เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 555

ตอนที่ 555 ซูมู่ชิงหายป่วยแล้ว!

ณ เรือนสี่ประสานของซูมู่ชิงในเมืองหลวง

ซูมู่ชิงและฉินหงเหยียนจับมือกัน ช่วยกันรดน้ำต้นไม้ ในบ้าน รอยยิ้มที่เปี่ยมสุขแต่งแต้มบนใบหน้าของหญิงสาวหน้าตาสะสวยสวยสองคน ดูไปแล้วพวกหล่อนน่าจะสนิทสนมกันดี

ในสวนมีกระเป๋าเดินทางสีแดงที่น่าจะเป็นของฉินหงเหยียน

ซูมู่ชิงกล่าวพลางระบายยิ้ม “พี่หงเหยียนคะ วันนี้เย่เฉินก็จะกลับมาแล้วนะคะ ไม่ต้องนอนโรงแรมเลยค่ะ นอนที่บ้านฉันเถอะนะ”

ตั้งแต่ฉินหงเหยียนมาที่เมืองหลวงก็พักที่โรงแรมมาโดยตลอด

ฉินหงเหยียนรู้สึกขัดเขินจึงกล่าว “นี่… ไม่ค่อยดีมั้ง?”

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะสนิทสนมกับเป็นเหมือนพี่น้องไปกลายๆ แล้ว ในระยะเวลาสองวันนี้พวกหล่อนก็ทำความรู้จักกันแล้วรู้สึกดีกับฝ่ายตรงข้าม

แต่ถ้าจะให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ฉินหงเหยียนก็ยังจะเกรงใจหญิงสาวอยู่ไม่น้อย

นั่นเพราะฉินหงเหยียนเป็นผู้บริหารหญิงที่เย่อหยิ่งมาโดยตลอด ถ้าหากว่าที่เป็นบ้านของตระกูลเย่ หล่อนอาจจะยังพอทำใจยอมรับได้

แต่ที่นี่เป็นบ้านของภรรยาอีกคนของสามี หล่อนจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

ซูมู่ชิงจับมือฉินหงเหยียนแล้วกล่าวด้วยท่าทีจริงใจเปิดเผย “พี่ไม่ต้องกังวลอะไรหรอกค่ะ ที่นี่มีฉันอยู่แค่คนเดียว อีกอย่างคนของน้องชายฉันก็อยู่แถวนี้คอยคุ้มกันพวกเรา ปลอดภัยมากเลยค่ะ”

ฉินหงเหยียนเห็นท่าทีจริงใจของซูมู่ชิงจึงพยักหน้ารับ

แต่ว่าในเวลานี้เอง จางเชี่ยนจือที่ดูร่ำรวยก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู

“แม่คะ แม่มาได้ยังไง?”

ซูมู่ชิงประหลาดไม่น้อย

ฉินหงเหยียนเห็นจางเชี่ยนจือ ก็รู้เลยว่านี่คือแม่ของซูมู่ชิงจึงรีบทักทายอีกฝ่ายอย่างเคารพนบนอบ “คุณน้าจางสวัสดีค่ะ”

ทว่าจางเชี่ยนจือกลับกลอกตาใส่หญิงสาว แล้วมองข้ามการทักทายของหล่อน ไม่แยแสหล่อนด้วยซ้ำไป

จากนั้นจางเชี่ยนจือก็เดินไปหาซูมู่ชิง คว้าแขนลูกสาวแล้วถาม “ผู้หญิงคนนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ซูมู่ชิงจึงอธิบาย “หนูเป็นคนชวนให้พี่หงเหยียนมาอยู่ที่นี่เองค่ะ”

จางเชี่ยนจือแหวใส่ลูกสาวทันที “แกบ้าไปแล้วเหรอ? เป็นผู้หญิงคนอื่นถ้าเจอเมียน้อยนะไม่ไล่ให้ไปพ้นๆ แต่แกกลับชวนให้เมียน้อยสามีแกเนี่ยมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเลยเหรอ? สมองของแกมีปัญหาหรือเปล่า? ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวโง่ๆ แบบแกได้เนี่ย?”

ซูมู่ชิงได้ยินคำพูดพวกเนี้ก็รู้สึกไม่ดีแล้วกล่าว “พี่หงเหยียนไม่ใช่เมียน้อยนะคะ หล่อนอยู่กับเย่เฉินก่อนที่หนูจะแต่งงานกับเย่เฉินนะคะ ถ้าหากว่าจะต้องมีคนเป็นชู้ คนนั้นก็คือหนูนะคะ ไม่ใช่พี่หงเหยียน”

จางเชี่ยนจือโกรธจัด จนยกมือฟาดใส่หน้าซูมู่ชิง!

เพี้ยะ!

จางเชี่ยนจือกล่าวอย่างไม่พอใจ “ทำไมแกถึงได้ไม่เอาไหนแบบนี้นะ! ไอ้คนสารเลวเย่เฉินนั่นมันเอาอะไรให้แกกิน? มันเอายาอะไรป้ายแกเหรอฮะ? คิดไม่ถึงว่าจะกล่อมประสาทแกจนแกคิดว่าภรรยาที่แต่งงานออกหน้าออกตาเป็นชู้ได้เนี่ย? เย่เฉินมันเป็นคนสารเลว น่ารังเกียจมากจริงๆ เลย! ถ้าใช้คำที่ทันสมัยหน่อยก็คือเขาเป็นผู้ชายที่ชอบล้างสมองผู้หญิงคนอื่น!”

หลังจากตบซูมู่ชิงแล้ว จางเชี่ยนจือก็ชี้ฉินหงเหยียนและกระเป๋าเดนิทางของหญิงสาวพลางกล่าว “เธอนังผู้หญิงหน้าด้าน จ้องจะทำลายครอบครัวคนอื่น ถ้าพ่อแม่เธอสั่งสอนเธอได้ดี เธอก็ไม่ควรจะมาโผล่ในบ้านคนอื่นนะ! รีบเก็บกระเป๋าแล้วไสหัวออกจากบ้านเราไปเลย!”

ซูมู่ชิงโดนตบจนน้ำตาไหลพราก ส่วนฉินหงเหยียนที่ชีวิตนี้ไม่เคยก้มหัวให้ใคร ต่อให้เป็นเมืองหลวง หรือตระกูลซูที่มีอำนาจ หล่อนก็ไม่มีทางยอมให้อีกฝ่ายดูถูกแบบนี้

ฉินหงเหยียนลากกระเป๋าเดินทางเตรียมจะออกไป!

แต่เพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฉินหงเหยียนก็ชะลอฝีเท้าลง