เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 490

ตอนที่ 490 เสียงของนางฟ้า!

เย่เฉินนั้นอยากได้ยินซูมู่ชิงร้องเพลงมาโดยตลอด!

เขารู้สึกว่าจะต้องไพเราะมากแน่ๆ!

เพราะตอนที่สองคนรักกัน เสียงของหญิงสาวทำให้เย่เฉินหลงจนโงหัวไม่ขึ้น!

ดังนั้นเย่เฉินถึงได้อยากฟังหญิงสาวร้องเพลง แต่ซูมู่ชิงเขินอายอย่างยิ่ง รู้สึกว่าเย่เฉินเป็นคนรู้เรื่องดนตรีเป็นอย่างดี เลยกลัวว่าหล่อนจะร้องเพลงไม่เพราะ เลยไม่ยอมร้องให้เขาฟัง

วันนี้จากท่าทีของซูมู่ชิงแล้วดูท่าทางว่าใกล้จะเมาแล้ว

เขาจึงตัดสินใจฉวยโอกาสให้หล่อนร้องเพลงเพื่อคลายความประหลาดใจของตนเอง

เย่ฉงไห่มองซูมู่ชิงแล้วกล่าวอย่างรู้สึกผิด

“มู่ชิง ปู่รู้เรื่องของเธอกับเย่เฉินหมดแล้วล่ะ ตอนนั้นเป็นเพราะเย่เซวียนทำเรื่องเหลวไหล คิดไม่ถึงว่าจะจับเธอไปที่สนามรบในซีเรียแล้วโยนเธอไว้กับเย่เฉินในห้องมืด ปู่ต้องขอโทษแทนเย่เซวียนด้วย หวังว่าเธอจะให้อภัยเขานะ”

เย่ฉงไห่แก้วเหล้าขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าเขาที่แสนสูงส่งนักหนาจะเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษหลานสะใภ้ก่อน!

ซูมู่ชิงรีบร้อนเทเหล้าใส่แก้วแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นให้อีกฝ่าย “คุณปู่คะ หนูลืมเรื่องนั้นไปนานแล้วค่ะ”

ซูหมิงเจ๋อก็รีบร้อนกล่าว “ท่านเย่ครับ ท่านพูดเกินไปแล้วล่ะครับ ในสายตาผมที่เย่เซวียนทำแบบนี้คงไม่ใช่เพราะอยากดูหมิ่นมู่ชิงหรอกครับ เขาจะต้องคิดว่ามู่ชิงกับเย่เฉินเหมาะสมกันดีก็เลยอยากจะเป็นพ่อสื่อพ่อชักให้น่ะสิครับ! พูดไปแล้วเราต้องขอบคุณเย่เซวียนนะครับ ถ้าไม่เพราะเขาบ้านเราสองคนจะเป็นทองแผ่นเดียวได้ยังไง!”

ลูกสาวของตนเองโดนข่มขืน แต่คนเป็นพ่ออย่างซูหมิงเจ๋อ กลับออกตัวแทนเย่เซวียนเสียอย่างนั้น

ถึงเมื่อก่อนเขาจะกัดฟันกรอด ไม่พอใจขนาดไหนเวลาได้ยินชื่อของเย่เซวียน

แต่ตอนนี้ผู้ชายที่ข่มขืนซูมู่ชิงเป็นผู้ชายที่โดดเด่นและยอดเยี่ยมที่สุดในประเทศ ส่วนตระกูลเย่นั้นก็มีอำนาจกว่าตระกูลซูมากทีเดียว

และที่สำคัญเลยก็คือซูมู่ชิงชอบเย่เฉิน ตอนนี้เจ้าหล่อนมีความสุขมากทีเดียว

ดังนั้นเลยไม่มีใครใส่ใจเรื่องนี้อีก

ในเวลานี้เองจู่ๆ เย่เทียนก็คำรามเสียง “น้องรองเหลวไหลจริงๆ! คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำแบบนี้กับน้องรองและมู่ชิง! มู่ชิงสบายใจได้เลยนะเดี๋ยวถ้าเย่เซวียนกลับมาที่ตระกูล พี่จะช่วยเธอสั่งสอนเขาเอง!”

ซูมู่ชิงซาบซึ่งใจอย่างมาก “ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่ คงไม่ต้องถึงขั้นสั่งสอนหรอกค่ะ ฉันให้อภัยเขาแล้วล่ะค่ะ”

เย่ฉงไห่พยักหน้าอย่างพอใจ “มู่ชิงมีอีกเรื่องนะ เธอมาอังกฤษคราวนี้ฉันอยากจะรับเธอเข้าตระกูลอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอคือหลานสะใภ้ของตระกูลเย่เราและสามารถสืบทอดทรัพย์สินตระกูลเย่เราได้”

เย่เทียนหัวเราะ “น้องสะใภ้ พี่รู้ว่าตระกูลซูของพวกเธอน่ะรวยมากนะ แต่ถ้าเทียบกับบ้านเราแล้วยังเหมือนปลาตัวเล็กๆ อยู่เลย ทรัพย์สินของตระกูลเย่เราน่ะเยอะจนเธอจินตนาการไม่ได้เลยล่ะ ดีใจด้วยนะ”

ส่วนคงยูมิที่อยู่ข้างๆ ก็อมยิ้ม “ดีใจด้วยนะจ๊ะมู่ชิง”

ซูมู่ชิงเองก็ดีใจอย่างมาก ในที่สุดหล่อนก็ได้รับการยอมรับว่าได้เป็นสะใภ้ตระกูลเย่ จะได้รับจดชื่อเข้าตระกูลและมีสิทธิ์ได้รับสืบทอดมรดก!

อีกทั้งไม่ใช่ว่าคู่สมรสของเย่เฉินจะมีสิทธิ์แบบนี้

ถึงแม้ว่าก่อนนี้หวังเจียเหยาจะแต่งงานกับเย่เฉินแต่ก็ไม่ได้รับการยอมรับจากตระกูลเย่

“ขอบคุณค่ะคุณปู่ ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่และพี่สะใภ้!”

ซูมู่ชิงดีใจจนยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดอีกครั้ง!

“นี่ๆ”

เย่เฉินเห็นซูมู่ชิงดื่มอีกครั้ง จะห้ามก็ทำไม่ได้ ในใจคิดว่าอีกเดี๋ยวภรรยาตัวเองจะต้องดื่มจนเมาแน่

และเป็นไปอย่างที่เขาคิดในระหว่างที่พูดคุยกับคนที่บ้านนั้นซูมู่ชิงก็ดื่มจนเมา

เย่เฉินจึงฉวยโอกาสนี้ยัดไมค์ใส่มือหล่อน “ที่รัก วันนี้บรรยากาศดีมีความสุขคุณร้องเพลงให้ทุกคนฟังหน่อยสิ”

ซูมู่ชิงเองรับไมค์ที่ไม่อาจหาซื้อได้มาแล้วกล่าว “ได้สิคะ!”