เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 56

เย่เฉินมองคนผู้นี้ก่อนจะเปิดปากถาม “นายเป็นคนที่จงเหว่ยส่งมาล่ะสิ?”

วัยรุ่นชายลนลานทันทีเสหลบสายตา แต่ปากกลับพูดว่า “จงเหว่ยคือใคร? ฉันไม่รู้จัก!”

ถึงชายคนนั้นจะปฏิเสธแต่เย่เฉินก็แน่ใจแล้วว่าแขกคนนี้คือคนที่จงเหว่ยส่งมา

เย่เฉินเคยเรียนวิชาจิตวิทยาจาก Rowland S Miller แถมตอนเขาเป็นเด็กคุณปู่ก็เคยสอน ‘ตำราโหงวเฮ้ง’

ดังนั้นความสามารถในการอ่านคนของเย่เฉินรวมไปถึงตัดสินคนจากคำพูด เขาถือว่าค่อนข้างเชี่ยวชาญทีเดียว

แต่แน่นอนว่าสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้งเขามองหวังเจียเหยาผิดไป

แต่กับคนตรงหน้านี้ไม่มีทางพลาดแน่

เย่เฉินกล่าวว่า “เอาโทรศัพท์มือถือออกมา”

ในเมื่อคนตรงหน้าเป็นคนของจงเหว่ย ในมือถือจะต้องมีข้อมูลหรือบันทึกการสนทนาที่เกี่ยวข้อง

ชายหนุ่มลนลานกว่าเดิม “คิดจะให้ฉันส่งมือถือให้แกเรอะ? แกคิดว่าแกเป็นใคร?”

“ต้องมีเรื่องให้ได้เลยล่ะสิ!”

เย่เฉินเตรียมจะลุกขึ้นเพื่อไปสั่งสอนคนตรงหน้านี้สักหน่อย

ทว่าฉินหงเหยียนกลับกล่าวว่า “คุณเย่ ดิฉันเอง”

เย่เฉินตกใจอย่างมาก ถึงวัยรุ่นชายคนนี้ดูอ่อนปวกเปียกแต่อย่างไรเสียฉินหงเหยียนก็เป็นผู้หญิง

ผู้หญิงต้องการจะเอาชนะชายหนุ่มคนหนึ่ง เกรงว่าคงจะไม่ง่ายกระมัง?

เมื่อเห็นฉินหงเหยียนเดินมา ชายคนนั้นก็มองใบหน้าและเรือนร่างของฉินหงเหยียน ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกาย

“จิ๊ๆ ผู้หญิงคนนี้ได้ของดีมามากล่ะสิสวยกว่าผู้หญิงที่นอนด้วยเมื่อคืนเป็นสิบเท่าเลย! มาแม่เสือสาว โทรศัพท์อยู่ตรงนี้ ถ้าแน่จริงก็…”

ชายคนนั้นเพิ่งจะหยิบมือถือออกมายังไม่ทันได้พูดจบด้วยซ้ำ ฉินหงเหยียนก็เอื้อมมือออกไปกดเขาลงบนโต๊ะอาหารทันที!

โครม!

เย่เฉินตื่นตะลึงคิดไม่ถึงว่าฉินเหงเหยียนจะเก่งใช้ได้!

แรงขนาดนี้ถือว่ามากกว่าผู้หญิงทั่วไปมาก เมื่อต้องสู้กับผู้ชายที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงนักก็ถือว่าเหลือเฟือ

ฉินหงเหยียนจับมือชายคนนั้นแล้วใช้ลายนิ้วมือของเขาปลดล็อคโทรศัพท์มือถือ จากนั้นก็โยนให้เย่เฉิน

วัยรุุ่นชายหัวเสียอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าโทรศัพท์ของตนเองจะถูกหญิงสาวคนหนึ่งฉกไปอย่างง่ายดายแบบนี้?

นี่ทำให้เขารู้สึกขายหน้าอย่างที่สุด!

“ผู้หญิงบ้า กล้าขโมยมือถือเฮียเหรอจะเอาแกให้ตาย!”

วัยรุ่นชายร้อนรนโผไปหาฉินหงเหยียน เย่เฉินก็ลุกขึ้นแล้วเตรียมเข้าไปช่วยฉินหงเหยียน

แต่ฉินหงเหยียนไม่ลนลานแม้แต่น้อย หล่อนยืนนิ่งที่เดิมไม่ไหวติงรออีกฝ่ายเดินมา หล่อนคว้าเสื้อเขาแล้วทุ่มเขาผ่านไหล่ลงบนโต๊ะอาหาร!

โครม!

“อ๊าก!”

ชายคนนั้นร้องโอดครวญ

ฉินหงเหยียนปรบมือด้วยท่าทางสะใจ “ขอโทษด้วยค่ะคุณเย่ อาหารมื้อนี้น่าจะกินไม่ได้แล้ว”

เย่เฉินมองตาค้างแล้ววางมือถือของอีกฝ่ายลง จากนั้นก็ประสานฝ่ามือ “พี่หงเหยียนเก่งกล้าจริงๆ!”

โจวหรงหรงเองก็มองด้วยใบหน้านับถือแล้วกอดเอวฉินหงเหยียน “คุณฉินเก่งจริงๆ ค่ะ คุณฉินปกป้องดิฉันด้วยนะคะ!”

ครั้งนี้วัยรุ่นชายคนนี้พ่ายแพ้ให้แก่อีกฝ่ายยับเยิน แต่ในฐานะที่เป็นผู้ชายเขาจึงต้องปากกล้าเหมือนไม่ยอมอีกฝ่ายเข้าไว้

“พวกผู้หญิงบ้า ถ้าแน่จริงไปสู้กันบนเตียงสิ! ฉันจะเอาเธอให้ตายไปเลย!”

ฉินหงเหยียนเดินมาแล้วฟาดฝ่ามืองบนใบหน้าชายคนนั้น

เพี้ยะ!

“ไอ่หนุ่มไม่ว่าจะสู้กันที่ไหนฉันก็เป็นคนเล่นนาย! แต่นายไม่คู่ควรที่จะได้รับความสุขนี้! มีแค่ผู้ชายที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงถึงจะคู่ควรให้ฉันไปลองสู้ด้วยสักครั้ง!”