เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 533

ตอนที่ 533 แก้แค้นให้เสี่ยวหวัง!

เย่เฉินถอนหายใจ คิดไม่ถึงว่าหวังเอ้อร์เชอจะโดนคนซ้อมจนมีสภาพแบบนี้ เพียงเพื่อให้ตนเองได้กลายเป็นผู้ชายคนแรกของหวังหยวนหยวน

การซ้อมครั้งนี้ออกจะซวยมากจริงๆ

เพราะเย่เฉินเอง เดิมก็ไม่ได้จะสนใจอยากจะเป็นผู้ชายคนแรกของหวังหยวนหยวน

ถ้าเขาอยากล่ะก็ ในตอนที่หวังหยวนหยวนเอาภาพถ่ายของหวังเจียหยากับหลิ่วอวี่เจ๋อร่วมกันนอกใจเขามาให้เขาดูตอนที่เป็นประธานของหัวเซิ่งกรุ๊ป

ในตอนที่เย่เฉินขโมยจูบแรกของหญิงสาวไปเขาก็คงทำเรื่องนั้นไปแล้ว

เย่เฉินไม่ใช่เทวดามาจากไหน แล้วก็ไม่ใช่คนตาบอด เขารู้ว่าเสน่ห์ในการเย้ายวนของหวังหยวนหยวนนั้นอาจจะมากกว่าหวังเจียเหยากับซูมู่ชิงด้วยซ้ำไป!

เพราะเรือนร่างของหล่อนชักจะสมบูรณ์แบบเกินไปแล้ว!

ในตอนที่เย่เฉินและหวังเจียเหยาหย่ากันครั้งแรก ยังไม่ได้เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์เป็นคนรักกับฉินหงเหยียน ไอ้คนสารเลวหวังซ่าวเจี๋ยก็มักจะส่งรูปวาบหวิวของน้องสาวไปให้เย่เฉินบ่อยๆ

ในตอนนั้นเย่เฉินยังไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับหวังหยวนหยวนด้วยซ้ำ!

ถ้าหากว่าหวังหยวนหยวนไม่ใช่คนตระกูลหวัง ด้วยสถานะและความร่ำรวยในตอนนั้นของเย่เฉินแล้วคงจะนอนกับหญิงสาวไปนานแล้ว!

น่าเสียดายที่หญิงสาวเป็นน้องสาวภรรยาเก่า อีกทั้งตลอดสามปีที่ผ่านมาหล่อนก็ชอบดูถูกเหยียดหยามเขาเหมือนหวังเจียเหยา แต่พอรู้ว่าเขาเป็นประธานบริษัทแล้วถึงได้เปลี่ยนท่าทีที่มีต่อเขา

ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับหวังหยวนหยวนทั้งนั้น เขารังเกียจพวกผู้หญิงที่เห็นแก่เงินอย่างที่สุด!

แต่ก่อนที่ทุกคนรู้ว่าเย่เฉินเป็นใคร หวังหยวนหยวนเคยสารภาพรักกับเขา เคยบอกเขาว่าชอบเขา เย่เฉินคงจะทำให้หล่อนตกเป็นผู้หญิงของเขาตั้งนานแล้ว !

แต่เย่เฉินเองก็ยังจำได้อย่างชัดเจนว่า หวังจื้อเฉียงเคยบอกว่า เดิมทีตอนที่ตระกูลอยากให้หวังหยวนหยวนแต่งงานกับเย่เฉิน หล่อนเคยพูดว่า “โชคดีที่พ่อฉันยกเลิกงานแต่งงาน ฉันไม่อยากจะแต่งงานกับขยะแบบนี้!”

เรื่องที่ผ่านมาอยู่ในสายตามาทั้งหมด เย่เฉินยังคงไม่เคยลืมเลือนทุกอย่างที่ตระกูลหวังทำกับเขา!

พวกเขาทุกคนล้วนแต่ทำร้ายเย่เฉิน บาดแผลจากพวกเขาลึกเหลือเกินรวมไปถึงหวังหยวนหยวน!

ยิ่งเวลาเปลี่ยนไป เย่เฉินก็ยิ่งรู้สึกว่าการลงโทษของตระกูลหวังยังรุนแรงไม่พอ!

ในตอนนี้เองหวังเอ้อร์เชอก็ทอดถอนใจ “เฮ้อ เสียดายที่ทุกคนมาช้าไป หมอนั้นเอาตัวคุณหวังหยวนหยวนไปสองชั่วโมงแล้ว คาดว่าคงได้แอ้มหล่อนไปแล้ว”

ซีกวากล่าวพลางระบายยิ้ม “ก็ไม่แน่หรอก! เสี่ยวหวัง นายคงยังไม่รู้ล่ะสิ? ว่าเราปล้นธนาคารเขา ฉันคาดว่าเขาไม่มีแก่ใจจะไปนอนกับผู้หญิงแล้วล่ะ เขาต้องออกไปไล่ตามเงินเขาที่นอกเมืองนู่นแล้ว”

หวังเอ้อร์มีท่าทียินดีทันที “ฮ่าๆ เก่งขนาดนี้เลยเหรอครับ? ปล้นได้เวลาจริงๆ! เงินที่ปล้นมาได้เราเอาไปผากันเถอะ ไม่ต้องคืนเขาหรอก! คุณชายครับ คุณชายรับหวังหยวนหยวนเป็นของคุณเถอะครับ ไม่อย่างนั้นผมคงจะโดนซ้อมฟรี!”

