เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 543

ตอนที่ 543 ความลับของตระกูลเย่!

เย่เฉินและเย่เซวียนแลกหมัดกันไปมา ทั้งสองคนไม่มีใครหลบหมัดกันด้วยซ้ำไป

ถ้าหากว่าความบาดหมางระหว่างพวกเขาสองคนคลี่คลายลงได้ เพราะกการวิวาทได้ล่ะก็ เย่เฉินเองก็ยินดีจะต่อยตีกับพี่ชายเช่นกัน

เย่เฉินกล่าวอย่างไม่พอใจนัก “เอาล่ะ งั้นเรื่องของซูมู่ชิงกับคุณหมอกัวล่ะ พี่จะอธิบายยังไง? ทำไมพี่ต้องหลักฐานเท็จทำให้ผมเข้าใจผิดว่าซูมู่ชิงมีอะไรกับคุณหมอกัวด้วยล่ะ? ทำเอาผมเกือบคิดว่าพวกเขาสองคนมีอะไรกัน ทั้งๆ ที่พี่ก็รู้ว่าการมีชู้ของหวังเจียเหยาเป็นปมใหญ่ในใจผม แต่พี่ยังอยากให้ผมโดนทำร้ายแบบนี้อีกเหรอ? มีพี่ชายที่ไหนทำแบบพี่บ้างเหรอ?!”

เย่เซวียนทำสีหน้าไม่พอใจ “ฉันไปสร้างหลักฐานปลอมระหว่างซูมู่ชิงกับคุณหมอกัวตอนไหน?”

เย่เฉินกล่าว “ก็ที่บ้านคุณหมอกัว มีบุหรี่ที่มีชื่อพี่ติดอยู่ พี่ยังจะโกหกอีกเหรอเนี่ย?”

เย่เซวียนหัวเราะ แล้วหยิบบุหรี่กล่องหนึ่งออกมาโยนให้น้องชาย

“ที่ฉันชอบเขียนชื่อตัวเองที่ก้านบุหรี่ มันเรื่องตอนเด็กๆ แล้วนะ นายดูฉันตอนนี้ ไหน บุหรี่มวนไหนมีชื่อฉันบ้าง?”

เย่เฉินรับบุหรี่มาดู แล้วพบว่าบริเวณก้านบุหรี่ไม่ได้ถูกขีดเขียนเอาไว้จริงๆ

ปกติแล้วด้วยความเคยชินของเย่เซวียนนั้น เขาไม่มีทางเขียนก่อนจะสูบแน่นอน แต่เขาจะเขียนเอาไว้ให้เรียบร้อยทั้งกล่อง

“ไม่ใช่พี่? หรือว่าจะเป็นพี่ใหญ่เหรอ?”

เย่เฉินโพล่งออกมา

เพราะเย่เทียนเป็นคนบอกเขาเรื่องของซูมู่ชิงกับคุณหมอกัว

เย่เซวียนกล่าว “ก็ต้องเขาอยู่แล้ว! ฉันเป็นคนทุ่มเทจับคู่นายกับซูมู่ชิง ทำไมฉันต้องทำลายความสัมพันธ์ของพวกนายสองคนด้วยล่ะ? แต่เย่เทียนน่ะ เขาไม่อยากให้นายมีที่พึ่งพิงอย่างตระกูลซู! เย่เฉินนายรู้ไหมว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงต้องจับคู่นายกับซูมู่ชิงด้วย? ไม่ใช่เพราะหล่อนสวยอย่างเดียวนะ แต่เพราะหล่อนเป็นหลานสาวของซูเจิ้นหาง เป็นคนของตระกูลซู! ฉันอยากให้นายเป็นเขยตระกูลซู ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเกิดวันไหนเย่เทียนจะเล่นงานนาย อย่างน้อยๆ นายก็จะรอดชีวิต อย่างน้อยที่จีนก็จะมีคนปกป้องนาย!”

เย่เฉินตกใจ “พี่เย่เทียนอยากจะเล่นงานผมเหรอ? ทำไมพี่แน่ใจแบบนี้ล่ะ?”

