เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 57

หากร้านอาหารเกิดเรื่องที่มีคนตายจากการมากินอาหารแล้วนั้นจะต้องส่งผลกระทบต่อกิจการอย่างรุนแรงเกินประมาณ

เริ่มที่หนึ่งปากบอกต่อเป็นสิบปาก จากสิบปากเป็นร้อยปากบวกกับมีคนถูกส่งเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันเป็นร้อยคน

ชื่อเสียงของโหลวว่ายโหลวจะต้องฉาวโฉ่ทั่วอวิ๋นโจวแน่

ในระยะเวลาสั้นๆ นี้จะไม่มีแขกไปกินอาหารที่โหลวว่ายโหลว ต่อให้จงเหว่ยใช้เงินเพื่อทำการประชาสัมพันธ์ผลลัพธ์ที่ได้ก็คงไม่ดีนัก

โหลวว่ายโหลวเป็นร้านอาหารที่นิยมที่สุดในสังกัดของจงเหว่ยในอวิ๋นโจว เมื่อร้านนี้จบเห่แล้ว ร้านอื่นคงจะจัดการได้อย่างง่ายดาย

เดิมทีเย่เฉินไม่ได้กะจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้ เขาอยากจะใช้วิธีการที่ขาวสะอาดในการเอาชนะอีกฝ่าย

ยกตัวอย่างเช่นเขาสามารถจ้างนักร้องมาที่ร้านอาหารเป็นประจำทุกวัน จ้างเชฟฝีมือดีมาทำอาหาร

เงินพวกนี้เขาสามารถผลาญได้อย่างไม่เสียดาย ต่อให้เขาไม่ได้กำไรแต่ก็สามารถทำให้จงเหว่ยเจ๊งได้

แต่ในเมื่อจงเหว่ยเริ่มก่อนจะโทษเขาไม่ได้

ในวินาทีนี้เย่เฉินจึงได้กลายเป็นเจ้าพ่อในวงการอาหารและเครื่องดื่มอันดับหนึ่งในอวิ๋นโจวแล้ว

หลังจากนั้นเย่เฉินก็ชวนดารามาร่วมกันลงทุนเปิดร้านคาราโอเกะ แล้วเตะเจ้าพ่อแห่งวงการร้านคาราโอเกะในอวิ๋นโจวออกไปจากแวดวงธุรกิจบันเทิงของอวิ๋นโจว

เวลาครึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในงานเลี้ยงตระกูลหวัง ณ วิลล่าเขตซีซาน

ซูหลานกินข้าวไปพลางกล่าว “พวกเธอได้ยินแล้วหรือยัง? เจ้าของร้านคาราโอเกะจินคว่างหนีไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว! โหลวว่ายโหลวของจงเหว่ยก็ต้องขายต่อ คิดไม่ถึงเลยจริงๆ เมื่อครึ่งเดือนก่อนพวกเขายังเป็นคนที่มีหน้ามีตาอยู่ในอวิ๋นโจวกันทั้งนั้น คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะมีสภาพน่าอนาถแบบนี้”

หวังหยวนหยวนจิบซุป “ล่วงเกินใครเข้าล่ะสิ ไม่อย่างนั้นเมื่อครึ่งเดือนก่อนจะมีร้านคาราโอเกะกับร้านอาหารใหม่ๆ ผุดขึ้นมาเยอะแยะขนาดนี้ได้ยังไง?”

หวังจื้อเฉียงวางตะเกียบลงและตะคอก “เมื่อสองวันก่อนจงเหว่ยก็มาขอยืมเงินผมบอกว่าเขาโดนเย่เฉินล้างแค้น แถมยังบอกว่าเขาช่วยพวกเราถึงได้มีสภาพแบบนี้ น่ารังเกียจจริงๆ เย่เฉินเป็นแค่บอดี้การ์ดจะมีความสามารถยิ่งใหญ่จากไหนมาล้างแค้นเขา?”

หวังจื้อหย่วนกล่าวพลางผงกศีรษะ “พี่พูดถูก ถ้าหากว่าเย่เฉินจะล้างแค้นขึ้นมาจริงๆ ก็ควรจะล้างแค้นตระกูลหวังเราเป็นที่แรกสิ ผมว่านะเพราะจงเหว่ยอยากจะขอยืมเงินถึงได้จงใจพูดแบบนี้”

คุณนายหวังขมวดคิ้วแล้วก็เงียบไปไม่พูดไม่จา หล่อนเองก็กำลังครุ่นคิดอยู่ว่าคนที่ก่อเรื่องวุ่นวายในอวิ๋นโจวใช่เย่เฉินหรือไม่?

ทว่าคิดอยู่นานหล่อนเองก็ไม่ได้คำตอบ

คุณนายหวังมองหวังเจียเหยาที่เอาแต่เหม่อลอยแล้วกล่าวว่า “เจียเหยาคิดอะไรอยู่?”

หวังเจียเหยาดื่มซุปอย่างใจลอย ซูหลานใช้แขนสะกิดลูกสาว หล่อนถึงได้สติกลับมา

หวังหยวนหยวนหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าว “พี่คิดเรื่องที่คุณฟางเชาขอแต่งงานอยู่แน่ๆ เลยล่ะสิ? ครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เขาขอพี่แต่งงานไปแล้วเก้าครั้ง แต่พี่ก็ไม่ยอมตกลงเสียที”

ในระยะเวลาครึ่งเดือนนี้เย่เฉินได้ลงมือโจมตีกิจการของคนที่บอกว่าจะตัดทางทำมาหากินของเขาในงานวันเกิดของคุณนายหวังจัดการตัดหนทางทำมาหากินของพวกเขา

ในเวลาเดียวกันฟางเชาก็เอาแต่ขอหวังเจียเหยาแต่งงานอย่างไม่ลดละ

หลังจากที่ขอแต่งงานที่อวิ๋นจงอวิ๋นไปแล้วหนึ่งครั้งก็ไปขอกันที่ร้านอาหารตะวันตก คาเฟ่และอื่น ๆ อีกมากมาย

คุณนายหวังกล่าวว่า “เจ้าเด็กฟางเชาคนนี้ใช้ได้ พื้นฐานครอบครัวก็ดีและรักแกขนาดนี้ พ่อของฟางเชาโทรมาหาย่าแล้วบอกว่าแกไม่ยอมตกลงเสียที ทำให้ตระกูลฟางเสียหน้า”

อย่างไรเสียตระกูลฟางก็ที่ถือว่าอยู่สูงกว่าตระกูลหวัง ถึงหวังเจียเหยาจะเป็นสาวงามลำดับหนึ่งในอวิ๋นโจวแต่ก็เป็นผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว

พวกเขาจึงไม่ชอบท่าทางเย่อหยิ่งของหวังเจียเหยา

หวังเจียเหยาผงกศีรษะ “ในงานคอนเสิร์ตของเทพนักร้องพรุ่งนี้ ตอนที่เขาขอแต่งงานรอบที่สิบหนูจะรับปากแล้วกัน”

บนใบหน้าคุณนายหวังเผยรอยยิ้ม “ฮ่าๆ ดี ตระกูลหวังของเราจะมีงานมงคลอีกแล้ว! พวกเรามาดื่มฉลองกันล่วงหน้าอวยพรให้เจียเหยามีความสุขในชีวิตแต่งงานกันเถอะ!”

ทุกคนเทไวน์กระทั่งหวังจื้อเฉียงที่มักจะตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับหวังเจียเหยาก็ยังลุกขึ้นยืนเพื่อร่วมเฉลิมฉลอง