เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 486

ตอนที่ 486 ติดฮอตเสิร์ช!

ฟางชิงเกลียดชังเย่เฉินเพราะเขามีอิทธิพลที่ประเทศอังกฤษนี่!

ถ้าเย่เฉินเป็นแค่ลูกเศรษฐีธรรมดาๆ หรือว่าคนร่ำรวยในประเทศอื่น ฟางชิงก็คงจะไม่ทำแบบนี้กับเขา!

นั่นเพราะฟางชิงริษยาซูมู่ชิง พออยู่กับอีกฝ่ายแล้วข้อได้เปรียบเดียวที่หล่อนมีก็คือหล่อนสามารถหาสามีเป็นเศรษฐีในเมืองผู้ดีแห่งนี้ได้ !

ดังนั้นในบรรดาเพื่อนๆ ขอแค่มีคนพูดถึงอังกฤษก็จะต้องโร่มาหาฟางชิง เพราะหล่อนมีอิทธิพลที่นี่พอจะช่วยเหลือเพื่อนๆ ได้

ดังนั้นหล่อนจึงไม่อยากเชื่อว่าสามีของซูมู่ชิงจะมีอิทธิพลอะไรในประเทศอังกฤษ!

แต่ว่าตอนนี้ความจริงตรงหน้าก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าหล่อนไม่ควรจะไปสงสัยเขาแต่แรก และยิ่งไปกว่านั้นหล่อนไม่ควรไปล่วงเกินเขา!

จางเหมิงแตะแขนของเพื่อนสาวแล้วกล่าวเสียงแผ่วๆ “ฟางชิงอย่าหวงหน้านักเลย ขอโทษเย่เฉินเขาไปเถอะ เราทุกคนก็เป็นเพื่อนของซูมู่ชิง สนิทกันมาตั้งนานอย่าทำแบบนี้เลย”

ฟางชิงทำอะไรไม่ได้ นอกจากจำใจเดินไปหยุดตรงหน้าเย่เฉินแล้วก้มหน้างุดๆ พลางกล่าว“คุณเย่เฉินคะ ฉันไม่ควรสงสัยพี่ ฉันขอโทษด้วยนะคะ”

ก่อนหน้านี้เย่เฉินเคยบอกให้หล่อนตบหน้าตนเอง

ฟางชิงง้างมือขึ้นตบลงบนวงหน้าที่แสนงดงามของตัวเองดังฉาด

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็นชา “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วใช่ไหมว่ามู่ชิงคือควีนออฟบาร์ของที่นี่?”

ฟางชิงพยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันเชื่อแล้วว่าบาร์ทั้งประเทศนี้เป็นของพวกคุณ พวกคุณสุดยอดจริงๆ ฉันมันโง่เอง”

เย่เฉินกลับกล่าว่า “ไม่ คุณไม่เชื่อหรอก! นี่เพิ่งจะสองร้านเองคุณเชื่อได้ยังไง? ซื้อบาร์แค่สองร้านจะกี่บาทกันเชียวจริงไหม? มาเถอะมา ไปต่อขึ้นรถไป เราจะไปกันต่อ!”

น้ำเสียงวางอำนาจของเย่เฉินทำให้เหล่าสาวๆ ตกใจ

ฮึ คุณบอกสงสัยแล้วจู่ๆ มาบอกเชื่อก็ต้องเชื่อหรือไง?

นี่อนุญาตให้เชื่อได้แล้วเหรอ!

ในหนึ่งชั่วโมงฉันสั่งให้ร้านเหล้ามากมายประดับตัวอักษร MQ เอาไว้ ฉันต้องการให้พวกเธอได้เห็น !

“ที่รัก ขึ้นรถเถอะครับ”

เย่เฉินดึงมือภรรยาแล้วพาหญิงสาวก้าวขึ้นรถม้า

ซูมู่ชิงเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนสาวก็กล่าวกับสามี “ที่รัก ฟางชิงเองแค่เป็นคนหยิ่งมากเฉยๆ ที่จริงหล่อนก็เป็นคนนิสัยดีมากนะคะ อีกอย่างตอนนี้หล่อน”

เย่เฉินกล่าว “คุณไม่ต้องขอร้องแทนหล่อนหรอกนะครับ คนแบบนี้ถ้าไม่โดนสั่งสอน ไม่มีทางเปลี่ยนหรอกครับ แล้วอีกอย่างวันนี้คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นวันแรก ผมก็อยากจะพาคุณไปเยี่ยมชมกิจการทั้งหมดสักหน่อย”

แล้วเย่เฉินก็พาซูมู่ชิงเยี่ยมร้านเหล้าร้านที่สาม ร้านที่สี่…ร้านที่สิบ

ทุกร้านที่พวกเขาไปล้วนแต่มีตัวอักษร MQ แขวนเอาไว้นั่นแปลวว่าเจ้าของร้านก็คือซูมู่ชิง!

”

ที่ปากประตูร้านที่สิบ เย่เฉินมองพวกฟางชิง “คราวนี้พวกคุณเชื่อหรือยังว่าผมไม่ได้โม้? ยังคิดว่าผมเกาะเพื่อนคุณกินหรือเปล่า? ใช่ ผมไม่เหมือนสามีพวกคุณผมไม่ได้ซื้อบ้านและรถให้มู่ชอง ตอนแต่งงานผมก้ไม่ได้ออกเงินสักแดง พวกคุณจะต้องคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ เพราะในสายตาของพวกคุณมีแค่ผู้ชายชั้นต่ำเท่านั้นที่ไม่มีปัญญาซื้อบ้านและรถ รวมถึงสินสอดให้ภรรยา แต่ผมจะบอกพวกคุณให้นะโลกใบนี้มันกว้างใหญ่ คนตลาดล่างอย่างพวกคุณที่ชอบใช้ความคิดต่ำๆ แบบในสังคมตลาดล่างที่พวกคุณอยู่ มันใช้ได้แค่สังคมแบบที่พวกคุณอยู่เท่านั้นแหละ มีคนบางจำพวกในโลกใบนี้ที่พวกคุณไม่มีทางเช้าใจ และพวกคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินอะไรด้วย!”

เย่เฉินพาซูมู่ชิงเยี่ยมชมร้านเหล้ามาหลายสิบแห่งจึงเริ่มอ่อนล้า ไม่อยากจะพิสูจน์อะไรกับเพื่อนของภรรยาอีกแล้ว เลยหันไปสั่งสอนพวกหล่อน

ฟางชิง จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยยืนฟังอย่างว่าง่าย

“ขอโทษด้วยนะคะคุณเย่เฉิน พวกเราสำนึกผิดแล้ว ต่อไปเราจะไม่ทำอีก ต้องขอบคุณที่คุณสั่งสอนพวกเรา เราจะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ คุณพูดถูกค่ะ เราไม่ใช่คนในสังคมเดียวกับคุณ คุณเย่เฉินอยู่ในสังคมชั้นสูงกว่าเรามากเหลือเกิน”

หญิงสาวสามคนยืนรับฟังคำสั่งสอนของเย่เฉินอย่างว่าง่าย ทว่าเย่เฉินกลับไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งอะไรเลย!

นั่นเพราะเย่เฉินรู้ว่าคำพูดแบบเดียวกัน ถ้าเย่เฉินเป็นยาจกจริง ถ้าตอนนี้เย่เฉินไม่มีราชรถทองคำ