ ได้สิครับ”

……

ในตอนนั้นลานจอดรถของโรงแรม หลิ่วอวี่เจ๋อเดินที่รถเบนซ์ที่พี่ชายรออยู่

“ฮ่าๆ…”

ทันทีที่เปิดประตูรถแล้ว หลิ่วอวี่เจ๋อก็ระบายยิ้ม

หลิ่วเฟิ่งเอนตัวเพื่อพักผ่อน เห็นน้องชายเดินกลับมาอย่างมีความสุข ก็ผุดลุกขึ้น “อวี่เจ๋อ มีเรื่องอะไรทำไมดีใจได้ขนาดนี้?”

หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าว “พี่ครับ เด็กเย่เฉินนั่นรับปากจะยกซูมู่ชิงให้ผม!”

“อะไรนะ? เย่เฉินเป็นฝ่ายออกตัวจะยกเมียให้นาย” หลิ่วเฟิ่งรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ

หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าวแล้วระบายยิ้ม “ใช่ครับไอ้บอดนั่นมันบอกว่าไม่อยากจะเกาะซูมู่ชิงไปตลอดชีวิตเลยคิดจะหย่ากับหล่อน ส่วนตัวเลือกคนอื่นๆ เขาก็ไม่ไว้ใจ แต่เขารู้จัดผมอยู่บ้างรู้สึกว่าผมคู่ควรกับซูมู่ชิง แต่ว่าเขามีเงื่อนไขหนึ่งให้ผมไปจับตัวฟางเชามา”