เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 486
สรุปบท ตอนที่ 486 ติดฮอตเสิร์ช!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
อ่านสรุป ตอนที่ 486 ติดฮอตเสิร์ช! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 486 ติดฮอตเสิร์ช! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 486 ติดฮอตเสิร์ช!
ฟางชิงเกลียดชังเย่เฉินเพราะเขามีอิทธิพลที่ประเทศอังกฤษนี่!
ถ้าเย่เฉินเป็นแค่ลูกเศรษฐีธรรมดาๆ หรือว่าคนร่ำรวยในประเทศอื่น ฟางชิงก็คงจะไม่ทำแบบนี้กับเขา!
นั่นเพราะฟางชิงริษยาซูมู่ชิง พออยู่กับอีกฝ่ายแล้วข้อได้เปรียบเดียวที่หล่อนมีก็คือหล่อนสามารถหาสามีเป็นเศรษฐีในเมืองผู้ดีแห่งนี้ได้ !
ดังนั้นในบรรดาเพื่อนๆ ขอแค่มีคนพูดถึงอังกฤษก็จะต้องโร่มาหาฟางชิง เพราะหล่อนมีอิทธิพลที่นี่พอจะช่วยเหลือเพื่อนๆ ได้
ดังนั้นหล่อนจึงไม่อยากเชื่อว่าสามีของซูมู่ชิงจะมีอิทธิพลอะไรในประเทศอังกฤษ!
แต่ว่าตอนนี้ความจริงตรงหน้าก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าหล่อนไม่ควรจะไปสงสัยเขาแต่แรก และยิ่งไปกว่านั้นหล่อนไม่ควรไปล่วงเกินเขา!
จางเหมิงแตะแขนของเพื่อนสาวแล้วกล่าวเสียงแผ่วๆ “ฟางชิงอย่าหวงหน้านักเลย ขอโทษเย่เฉินเขาไปเถอะ เราทุกคนก็เป็นเพื่อนของซูมู่ชิง สนิทกันมาตั้งนานอย่าทำแบบนี้เลย”
ฟางชิงทำอะไรไม่ได้ นอกจากจำใจเดินไปหยุดตรงหน้าเย่เฉินแล้วก้มหน้างุดๆ พลางกล่าว“คุณเย่เฉินคะ ฉันไม่ควรสงสัยพี่ ฉันขอโทษด้วยนะคะ”
ก่อนหน้านี้เย่เฉินเคยบอกให้หล่อนตบหน้าตนเอง
ฟางชิงง้างมือขึ้นตบลงบนวงหน้าที่แสนงดงามของตัวเองดังฉาด
เย่เฉินกล่าวเสียงเย็นชา “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วใช่ไหมว่ามู่ชิงคือควีนออฟบาร์ของที่นี่?”
ฟางชิงพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันเชื่อแล้วว่าบาร์ทั้งประเทศนี้เป็นของพวกคุณ พวกคุณสุดยอดจริงๆ ฉันมันโง่เอง”
เย่เฉินกลับกล่าว่า “ไม่ คุณไม่เชื่อหรอก! นี่เพิ่งจะสองร้านเองคุณเชื่อได้ยังไง? ซื้อบาร์แค่สองร้านจะกี่บาทกันเชียวจริงไหม? มาเถอะมา ไปต่อขึ้นรถไป เราจะไปกันต่อ!”
น้ำเสียงวางอำนาจของเย่เฉินทำให้เหล่าสาวๆ ตกใจ
ฮึ คุณบอกสงสัยแล้วจู่ๆ มาบอกเชื่อก็ต้องเชื่อหรือไง?
นี่อนุญาตให้เชื่อได้แล้วเหรอ!
ในหนึ่งชั่วโมงฉันสั่งให้ร้านเหล้ามากมายประดับตัวอักษร MQ เอาไว้ ฉันต้องการให้พวกเธอได้เห็น !
“ที่รัก ขึ้นรถเถอะครับ”
เย่เฉินดึงมือภรรยาแล้วพาหญิงสาวก้าวขึ้นรถม้า
ซูมู่ชิงเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนสาวก็กล่าวกับสามี “ที่รัก ฟางชิงเองแค่เป็นคนหยิ่งมากเฉยๆ ที่จริงหล่อนก็เป็นคนนิสัยดีมากนะคะ อีกอย่างตอนนี้หล่อน”
เย่เฉินกล่าว “คุณไม่ต้องขอร้องแทนหล่อนหรอกนะครับ คนแบบนี้ถ้าไม่โดนสั่งสอน ไม่มีทางเปลี่ยนหรอกครับ แล้วอีกอย่างวันนี้คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นวันแรก ผมก็อยากจะพาคุณไปเยี่ยมชมกิจการทั้งหมดสักหน่อย”
แล้วเย่เฉินก็พาซูมู่ชิงเยี่ยมร้านเหล้าร้านที่สาม ร้านที่สี่…ร้านที่สิบ
ทุกร้านที่พวกเขาไปล้วนแต่มีตัวอักษร MQ แขวนเอาไว้นั่นแปลวว่าเจ้าของร้านก็คือซูมู่ชิง!
