เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 496

ตอนที่ 496 ฉันยินดีจะเป็นเมียรอง!

คำพูดนี้ของหวังเจียเหยาทำให้เย่เฉินตกใจรู้สึกเหมือนหล่อนพูดถึงเรื่องบางอย่าง!

“แม่งเอ้ย หวังเจียเหยากล้าพูดจาอ่อยเราขนาดนี้ต่อหน้าเมียเราอีกต่างหาก!”

อันที่จริงหวังเจียเหยาเคยเรียกเขาว่านายท่านมาก่อน

นั่นคือตอนที่กลับมาคืนดีกันแล้วเล่นเกมนายบ่าวกันบนเตียง

ที่หล่อนพูดแบบนี้ก็เพื่อให้เย่เฉินกวนนึกถึงช่วงเวลาที่แสนงดงามของพวกเขาทั้งสองคน

ซูมู่ชิงสวยมากก็จริง แต่หล่อนไม่ได้เป็นงานเท่าหวังเจียเหยา

ผู้หญิงดีๆ ชวนให้ทะนุถนอมมากว่าผู้หญิงร้ายๆ ก็จริง

แต่ของบางอย่างเสน่ห์บางอย่าง ผู้หญิงร้ายๆ อาจจะเก่งกว่ามาก พวกหล่อนรู้ว่าต้องทำยังไงให้ผู้ชายพอใจ

เย่เฉินเก้อเขินอย่างมาก แต่เขาไม่โทษอีกฝ่ายเพราะเดิมทีนี่เป็นแค่ประโยคธรรมดา

ในเมื่อหวังเจียเหยาเป็นคนใช้ เย่เฉินเป็นเจ้านาย จะเรียกเขาว่านายท่านก็ไม่แปลกอะไร

อีกอย่างกระทั่งซูมู่ชิงยังไม่คิดอะไร

ดังนั้นเย่เฉินจึงตอบเขินๆ “อ่อก็ดี”

ขาของหวังเจียเหยาเรียงชิดแล้วค้อมตัวลงทำความเคารพเขาแล้วถามเสียงเบา “นายท่าน มีอะไรต้องการให้ดิฉันทำไหมคะ?”

เย่เฉินทนไม่ได้ที่หล่อเรียกเขาว่านายท่าน คนผู้นี้คิดอะไรแผลงๆ ไม่ใช่เพราะเย่เฉิใจไม่แข็งพอและไม่ใช่เพราะเย่เฉินให้อภัยหล่อนแล้ว เพียงแต่ว่าความทรงจำที่เคยมีนั้นมันตราตรึงใจ

เย่เฉินกล่าว “ไม่ล่ะ หวังเจียเหยา ไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้วกลับห้องไปดูลูกเถอะ”

หวังเจียเหยากล่าวอย่างนอบน้อม “ขอบคุณค่ะนายท่าน”

เห็นหวังเจียเหยากำลังจะออกไป ซูมู่ชิงเลยถามเสียงแผ่ว “ที่รักคะ คุณเห็นอดีตภรรยายกอาหารให้เราคุณสงสารเหรอคะ ถึงได้ปล่อยหล่อนไป”

ดูแล้วซูมู่ชิงน่าจะแยกแยะอะไรไม่ค่อยออก เย่เฉินจะสงสารหวังเจียเหยาได้ยังไงกัน!

เห็นหวังเจียเหยาที่สูงส่งเย่อหยิ่งต้องมาถือจานถือชามเหมือนคนใช้ เย่เฉินรู้สึกดีใจอย่างมาก!

เย่เฉินไม่สามารถบอกความจริงกับภรรยาเพื่อไม่ให้หล่อนต้องหึงหวงเลยตอบ “ครับ อย่างไรเสียก็เคยเป็นสามีภรรยากัน”

ซูมู่ชิงกินอารหารเสร็จอย่างรวดเร็ว อาหารมื้อนี้หล่อนไม่แตะเหล้าแม้แต่หยดเดียว คืนแรกที่มาถึงหล่อนดื่มจนเมามาย จนร้องเพลงทำให้หล่อนตัดสินใจว่าจะเลิกเหล้านับตั้งแต่นี้ไป !

ทว่าเย่เฉินและคนในครอบครัวรวมไปถึงบิดาของหญิงสาวล้วนแต่ดื่มเหล้า

เมื่อซูมู่ชิงกินเสร็จแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะ หล่อนอยากเห็นลูกชายของหวังเจียเหยากับเย่เฉิน

ในเมื่อเด็กเป็นลูกเย่เฉิน เช่นนั้นแล้วซูมู่ชิงก็มีหน้าที่เป็นแม่เลี้ยงให้เด็กน้อน

หล่อนมาที่ห้องคนรับใช้ที่หวังเจียเหยาอยู่ ห้องมีขนาดเล็กแต่ตกแต่งไม่เลว

ก๊อกๆ

ซูมู่ชิงมาที่ประตูก็พบประตุกำลังเปิดอยู่แต่ซูมู่ชิงก็ยังคงเคาะประตู

ในระหว่างที่หวังเจียเหยาเห็นซูมู่ชิงก็รีบทัก “คุณ…คุณนายน้อย”