เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 497

ตอนที่ 497 แม่ยายเกิดเรื่อง!

ในห้องของคนรับใช้ หญิงสาวที่สวยที่สุดทั้งสองคนในประเทศนี้ คนหนึ่งอยู่ในชุดสาวใช้ ส่วนอีกคนอยู่ในชุดสีแดงแสนหรูหรา

นี่เป็นหญิงสาวที่สวยปานนางฟ้าสองคนคุยกันอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก

คนที่หน้าตาสะสวยล้วนแต่เป็นคนที่เย่อหยิ่งในตัวเองกันทั้งนั้น ไม่ค่อยจะอยากไปคุยกับคนอื่นก่อน

ซูมู่ชิงกล่าว “ฉันยอมมีสามีร่วมกับฉินหงเหยียนคนเดียวเท่านั้น ฉันไม่ยอมรับคุณค่ะคุณหวัง!ตอนคุณคบหากับเย่เฉิน คุณเคยทรยศเขาแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วยนะ ฉันกลัวว่าถ้าคุณกลับมาคบหากับเขาอีก คุณจะทำร้ายเขาแบบนี้อีก”

หวังเจียเหยารีบค้าน “ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายเธอ อยากจะแก้แค้นแทนเธอแล้วมาขู่ฉัน ให้ฉันยอมนอนกับเขา ฉันจะนอกใจเย่เฉินเขาเหรอ? เธอเองก็มีส่วนต้องรับผิดชอบที่ฉันทำผิดต่อเย่เฉิน! ฉันยังสงสัยเลยว่าเธอบอกให้น้องชายเธอทำแบบนี้หรือเปล่า ให้ฉันมีลูกกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้แล้วเย่เฉินจะได้ทิ้งฉัน แล้วเธอก็จะมีโอกาสได้เป็นภรรยาเขา!”

ซูมู่ชิงรีบร้อนอธิบาย “ฉันไม่ได้ส่งให้มู่หลินเขาทำแบบนี้เลย! หวังเจียเหยา ต่อให้ไม่มีซูมู่ชิง คุณเองก็นอกใจเย่เฉินไปมีฟางเชากับหลิ่วอวี่เจ๋อ”

หวังเจียเหยาแก้ตัว “ตอนฟางเชาฉันหุนหันไปหน่อย! แล้วพอเย่เฉินเขารู้เขาก็ให้อภัยฉันแล้วด้วย หลังจากที่เราคืนดีกันฉันก็ไม่เคยทรยศเขา! ตอนที่แต่งงานกันฉันไม่ได้ทำอะไรกับหลิ่วอวี่เจ๋อด้วยซ้ำ!”

ซูมู่ชิงกล่าว“คุณเคยทรยศเขาหรือไม่คุณรู้ดีแก่ใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรฉันก็ไม่ให้คุณเป็นภรรยาคนที่สองของสามีฉัน รอเจอหงเหยียนก่อน คุณค่อยไปขอหล่อนแล้วกันถามว่าหล่อนจะให้คุณเป็นภรรยาคนที่สามของเย่เฉินได้ไหม”

พูดจบซูมู่ชิงก็เดินหนีไป

เดิมทีอยากจะเป็นมิตรกับลูกชายของเย่เฉินเสียหน่อย คิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาจะยื่นข้อเสนอที่เกินไปแบบนี้

หวังเจียเหยาร้องไห้ออกมาอย่างคับแค้นใจ “พวกแกจะให้ฉันเป็นภรรยาคนที่สามของเขางั้นเหรอ แกกับฉินหงเหยียนมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้! ฉันต่างหากที่เป็นภรรยาคนแรกของเขา! ฉันควรจะเป็นคุณนายคนที่หนึ่ง พวกแกต่างหากที่ต้องเป็นบ้านเล็ก! มู่ชิงอย่าคิดว่าตัวเองสวย อย่าคิดว่าตัวเองเก่งมากนักหนา ฉันขอบอกไว้เลยนะ ถ้าฉันไม่นอกใจเขา เย่เฉินไม่มีทางเหลือบแลแกหรอก! แกน่ะไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว!”

หวังเจียเหยาเหลือบตามองเงาที่ไกลออกไปทุกทีของซูมู่ชิง แล้วกรีดร้องออกมาเหมือเสียสติ

แต่ซูมู่ชิงได้รับการอบรมเป็นอย่างดี จึงไม่สนใจจะไปทะเลาะกับหวังเจียเหยา

มีแค่ผู้แพ้เท่านั้นที่ทำแบบนี้

……

ตีสี่ ณ Crockfords Casino

เหล่าคุณนายชาวจีนทั้งหลายยังคงเล่นบาคาร่าอย่างมีความสุข อีกทั้งรอบๆ ตัวยังมีกลุ่มผู้ชมรุมล้อมไม่น้อย

“ว้าว เชี่ยนจือ เธอชนะอีกแล้ว! วันนี้ดวงดีเกินไปแล้วนะ!”

“เชี่ยนจือ เราเล่นมาทั้งคืนแล้ว ได้เงินเยอะแล้วนะ ไม่งั้นเรากลับห้องไปนอนกันเถอะ”

จางเชี่ยนจือเล่นตั้งแต่บ่ายยันตีสี่ ลงเงินเล่นไปไม่ถึงล้านปอนด์ แต่ได้กำไรกลับมาถึงห้าล้านปอนด์!

ยอดมูลค่าน่าจะราวๆ 50 ล้านหยวน!

จางเชี่ยนจือหน้าบานจนหุบยิ้มไม่ได้ “ฮ่าๆ คืนนี้ได้เงินมาตั้งห้าสิบล้าน เหมือนได้เงินทั้งหมดที่เคยเสียไปกลับมาในวันนี้วันเดียว! ฉันอยากโทรบอกข่าวดีเรื่องนี้กับสามีฉัน”

จางเชี่ยนจือโทรหาซูหมิงเจ๋อแต่เขาไม่รับสาย

“อะไรกัน จะตีสี่แล้ว สามีเธอน่าจะหลับไปแล้วล่ะ”

จางเชี่ยนจือแค่นเสียง แล้วไปแลกเงินอย่างมีความสุข

หลังจากนั้นพวกหล่อนก็เดินออกจากคาสิโนอย่างมีความสุข

แต่ว่าทันทีที่ก้าวเท้าออกมา ก็มีคนชุดดำหลายคนพุ่งพรวดมาประชิดตัวแล้วใช้ปืนชี้ไปที่ศีรษะของจางเชี่ยนจือ “ห้ามขยับ! ขึ้นรถไป!”

จางเชี่ยนจือเห็นท่าไม่ดี ต้องโทษที่หล่อนคุยโวมากไป แล้วเอาแต่เล่นไม่ยอมกลับเสียที คนในคาสิโนรู้กันทุกคนว่าคืนนี้หล่อนเล่นได้เยอะมาก

เรื่องนี้จะต้องทำให้หล่อนเข้าตาพวกเขา ดังนั้นถึงได้มาปล้นหล่อน!

จางเชี่ยนจือรีบร้อนใช้ภาษาอังกฤษที่มีอยู่น้อยนิดพูดออกมา “อย่ายิงนะ ถ้าพวกแกอยากได้เงิน ก็เอาไปเลย”

ชายถือปืนตะคอก “อย่าพูดไร้สาระ ถ้าไม่อยากตายก็ขึ้นรถไปดีๆ!”