เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 557

ตอนที่ 557 พอร์ช 888 หายไปแล้ว!

จางเชี่ยนจือรีบยามาด้วยใบหน้าหวาดระแวง เมื่อแกะถึงยาออกดูแล้ว ก็พบว่าในนั้นมียาเม็ดเล็กๆ อยู่เป็นจำนวนมาก

เพราะว่ายาพวกนี้ผลิตที่โรงงานยาลับของตระกูลเย่ ดังนั้นจึงไม่มียี่ห้อและบรรจุภัณฑ์ที่เป็นเรื่องเป็นราวอะไร

ในฐานะที่เป็นคนนสังคมชั้นสูง จึงเคยชินกับการดูอะไรที่ยี่ห้อก่อน

เมื่อเห็นว่าไม่มียี่ห้อใดๆ จางเชี่ยนจือก็คิดว่านี่น่าจะเป็นแค่ขยะเท่านั้น “ของบ้าๆ ที่แกให้ฉันมาคืออะไรเนี่ย?”

เย่เฉินตอบ “นี่คือยาที่สามารถปรับสภาพผิวได้ หลังจากที่กินยาแล้ว พยายามใช้ต่อไปเรื่อยๆ ที่สุดแล้วจะอ่อนวัยลง 2-3 ปี ส่วนเรื่องชื่อนี้เรียกว่ายาเม็ดบำรุงผิวพรรณแล้วกัน”

เพราะยาพวกนี้ล้วนแต่ไม่ได้ชายในท้องตลาด ดังนั้นเลยไม่มีชื่อ มีแค่รหัสเท่านั้น

รหัสของยานี้ก็คือ HR-125 แต่จะบอกรหัสกับจางเชี่ยนจือก็ไร้ประโยชน์

“ยาเม็ดบำรุงผิวพรรณเหรอ?”

จางเชี่ยนจือปรายตาดู แต่ก็โยนยาลงพื้นด้วยท่าทีรังเกียจ “ขยะอะไรเนี่ย ฉันไม่กินของที่ไม่มีที่มาที่ไปหรอกนะ! แล้วยังบอกว่าจะเด็กลง 2-3 ปีอะไร? ทำไมไม่บอกว่าช่วยให้เด็กลงได้ 10 ปีกลายเป็นวัยรุ่นเลยล่ะ? คิดจะหลอกใครเหรอถามหน่อยเถอะ? ถ้าเป็นยาแบบนี้จริงๆ ราคาน่าจะเป็นแสนเป็นล้านเลยมั้ง ควรจะใส่ในขวดทองมามากกว่ามั้ง?”

คิดไม่ถึงว่าจางเชี่ยนจือจะโยนยาที่เขาตั้งใจหอบมให้หล่อนลงพื้น!

ยาพวกนี้มันไปไกลกว่าความรู้ทางการแพทย์ในปัจจุบันมาก ล้ำหน้าไปสิบกว่าปี!

เดิมทีเขาอยากจะให้แม่ยายอย่างจางเชี่ยนจือได้ลองใช้ยาที่มีสรรพคุณที่ดีกว่ายาทั่วๆ ไป คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่รับน้ำใจเขา!

“มีตาแต่หามีแววไม่!”

เย่เฉินโกรธจัด ยาบำรุงผิวพรรณพวกนี้ ถ้าหากว่าคนอื่นอยากจะใช้บ้าง ต่อให้มีเงิน มีอำนาจมากขนาดไหน ให้เงินเย่เฉินร้อยล้าน เย่เฉินก็ไม่ขาย!

แต่จางเชี่ยนจือกลับไม่รู้อะไรเลย!

เย่เฉินรีบร้อนเก็บยาที่มีค่าพวกนั้นขึ้นมา จากนั้นก็เอาใส่กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออีกครั้ง

แล้วกล่าวกับซูมู่ชิง “ที่รัก เก็บของเถอะ เราจะไปอยู่กันที่วิลล่าซีซาน!”

“อื้มๆ”

ซูมู่ชิงรีบร้อนเก็บของในก้อง เพราะซือซือไปพักที่บ้านคุณปู่หล่อยเลยตั้งใจว่าจะไม่ไปรับลูกสาว

เมื่อซูมู่ชิงเก็บของเสร็จแล้ว เย่เฉินก็ขับรถมาขนของพลางถาม “มู่ชิง ผมสั่งรถมาให้คุณคันหนึ่งไม่ใช่เหรอ? คุณยังไม่ได้รถเหรอ?”

เย่เฉินเห็นแต่รถเบนท์ลีย์ของซูมู่ชิงจอดอยู่ในบ้าน แต่ไม่เห็นพอร์ช 888

แล้วจู่ๆ จางเชี่ยนจือก็แทรกขึ้นมา “รถพอร์ช 911 เก่าๆ คันนั้นอ่ะเหรอ แกยังจะเอาให้ลูกสาวฉันอีกนะ! แถมยังส่งมาจากอังกฤษ ฉันก็นึกว่ารถลิมิเต็ดอะไรเสียอีก! ฉันนะอุตส่าห์ไปเรียกเพื่อนมาดูรถตั้งหลายคน กลายเป็นว่ารถเป็นแค่พอร์ช 911 ทั่วๆ ไปเอง เย่เฉิน แกเกินไปแล้วนะ ตระกูลเย่ของพวกแกก็ไม่ใช่ว่าจะขาดเงินทอง แต่แกซื้อรถราคาไม่กี่ล้านให้ลูกสาวฉันเองเหรอ?”

