เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 505

ตอนที่ 505 เหอเฟิงหมายเลข 3!

เย่เทียนรู้ว่าที่คนเป็นปู่ทำเช่นนี้เพราะต้องการจะทดสอบความสามารถของเขาและเย่เฉิน นี่เป็นการให้ทั้งสองคนแข่งขันกัน!

เย่ฉงไห่มักจะทำให้สามคนพี่น้องเกิดรู้สึกแข่งขันกันกลายๆ อยู่ตั้งแต่เด็ก

เย่เทียนกำหมัดแน่นพลางกล่าว “คุณปู่ครับ ผมจะต้องเจอน้องรองก่อนเย่เฉิน รอดูเลยครับ!”

พูดจบเย่เทียนก็เดินออกไปอย่างไม่พอใจนัก

……

เย่เฉินเก็บกระเป๋าแล้วบอกลาคนในครอบครัว

เขาไม่ได้ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ จึงกดโทรหาชิงหลงทันที

เย่เฉิน “ชิงหลง ไม่ได้ทำงานกับนายมาตั้งนาน ขับเหอเฟิงหมายเลข 3 มารับฉันที่ปราสาทที เราจะต้องเดินทางไกลกันสักหน่อย!”

ชิงหลง “ครับ!”

ไม่นานนักบริเวณด้านนอกของปราสาทอ้ายเย่ ต้นไม้ ณ บริเวณพื้นหญ้าโล่งๆ ขนาดใหญ่ก็ปลิวไสว เย่เฉินถือกระเป๋า ทั้งผม สูทและเชิ้ตก็โดนลมพัด ทว่ากลับยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนดูแล้วทรงอำนาจอย่างมาก!

“สวรรค์ นี่มันอะไรกัน? ที่รักอันตรายไหมคะเนี่ย?”

ซูมู่ชิงยืนอยู่ที่บริเวณประตูปราสาท เห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ไกลๆ ก็เกิดเป็นห่วงสามีขึ้นมา

จางเชี่ยนจือและเย่เทียนเองก็ยทนอยู่ที่ประตูเพื่อส่งเย่เฉินเช่นกัน

จางเชี่ยนจือเอ่ยถาม “เย่เทียน อย่าบอกนะว่าฝนจะตกอีกแล้วน่ะ? ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีลมกรรโชกแบบนี้?”

เพราะประเทศอังกฤษมักมีลมมรสุมตลอดปี ดังนั้นฝนจึงตกหนักบ่อยๆ ตลอดเวลาที่จางเชี่ยนจือมาที่นี่แทบจะไม่เห็นฟ้าใสๆ เลย

เย่เทียนอธิบาย “มู่ชิง คุณน้า ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ นั่นคือเครื่องบินล่องหนของตระกูลเย่เรา”

“เครื่องบินล่องหนเหรอ?”

ซูมู่ชิงและจางเชี่ยนจือชะงักไป คนร่ำรวยมีเครื่องบินส่วนตัวไม่แปลก ตอนนี้เครื่องบินส่วนที่ราคาถูกที่สุดก็อยู่ที่สิบล้านหยวน

ตระกูลซูยังมีเครื่องบินส่วนตัว ตระกูลเย่มียันรถม้าทอคำ มีเครื่องบินส่วนตัวก็ไม่แปลก

แต่ว่าเครื่องบินล่องหนนั้น สาวๆ จากตระกูลซูยังไม่เคยแม้แต่จะเห็นสักครั้ง

และบนสนามหญ้าที่กว้างใหญ่นั้นก็มีโครงเงาสีขาวคันหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเครื่องบินทั้งลำก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นให้เห็น!

เครื่องบินลำนี้ก็คือเครื่องบินล่องหนส่วนตัวของเย่เฉิน มันมีอาวุธสามารถใช้สู้ได้ ชื่อว่าเหอเฟิงหมายเลข 3!

เย่เทียนที่อยู่ไกลๆ อธิบายเพิ่มเติม “นี่ก็คือเครื่องบินล่องหนของน้องสาม ชื่อเหอเฟิงหทายเลข 3 ตระกูลเย่เรามีเครื่องบินล่องหนทั้งหมดสามลำ มีชื่อว่าเหอเฟิงหมายเลข 1 2 และ 3 หมายเลข 1 อยู่ที่ผม ส่วนหมายเลข 2 อยู่ที่น้องรอง”

ซูมู่ชิงมองเครื่องบินลำตรงหน้าก็ตื่นเต้น เพราะตนเองแต่งงานกับเย่เฉิน นั่นแปลว่าเครื่องบินลำนี้เป็นของตนเองเช่นกัน

แต่ว่าเย่เฉินไม่เคยพูดเรื่องนี้กับหล่อนมาก่อน

ซูมู่ชิงเอ่ยถามอีกฝ่าย “พี่ใหญ่คะ ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเครื่องบินเท่าไหร่ แต่ว่าน้องชายฉันเป็นพวกชอบเรื่องทหารๆ ฉันเคยได้ยินเล่าว่าเครื่องบินล่องหนมันแค่เรดาร์ตรวจจับไม่ได้แต่ไม่สามารถหายตัวได้จริงๆ ตามเหตุผลแล้วเครื่องบินล่องหนที่ว่านี่เราควรจะมองเห็นได้นะคะ แต่ทำไมเครื่องบินลำนี้เรามองไม่เห็นมันเลยล่ะคะ?”

เย่เทียนไม่ได้ตอบหล่อนตรงๆ เขาระบายยิ้ม “น้องสะใภ้ เธอไม่รู้เรื่องตระกูลเย่เราเท่าไรล่ะสิ เรื่องแบบนี้อย่าว่าแต่พี่บอกเธอไม่ได้เลย ต่อให้เป็นสามีเธอ น้องสามเองน่ะเรื่องบางเรื่องก็ยังไม่มีสิทธิ์รู้ด้วยซ้ำ!”

ซูมู่ชิงเองก็เริ่มจะเกลียดชังท่าทางเย่อหยิ่งในตอนนี้ของย่เทียนอย่างมาก “ฉันเชื่อสามีของฉันค่ะ ต้องมีวันหนึ่งที่เขารู้ทุกเรื่องแน่นอน!”

จางเชี่ยนจือเห็นซูมู่ชิงมีท่าทีแข็งกร้าวก็รีบเอ็ดลูกสาว “มู่ชิง! ทำไมพูดกับพี่ใหญ่เขาแบบนั้น?”

เย่เทียนมองซูมู่ชิงแล้วแค่นเสียง ไม่พูดไม่จาแต่เดินหนีเข้าปราสาทไป