”
ที่ปากประตูร้านที่สิบ เย่เฉินมองพวกฟางชิง “คราวนี้พวกคุณเชื่อหรือยังว่าผมไม่ได้โม้? ยังคิดว่าผมเกาะเพื่อนคุณกินหรือเปล่า? ใช่ ผมไม่เหมือนสามีพวกคุณผมไม่ได้ซื้อบ้านและรถให้มู่ชอง ตอนแต่งงานผมก้ไม่ได้ออกเงินสักแดง พวกคุณจะต้องคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ เพราะในสายตาของพวกคุณมีแค่ผู้ชายชั้นต่ำเท่านั้นที่ไม่มีปัญญาซื้อบ้านและรถ รวมถึงสินสอดให้ภรรยา แต่ผมจะบอกพวกคุณให้นะโลกใบนี้มันกว้างใหญ่ คนตลาดล่างอย่างพวกคุณที่ชอบใช้ความคิดต่ำๆ แบบในสังคมตลาดล่างที่พวกคุณอยู่ มันใช้ได้แค่สังคมแบบที่พวกคุณอยู่เท่านั้นแหละ มีคนบางจำพวกในโลกใบนี้ที่พวกคุณไม่มีทางเช้าใจ และพวกคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินอะไรด้วย!”
เย่เฉินพาซูมู่ชิงเยี่ยมชมร้านเหล้ามาหลายสิบแห่งจึงเริ่มอ่อนล้า ไม่อยากจะพิสูจน์อะไรกับเพื่อนของภรรยาอีกแล้ว เลยหันไปสั่งสอนพวกหล่อน
ฟางชิง จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยยืนฟังอย่างว่าง่าย
“ขอโทษด้วยนะคะคุณเย่เฉิน พวกเราสำนึกผิดแล้ว ต่อไปเราจะไม่ทำอีก ต้องขอบคุณที่คุณสั่งสอนพวกเรา เราจะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ คุณพูดถูกค่ะ เราไม่ใช่คนในสังคมเดียวกับคุณ คุณเย่เฉินอยู่ในสังคมชั้นสูงกว่าเรามากเหลือเกิน”
หญิงสาวสามคนยืนรับฟังคำสั่งสอนของเย่เฉินอย่างว่าง่าย ทว่าเย่เฉินกลับไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งอะไรเลย!
นั่นเพราะเย่เฉินรู้ว่าคำพูดแบบเดียวกัน ถ้าเย่เฉินเป็นยาจกจริง ถ้าตอนนี้เย่เฉินไม่มีราชรถทองคำ
หวังเจียเหยา “ก็คุณแม่มีเพื่อนมาหา ฉันจะไปทำน้ำซุปให้พวกป้าๆ หน่อย”
ซูมู่หลินพอจะรู้ว่าหวังเจียเหยาเอาอกเอาใจมารดาเขาจนออกนอกหน้า นั่นเพื่อให้แม่ของเขายอมรับหล่อนเป็นสะใภ้ของตระกูล
ทว่าซูมู่หลินกลับแปลกใจเล็กน้อย “แต่นี่มันตั้งตีสองแล้วนะ ป้าๆ แก่ๆ กันแล้ว ดึกดื่นคืนค่ำมาชวนแม่เล่นไพ่เป็นบ้าหรือเปล่า?”
หวังเจียเหยาเองก็แปลกใจไม่น้อยไม่รูว่าทำไมถึงพวกป้าๆ ถึงได้มากันดึกๆ ดื่นๆ
หญิงสาวไปห้องครัวแล้วทำซุปเต้าหู้หัวปลาง่ายๆ จากนั้นก็ยกไปที่ห้องรับแขกด้วยตัวเอง
หวังเจียเหยาเดินไปหาจางเชี่ยนจือแล้วกล่าวว่า “คุณน้าคะ หนูเห็นว่าเพื่อนคุณน้ามาเลยตั้งใจทำซุปเต้าหู้หัวปลามาให้ ดึกๆ ดื่มซุปกันท้องจะได้ไม่ว่าง คุณน้าทุกท่านก็ดื่มกันเลยนะคะ”
หญิงวัยกลางคนสามคนข้างตัวจางเชี่ยนจือกล่าวชมหญิงสาวไม่ขาดปากขณะมองหล่อน
“เชี่ยนจือ เด็กผู้หญิงคนนี้ทั้งสวยทั้งเป็นแม่ศรีเรือน แฟนของมู่หลินเขาเหรอ?”
“ดีจริงๆ เมื่อไหร่จะได้ดื่มเหล้ามงคลในงานพวกเธอล่ะ?”
หวังเจียเหยาได้ยินคำชมเชยก็เขินอาย “คุณน้าคะอย่าชมหนูเลยค่ะ หนูยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะได้รับเกียรติให้เป็นลูกสะใภ้คุณน้าจางหรือเปล่าเลย จริงด้วยค่ะ คุณน้าทุกท่านมากันดึกดื่นแบบนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”
หญิงวัยกลางคนหนึ่งในนั้นถือโทรศัพท์แล้วกล่าว “แม่หนูไม่ได้เล่นเวยป๋อล่ะสิใช่ไหม? ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นสินะ?”
“เวยป๋อเหรอคะ?”
หวังเจียเหยาเกิดความสงสัยหญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันแล้วกดเข้าเวยป๋อไป
แล้วจึงเห็นหัวข้อฮอตเสิร์ชลำดับแรกในเวยป๋อเขียนเอาไว้ว่า ควีนออฟบาร์แห่งประเทศอังกฤษ!
เมื่อกดเข้าไปดูหวังเจียเหยาก็ได้เห็นรูปภาพของเย่เฉินและซูมู่ชิงบนราชรถทองคำ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)