เย่เฉินไม่รู้จะอธิบายอย่าไร เขาไม่อยากจะให้คนรู้ความลับของตระกูลเย่มากเกินไป

พูดจบจางเชี่ยนจือก็เดินหุนหันออกไป

และในตอนนี้เองพอเห็นเย่เฉินทะลาะกับจางเชี่ยนจือตั้งแต่เจอกันกัน ฉินหงเหยียนที่เป็นคนรู้ความก็รีบคว้าแขนเย่เฉินแล้วกล่าว “ที่รักคะ รถคันละไม่กี่ล้านเองนะคะ ไม่งั้นคุณไปที่ร้าน 4S แล้วซื้อให้มู่ชิงอีกคันสิ ฉันว่าคุณหน้าจางก็เป็นคนหน้าบางอยู่นะคะ ในเมื่อคุณน้าเอาให้คนอื่นไปแล้ว แต่คุณจะไปเอาคืนมาอีก คุณน้าน่าจะไม่พอใจ”

เย่เฉินถอนหายใจ “หงเหยียน มู่ชิง พวกคุณไม่เข้าใจไง นั่นไม่ใช่รถพอร์ช 911 ธรรมดาๆ ถ้าเป็นแค่ครถพอร์ช 911 ทั่วๆ ไป ทำไมผมต้องส่งมาจากอังกฤษด้วยล่ะ?”

ซูมู่ชิงสงสัย “รถคันนั้นแต่งแล้วเหรอคะ?”

เย่เฉินชะงักไปทันที ตอนนี้จะอธิบายให้ยาวๆ เข้าก็คงไม่เหมาะนัก จึงพยักรับแล้วกล่าว “ใช่ครับ เป็นรถที่แต่งแล้ว แต่งแบบพิเศษมากๆ เลยด้วย ทั้งโลกมีรถคันนี้แค่คนเดียว ดังนั้นผมต้องเอาคืนมาให้ได้”

ซูมู่ชิงเองก็รู้สึกว่าเย่เฉินแต่งรถคันนี้ให้ตนเอง ภายในจะต้องสวยมากแน่ หล่อนเองก็อยากได้อย่างมาก

ดังนั้นซูมู่ชิงจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “เดี๋ยวฉันโทรหาคุณน้าหยางเองค่ะ ฮัลโหลค่ะ คุณน้าหยาง หนูมู่ชิงนะคะ ช่วงนี้คุณน้าเป็นยังไงบ้าง? คือแบบนี้นะคะ หนูได้ยินคุณแม่บอกว่าแม่ให้รถน้าไปคันหนึ่ง พอดีรถคันนั้นคือของขวัญจากสามีหนูค่ะ เอาแบบนี้ได้ไหมคะคุณน้า เดี๋ยวหนูซื้อพอร์ช 911 อีกคันให้คุณน้า แล้วคุณน้าคืนรถคันนั้นให้หนูนะคะ อะไรนะคะ? รถคันนั้นไม่ได้อยู่ที่คุณน้าแล้วเหรอคะ? งั้นคุณน้าสะดวกส่งโลเคชั่นของลูกชายคุณน้ามาให้หนูไหมคะ? อู่ตงผิงซุ่นลี่ใช่ไหมคะ? ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณน้าหยาง งั้นหนูไปเอาเองแล้วกันค่ะ”

หลังจากที่วางสายแล้ว ซูมู่ชิงก็กล่าวว่า “รถคันนั้น ตอนนี้ถูกส่งแต่งไปที่อู่ของลูกชายคุณน้าแล้วค่ะ”

เย่เฉินกล่าวว่า “โชคดีที่ผมไม่ได้ส่งกุญแจมาด้วยกัน ตอนนี้พวกเขาไม่น่าจะแตะต้องรถคันนั้นได้ เดี๋ยวผมไปที่นั่นด้วยตัวเอง พวกคุณไปวิลล่าที่ซีซานก่อนเถอะ”

“ให้ฉันไปกับคุณไหมคะ?” ซูมู่ชิงถาม

เย่เฉินส่ายหน้าพลางกล่าว “ไม่ต้องหรอกครับ คุณกลับวิลล่าที่ซีซานกับหงเหยียนไปก่อน แล้วจัดการเคลียร์ที่นั่นให้เรียบร้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเตียงที่เราสามคนนอนด้วยกัน ไปหาเตียงที่มันใหญ่ๆ หน่อย ถ้าไม่มีก็ไปจองมาแล้วกัน เอาที่เรานอนด้วยกันสามคนได้ด้วยนะ”

ซูมู่ชิงและฉินหงเหยียนมีท่าทีเขินอาย พวกหล่อนยื่นมือมาทุบเย่เฉิน “ใครจะนอนกับคุณกัน!”