เย่เฉินไม่อยากปฏิเสธเพราะไม่อยากให้หวังเอ้อร์เชอเสียใจ

เขาตบบ่าหวังเอ้อร์เชอแล้วกล่าว “เสี่ยวหวัง เรื่องของฉันกับหวังหยวนหยวน ไว้เราค่อยว่ากันเถอะนะ เรื่องสำคัญในตอนนี้ก็คือล้างแค้นให้นาย! แล้วประธานลีคนนั้นมันซ้อมนายยังไง ฉันก็จะซ้อมมันแบบนั้นเลย! อย่าคิดว่าเราจะไม่กล้าหาเรื่องเขาในถิ่นเขา จำเอาไว้ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ขอแค่นายเป็นคนของฉัน นายจะเดินอย่างสง่าผ่าเผย ไม่ต้องไปก้มหัวให้ใคร!”

หวังเอ้อร์เชอได้ยินแบบนี้ก็ตาแดงก่ำ!

เมื่อครู่หวังเอ้อร์เชอทั้งสรรเสริญลีมินจี และก้มหัวอ้อนวอนเขาแต่สุดท้ายแล้วก็โดนซ้อมจนมีสภาพแบบนี้!

หวังเอ้อร์เชอกำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิดแล้วกล่าว “ขอบคุณนะครับคุณชาย ผมหวังเอ้อร์เชอจะไม่ขอก้มหัวให้ใครอีกนอกจากคุณชาย!”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ไป ฉันจะพานายไปแก้แค้น!”

……

ณ คฤหาสร์หรูหราแห่งหนึ่ง ที่ยออึยโด

ลีมินจีเพิ่งกลับมาจากนอกเมือง เขาสวมชุดสูท เหงื่อแตกผลั่ก แต่เขากลับไม่ได้คิดจะอาบน้ำด้วยซ้ำ

เพราะเขาอยากจะไปหาหวังหยวนหยวนจนใจจะขาด

“เหอะๆ ดาราสาวที่สวยที่สุดที่จีนเหรอ หวังเจินอวี่ที่รัก ฉันมาแล้ว!”

ชิงหลงรีบปาลูกดอกออกไปทันที แล้วลูกดอกก็ปักลงบนมือที่จับปืนของลีมินจีรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด ปืนร่วงลงจากมือลงไปกองบนพื้นทันที

ลูกดอกบินตรงไปปักบนข้อมือของลีมินจี แล้วเลือดสดๆ ก็ไหลออกมาในทันที

“โอ้ย!”

มืออีกข้างของลีมินจีประคองมือขวาที่ได้รับบาดเจ็บ เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอยอดฝีมือที่น่ากลัวขนาดนี้เป็นครั้งแรก!

“ท่านประธาน! ท่านประธานเป็นยังไงบ้างครับ! บ้าจริง ฉันขอสู้ตายกับพวกแก!”

ลูกน้องของลีมินจี อยากจะก้มลงไปเก็บปืน แต่จู่ๆ ซีกวาก็พุ่งออกมา แล้วตะบันหมัดใส่หน้าเขาอย่างแรง!

ปัง!

ปัง!

สองหมัดนี้ ซีกวาก็ต่อยอีกฝ่ายจนเป็นลมไป

และในเวลานี้เองหวังเอ้อร์เชอก็เดินมาด้านหน้า แล้วย่างสามขุมเข้าไปหาลีมินจี

ลีมินจีตกใจจนถอยกรูดไปด้านหลังจนไปติดมุมห้อง

หวังเอ้อร์เชอลูบใบหน้าที่บาดเจ็บของตัวเองแล้วกล่าวกับลีมินจี “ประธานลี ยังจำได้ไหมครับว่าผมเป็นใคร?”

ลีมินจีกลืนน้ำลายอย่างจึงเครียด เมื่อครู่เขาต่อยหน้าของหวังเอ้อร์เชอจนเละไปหมด ตอนนี้หวังเอ้อร์เชอไปเรียกพวกมา ตนเองจะต้องโดนซ้อมแน่ๆ!

ลีมินจีค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับหน้าตาของตัวเอง เขามีท่าทีหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว “น้องชายเข้าใจผิดกันทั้งนั้น ก็แค่ดาราผู้หญิงคนเดียวเองไม่เหรอ? เราไม่เห็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลย”

ลีมินจีพูดพลางหันมองเย่เฉินแล้วกล่าว “ถ้าฉันไม่ได้ทายผิดล่ะก็ คุณผู้ชายที่สูงส่งท่านนี้น่าจะเป็นคุณชายเย่เฉินที่นายเคยพูดถึงก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

เย่เฉินเองก็คิดไม่ถึงว่าลีมินจีจะรู้ว่าเขาเป็นใคร เขาพยักหน้ารับแล้วกล่าว “ใช่แล้วฉันคือเย่เฉิน ฉันได้ยินมาว่านายอยากจะแย่งผู้หญิงของฉัน แล้วจะป้ายความผิดให้ฉันเหรอ?”