เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 562

ตอนที่ 562 ให้ฉันไปทางนี้เหรอ?

ผู้ช่วยอัจฉริยะของรถพอร์ชกล่าว “เลี้ยวขวาแล้วตรงไป 1.3 กม. หลังจากนั้นก็เลี้ยวขวาไปถึงถนนเคอย่วน ระวังถนนเคอย่วนกำลังซ่อมแซม ปิดถนนอยู่”

ปิดถนนเหรอ?

เรื่องปิดถนนอย่างรถธรรมดาๆ คงจะเป็นปัญหาใหญ่โต แต่สำหรับรถพอร์ช 888 ที่บินได้ล่ะก็ไม่ได้มีผลอะไร!

เพราะเย่เฉินสามารถขับรถคันนี้บินทะลุผ่านไปได้!

อีกทั้งเพราะว่าเหตุผลในการซ่อมถนนทำให้ทางนั้นไม่มีรถ ก็จะไม่มีคนเห็นภาพนี้

โครม… โครม… โครม…

รถเฟอร์รารีทางซ้ายของเย่เฉินชนรถเย่เฉินไม่หยุด แล้วเบียดเขาไปทางขวา

“ฮ่าๆ ชนเขาแม่ง รถของเขาเรียบร้อยหมดจด แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นรถใหม่ ฝากรอยไว้บนรถให้เขาสักหน่อยแล้วกัน”

ในรถเฟอร์รารีเพื่อนๆ ของหัวจื่อหัวเราะเจ้าเล่ห์

เย่เฉินโกรธจัด คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าชนรถเขาเล่นเชียวเหรอ?

พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่ารถคันนี้แข็งแรงขนาดไหน!

ต่อให้เป็นรถวอลโว่ รถพอร์ช 888 ของเย่เฉินเองก็สามารถชนจนยับ นับประสาอะไรกับรถเฟอร์รารีที่สวยแต่ใช้ประโยชน์จริงไม่ค่อยได้!

รถเฟอร์รารีแข็งน้อยกว่าออดี้ด้วยซ้ำไป!

โครม!

เย่เฉินกำลังโมโห เขาหมุนพวงมาลัยไปทางซ้ายจนสุดแล้วเหยียบคันเร่ง พลางเบียดรถเฟอร์รารีไปอีกฝั่งจนไนกับที่ขวางถนนทางซ้าย

โครม!

ทันทีที่ได้ยินเสียงดังโครม แล้วเฟอร์รารีชนใส่บาริเออร์ตรงกลางถนน แต่กลับไม่ยอมหยุด รถกลับดันทุรังชนบาริเออร์ไปเรื่อยๆ แต่ไม่ยอมหยุด จนไปชนเข้ากับอีกฝั่งฟุตบาท

โครม!

รถเฟอร์รรารีชนกับรถที่อยู่ตรงข้าม!

“แม่ง! ไอ้บ้านี่ชนฉัน! ทำไมรถเขามันแข็งจังเลย!”

เจ้ของรถเฟอร์รารีโดนชนจนสมอมึน เพราะหัวโขกเข้ากับพวงมาลัย ทันใดนั้นเองก็ตาลาย วิงเวียนไปหมด

ส่วนหัวจื่อที่อยู่ด้านหน้าเห็นภาพเหตุการณ์นี้ก็ตกใจ

“เป็นไปไม่ได้! เป็นรถแข่งเหมือนกัน รถพอร์ชของเย่เฉินเองทำไมถึงชนเฟอร์รารีได้รุนแรงแบบนี้!”

รถพอร์ช 888 ของเย่เฉินเหมือนกับรถถังเลย!

“รนหาที่ตาย!”

เย่เฉินปรายตามองเฟอร์รารี แล้วเลี้ยวซ้ายขับหนีไป

เด็กสาวในรอยสักเห็นรถเยเฉินแข็งแกร่งได้แบบนี้ ก็ลนลานทันที “พี่หัวทำยังไงกันดีล่ะ? รถของเขาแข็งแรงดีจัง เขาจะชนพวกเราไหม?”

เด็กสาวคนนี้สักลวดลายเต็มแขน ดูไปแล้วเหมือนกับเด็กสาวตัวร้ายๆ สักคน ไม่ว่าจะแต่งตัวแบบไหนก็ดูเปรี้ยวเหลือเกิน

แต่ว่าพอเจอเรื่องนี้ก็กลัวใจจะขาด

ทันใดนั้นเองหัวจื่อก็หัวเราะร่วน “กลัวอะไรไป! ไอ้โง่นั้นมันเลี้ยวซ้ายไปแล้ว! เขาแพ้แน่ ฮ่าๆ!”

เด็กสาวในรอยสักสับสน “ทำไมเลี้ยวซ้ายแล้วจะแพ้แน่เลยล่ะคะ? ไหนนายบอกว่าเลี้ยวขวาแล้ววรถติดไม่ใช่เหรอ? แต่สมมติถ้าฝั่งซ้ายรถไม่ติด แล้วเขาเกิดตามมาทันล่ะ?”

หัวจื่อกล่าวพลางระบายยิ้ม “ด้านซ้ายรถไม่ติดจริงๆ แต่ทางซ้ายกำลังซ่อมถนนอยู่! รถขับผ่านไปไม่ได้! ไอ้คนต่างจังหวัดคนนี้ไม่รู้ทางจริงๆ ด้วย กระทั่ง GPS ยังไม่มีเลย กว่าเขาจะกลับรถมา อย่างน้อยๆ ก็คงเสียเวลาเขาไป 5 นาทีแล้ว การแข่งแบบนี้ฉันชนะแน่!”

เด็กสาวในลายดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ “ฮ่าๆ ฉันอยากจะให้เย่เฉินคุกเข่าให้ฉัน ฮึ ทำเป็นมาดูถูกลายสักของฉันเลย เดี๋ยวแม่จะให้เขาเลียลายสักฉันสักรอบเลย!”

หัวจื่อเหยียบคันเร่งพลางกล่าว “บ้าบอ ที่รัก ผมไม่ยอมหรอก จะให้เขาแตะอั๋งคุณได้ไง”

เด็กสาวกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นนะ เขาคู่ควรที่ไหนล่ะ ฮ่าๆ”

หัวจื่อกับเด็กสาวขับรถด้วยความเร็ว คิดไปว่าชัยชนะอยู่ในกำมือพวกเขาแล้ว

ส่วนเย่เฉินเองหลังจากเลี้ยวซ้ายไปเจอบริเวณที่เขาปิดถนนแล้ว เห็นว่ารอบๆ ไม่มีคนแล้วก็จัดแจงทำลายกล้องวงจรปิด แล้วเปิดโหมดเครื่องบิน!