เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 487

ตอนที่ 487 หวังเจียเหยา: ฉันต่างหากคือสะใภ้ตระกูลเย่!

บนรูปภาพราชรถทองคำเป็นประกายวิบวับ ทุกตารางนิ้วบนตัวรถดูแล้วแสนหรูหรา เลอค่าอย่างยิ่ง!

ส่วนในรถนั้น เย่เฉินและซูมู่ชิงโบกมือทักทายผู้คน

ส่วนท่าทีสูงส่งเหลือเกินนั้นเป็นเหมือนคิงและควีนอย่างไรอย่างนั้น!

หวังเจียเหยาตัวแข็งค้าง ตั้งแต่รู้ว่าเย่เฉินพาซูมู่ชิงไปอังกฤษ หล่อนก็รู้สึกไม่ดีนัก

ส่วนรูปถ่ายใบนี้เป็นเหมือนระเบิดที่ปะทุออกกลางใจหวังเจียเหยา!

หล่อนกดดูช่องคอมเม้นท์ที่ชาวเน็ตทิ้งไว้

“สุดยอด!! ราชรถทองคำของควีนแห่งอังกฤษนี่!! คิดไม่ถึงเลยว่าคนชาติเราจะได้นั่งบนนั้น! พวกเขาสองคนเป็นใครกันแน่?”

“ผู้หญิงสวยเกินไปแล้ว! นี่มันเหมือนราชานีแห่งอังกฤษเลย! ทั้งออร่า หน้าตา บุคลิกไม่มีที่ติเลย!”

“นี่เป็นรถที่หรูหราที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา! นี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ! มีแต่ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้เท่านั้นถึงจะควรคู่ได้นั่งบนรถคันนี้!”

“กรี๊ด ถ้าฉันได้นั่งสักครั้ง ฉันคงตายตาหลับ! ผู้หญิงคนนี้โชคดีจังเลย ฉันเองก็อยากจะเป็นภรรยาของผู้ชายหล่อๆ บ้างเหมือนกัน”

หวังเจียเหยาอ่านคอมเม้นท์แล้วจะกระอักเลือด!

พูดเรื่องหน้าตาหล่อนไม่ด้อยกว่าซูมู่ชิง แถมยังอายุน้อยกว่าอีกฝ่ายถึงสองปี

ถ้าหวังเจียเหยาได้นั่งบนนั้น ภาพที่ปรากฏก็จะสมบูรณ์แบบเช่นนี้!

พอถึงตอนนั้นชาวเน็ตก็จะต้องกล่าวชม อิจฉาหล่อน เป็นหล่อนหวังเจียเหยา ไม่ใช่ซูมู่ชิง!

“ฉันควรจะเป็นคนได้นั่งราชรถทองคำของควีน”

หวังเจียเหยาเกลียดชังอีกฝ่ายเข้ากระดูกดำ!

ทันใดนั้นเองหล่อนก็หวนย้อนคิดถึงวินาทีที่ตนเองคืนดีกับเย่เฉิน แล้วคุยกับเย่เฉินว่าจะไปอังกฤษเพื่อพบครอบครัวของเขา

ตอนนั้นเย่เฉินรักหล่อนอย่างสุดหัวใจ เขาบอกว่าเมื่อมาถึงอังกฤษแล้วจะต้องจัดงานต้อนรับหล่อนอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อให้หล่อนลืมไม่ได้ไปตลอดชีวิต

หวังเจียเหยาถามอย่างแปลกใจว่าจะใช้วิธีแบบไหน แต่เขาก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าพอถึงตอนนั้นจะทำให้หล่อนประหลาดใจมากแน่

“ที่แท้ก็เป็นเซอร์ไพร์สแบบนี้นี่เอง!”

หวังเจียเหยาเข้าใจในทันที

หล่อนกัดริมฝีปาก ทั้งแค้นทั้งชังจนน้ำตาจะไหลออกมา!

ถ้าหากว่าหวังเจียเหยาไม่ได้หย่ากับเย่เฉินล่ะก็ คนที่อยู่ในรถม้าที่ทำให้คนทั้งประเทศอังกฤษและประเทศนี้ต้องอิจฉา และพูดถึงก็จะเป็นหล่อนหวังเจียเหยา!

ตอนนี้พวกคุณป้าๆ ทั้งหลายต่างก็คุยกันเรื่องนี้

“เชี่ยนจือเอ้ย ลูกเขยเธอคนนี้สุดยอดจริงๆ เลย คิดไม่ถึงเลยว่าจะสนิทกับควีนแห่งอังกฤษจนยอมให้มู่ชิงนั่งรถม้าของพระองค์! ฉันน่ะได้ยินมาว่รถม้าคันนี้ไม่ใช่ว่าใครจะนั่งก็ได้นะ”

“นั่นสิ ตระกูลเย่ยิ่งใหญ่จริงๆ มิน่าพวกเธอถึงอยากได้เขาเป็นเขย ตาถึงจริงๆ!””

“จริงด้วย เชี่ยนจือทำไมเธอถึงไม่ตามพวกเขาไปอังกฤษพร้อมกันล่ะ? ซูหมิงเจ๋อเองก็ไปด้วยไม่ใช่เหรอ? ”

แต่ไหนแต่ไรมาเย่เฉินเป็นแค่เขยที่แต่งเข้า กระทั่งบ้าน รถ ก็ยังไม่มีปัญญาซื้อให้ซูมู่ชิง

นี่ทำให้จางเชี่ยนจืออับอายขายหน้าเมื่ออยู่ในวงเพื่อนๆ

ตอนนี้พอได้ยินเหล่าเพื่อนๆ เอาแต่ยกยอเย่เฉิน ทำให้จางเชี่ยนจือเก้อเขิน

จางเชี่ยนจือกล่าว “อ้อ ที่แท้แล้วฉันก็จะไปด้วยนั่นแหละ ของอะไรก็เก็บเสร็จแล้ว แต่ก่อนจะบินอยู่ๆ ฉันก็ปวดหัวอย่างหนักเลย เขยฉันน่ะเขารักฉันมากเลยล่ะ กลัวฉันจะเหนื่อยนั่งเครื่องบินหลายสิบชั่วโมงแล้วจะป่วยหนักกว่าเดิม เขาก็เลยให้ฉันพักผ่อนก่อนแล้วค่อยตามไปทีหลัง”

เมื่อได้ยินคำพูดของจางเชี่ยนจือ ทุกคนในวงก็เริ่มชมเย่เฉิน