เย่เซวียนปิดประตู แล้วหยิบบุหรี่ที่เย่เฉินแย่งไปมามวนหนึ่งแล้วกล่าวเนิบๆ

“นายก็น่าจะรู้นะว่า ที่ตระกูลของเรากล้าส่งเราไปสมคราม นั่นเพราะไม่ว่าจะฝ่ายไหน พวกเขาก็รับเงินจากพวกเรา ซึ่งนั้นแปลว่าไม่ว่าเราจะเกิดเรื่องอะไรที่สนามรบ ขอแค่แสดงป้ายหยกประจำตระกูลเย่ แสดงตัวว่าเป็นคนตระกูลเย่ เราก็จะรอดชีวิต”

เย่เฉินพยักหน้ารับ นี่เป็นจุดที่เขาต่างจากทหารทั่วไป

ไม่อย่างนั้นที่สนามรบลูกกระสุนไม่มีตา ระเบิดไม่มีหู อาจจะตายได้ทุกเมื่อ ตระกูลเย่ย่อมไม่มีทางปล่อยให้เลือดเนื้อเชื้อไขตกอยู่ในอันตราย

เย่เซวียนกล่าวต่อ “ตอนนั้นฉันได้ยินว่า ฝั่งศัตรูของกองกำลังที่นายสังกัดอยู่น่ะ ไม่ได้ข่าวจากตระกูลเย่ของเรา ว่าถ้าเห็นป้ายหยกจะต้องไว้ชีวิตเจ้าของป้าย นายน่าจะพอจำได้ว่าคุณปู่ยกหน้าที่นี้ให้เย่เทียนจัดการ!”

เย่เฉินตกใจทันที เพราะเขาก็พอจำเรื่องนี้ได้รางๆ

ที่แท้แล้วปู่ของเย่เฉินมอบหมายหน้าที่นี้ให้พ่อของเย่เฉินจัดการ แต่ว่าเย่เทียนบอกว่าเขาเพิ่งจะกลับมาจากสนามรบยังไม่ถึงสองปีดีและค่อนข้างคุ้นเคยกับที่นั่น จึงอาสาขอไปจัดการเรื่องนี้เอง

แต่คิดไม่ถึงว่าพี่ชายของเขากลับไม่ได้ไปจัดการเรื่องนี้!

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่ เหมือนกับขึ้นเครื่องบินโดยไม่ได้พกร่มชูชีพไปด้วย หากเกิดเรื่องอะไรเข้า ต้องรอความตายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่มีโอกาสจะรอดชีวิตกลับมา!

เย่เซวียนจึงกล่าว “ตอนนั้นฉันก็พอจะมองออกแล้ว เย่เทียนอยากจะฆ่านาย ปล่อยให้นายตายที่สนามรบ กลับมาบ้านไม่ได้ตลอดไป! ฉันเนี่ยเป็นคนไปบอกพ่อ เขาถึงไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”

เย่เฉินกำหัดแน่น “พี่ใหญ่เขา… ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ?! ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลเราก็มากพอให้เราพี่น้องแบ่งกัน เขาเองก็เป็นคนใจกว้างในเรื่องเงินทองมาตลอด ผมจะไปมีพิษภัยอะไรกับเขาได้ยังไง?”

เย่เซวียนหัวเราะ “ถ้าเพราะเรื่องเงินเขาก็คงไม่ลงมือฆ่านายหรอกนะ ที่เขาอยากจะครอบครองคนเดียวน่ะไม่ใช่เงินของบ้านเราหรอก แต่เป็นความลับของตระกูลต่างหาก!”

ความลับของตระกูลเย่!

เย่เฉินอยากจะรู้ใจจะขาดนานแล้วว่าความลับของตระกูลเย่ที่ว่านี้มันคืออะไรกันแน่!

เย่เฉินคว้าเสื้อผ้าของเย่เซวียนหมับ “รีบบินกลับอังกฤษไปกับผมเดี๋ยวนี้เลย แค่ผมส่งตัวพี่ให้คุณปู่ เพื่อทำภารกิจสุดท้ายให้สำเร็จลุล่วงล่ะก็ คุณปู่ก็จะบอกกับผมสักทีว่าความลับของตระกูลเย่มันคืออะไรกันแน่!”