เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 548

ตอนที่ 548 บรรพบุรุษของแปดตระกูล!

เย่เทียนดูรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด เขาหันมองเย่เซวียนแล้วถาม “นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!”

เย่เซวียนแค่นเสียงเย็นแล้วกล่าว “ทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดยกเว้นน้องสาม ว่าเมื่อสี่ปีก่อนตอนที่น้องสามไปสนามรบ พี่บอกว่าจะช่วยจัดเตรียมให้น้องแล้วผลเป็นยังไง? พี่ได้ทำหรือเปล่า”

สีหน้าเย่เซวียนย่ำแย่อย่างหนัก เขาเดินไปหาเย่เฉินแล้วกล่าว “น้องสาม เรื่องนี้พี่เผลอเรอเอง ไม่ได้จัดการให้เรียบร้อยตั้งแต่แรก แต่ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายนายนะ พี่จะทำร้ายนายได้ยังไง นายก็น่าจะรู้ดี”

แล้วในตอนนี้เองพ่อบ้านฟางก็ออกตัวแทนเย่เทียน “เมื่อครู่คุณชายใหญ่เพิ่งจะชมคุณชายสามว่าสามารถทำภารกิจในการพาคุณชายรองกลับบเนได้สำเร็จลุล่วงได้ในเวลาสั้นๆ แล้วยังบอกด้วยวว่าตัวเองสู้คุณชายสามไม่ได้ เอ่ยปากขอให้นายท่านใช้ทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลใช้เพื่ออบรมคุณชายสามอยู่เลย”

เย่เทียนและพ่อบ้านฟางพูดแบบนี้แล้ว ทำให้เย่เฉินไม่รู้จะพูดอะไรดี

แล้วในตอนนี้เองเย่ฉงไห่จึงกล่าว “พอได้แล้ว เรื่องที่ผ่านไปแล้วไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว เสี่ยวเซวียน ภารกิจของหลานครั้งนี้ ปู่จะเป็นคนจัดการทั้งหมดให้เรียบร้อยด้วยตัวเอง จะไม่ยอมให้หลานต้องเสี่ยงอันตรายที่สนามรบแน่นอน แบบนี้ใช้ได้หรือยัง?”

เย่เซวียนรู้ว่าตนเองน่าจะหนีไม่รอดแล้วจึงหัวเราะ “คุณปู่พูดแบบนี้ผมก็สบายใจครับ!”

เย่ฉงไห่พยักหน้ารับแล้วหันมองพ่อบ้านฟาง “ตอนนี้มีที่ไหนรบกันบ้าง?”

พ่อบ้านฟางค้อมตัวลงแล้วกล่าว “อินเดียกับปากีสถาน”

เย่ฉงไห่ครุ่นคิดแล้วกล่าว “อ่อ งั้นก็ให้เย่เซวียนไปที่อินเดียแล้วกัน”

เย่เซวียนได้ยินก็มีความสุขอย่างมาก “ฮ่าๆ อยู่ใกล้จีนกับเกาหลีดีนี่ครับ ใช้ได้เลย”

พูดจบเขาก็ส่งสายตาให้เย่เฉิน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะบอกเย่เฉินว่าเรื่องที่สั่งให้น้องชายพาตัวยุนอาไปหาเขาก็จะง่ายลง

หลังจากที่เย่ฉงไห่จัดการเรื่องเย่เซวียนแล้วก็หันมองเย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างพอใจ “เสี่ยวเฉิน ดีใจด้วยนะ หลานทำภารกิจสุดท้ายของตระกูลเสร็จแล้ว! ตอนนี้หลานมีสิทธิ์ได้รู้ความลับของตระกูลเราและตระกูลเย่แล้ว!”

และในตอนนี้เองจู่ๆ สีหน้าเย่เทียนก็ร้อนรนแล้วรีบร้อนกล่าว “คุณปู่ ถึงแม้ว่าน้องสามจะเก่งกว่าคนอื่นๆ แต่ใจเขายังไม่สงบนิ่งพอ โดยเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองชอบ ผมคิดว่าถ้าบอกความลับของตระกูลกับน้องสามตอนนี้ยังไวไปหน่อย ควรจะฝึกจิตใจน้องสามก่อน เพื่อให้เขามีวุฒิภาวะกว่านี้”

เมื่อพูดจบเย่เทียนก็เหมือนจะกลัวเย่เฉินจะโกรธ แล้วปลอบเย่เฉิน “น้องสาม นายอย่าคิดว่าพี่ตั้งใจจะหาเรื่องนายนะ พี่หวังดีกับนายทั้งนั้น ความลับของตระกูลเย่เรา ไม่ใช่เป็นแค่เรื่องของตระกูบใดตระกูลหนึ่ง แต่ว่ามันเกี่ยวโยงกับโลก เกี่ยวพันกับมนุษยชาติ! นายอาจจะยังไม่รู้ว่าคุณปู่ประเมินนายในภารกิจแต่งเข้าสามปีนั่นเอาไว้ที่ B+ เพราะตอนที่นายรู้เรื่อหวังเจียเหยาทรยศนาย นายยังนิ่งไม่พอ”

เย่เฉินหัวเราะร่วน “ทำไมล่ะ พี่ใหญ่กำลังกลัวว่าเกิดวันไหนซูมู่ชิงจะเป็นเหมือนหวังเจียเหยาที่สวมเขาให้ผม แล้วผมจะทำลายล้างโลกเหรอครับ?”

เย่เทียนตอบกลับด้วยเสียงเย็นชา “ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้นะ! ซูมู่ชิงอาจจะนอกใจนายลงก็ได้ เพราะหล่อนเป็นตัวอันตรายจริงๆ!”

เย่เฉินหัวเสีย “พี่พูดอะไรออกมา ! ซูมู่ชิงรักผมได้แค่คนเดียวไปตลอดชีวิตเท่านั้น! แล้วไม่ใช่หล่อนทำลงหรือเปล่า แต่มันคือหล่อนทำได้หรือเปล่าต่างหาก! หล่นไม่สบาย! พี่ไม่รู้หรือไงครับ?!”

ที่จริงวินาทีนี้เย่เฉินอยากจะพูดเรื่องที่รูปที่เย่เทียนปลอมขึ้นมาเพื่อนใส่ร้ายซูมู่ชิงกับคุณหมอกัวใจจะขาด

แต่เย่เซวียนโน้มน้าวเย่เฉินเอาไว้ว่าอย่าทะเลาะกับเย่เทียนซึ่งๆ หน้า ด้วยความเข้าใจที่เขามีในตัวพี่ชายนั้น ว่าเขาคนนี้เป็นเหมือนอสรพิษจอมตีสองหน้า เขาไม่มีทางยอมรับแน่ๆ

แต่ใครจะรู้พอเย่เทียนได้ยินแล้วกลับหัวเราะแปลกๆ “’งั้นเหรอ?”