เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 571

ตอนที่ 571 สืบสวน!

เป็นไปได้อย่างไร!

ชายชาวต่างชาติธรรมดาๆ คนหนึ่ง ทำไมถึงเดาได้ทันทีล่ะว่าตระกูลพัคเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลัง แล้วทำไมถึงได้รู้ชื่อพัคซุงวูด้วย!

“เป็นไปไม่ได้… นี่เป็นไปไม่ได้… ทำไมแก…ทำไมแกถึงรู้ชื่อเจ้านายของฉัน!”

ชายชาวเกาหลีตกใจจนหน้าถอดสี

เพราะตระกูลพัคถือเป็นตระกูลลึกลับ นอกจากคนที่ถูกเลือกให้สมรสกับคุณผู้หญิงพัคอินอาเท่านั้น ที่โลกภายนอกจะได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขา ส่วนชื่อของสมชิกคนอื่นๆ ในตระกูลพวกเขาไม่มีทางได้ล่วงรู้!

อีกทั้งต่อให้คนในโลกภายนอกรู้จักชื่อของพัคอินอา ก็จะรู้แค่ว่าหล่อนเป็นภรรยาของชอยฮันโฮเท่านั้น

โลกภายนอกไม่รู้เลยว่า ตระกูลพัคของหญิงสาวยิ่งใหญ่กว่าชอยฮันโฮที่ดูเหมือนยิ่งใหญ่เก่งกาจมากนัก

เย่เฉินระบายยิ้ม เขาเดาไว้ไม่มีผิดจริงๆ ด้วย คนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังก็คือ พัคซุงวู ที่ขับรถชนเขาจนกระเด็นในเกม

หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าเป็นฝีมือคนตระกูลพัค ทายาทรุ่นที่สองของตระกูลพัคแล้ว จากที่เย่เฉินรู้มาว่ามีกันสามคน

พัคอินอาและพัคซุงวู มีพี่ชายคนโตอยู่คนหนึ่ง แต่ว่าพี่ใหญ่แก่แล้ว เย่เฉินจึงคิดว่าเขาก็เหมือนกับเย่เทียน ที่น่าจะต้องแบกรับความยิ่งใหญ่ของตระกูล จนไม่มีเวลาไปวุ่นวายคิดเรื่องผู้หญิง

ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดเขาออกเป็นคนแรก

ส่วนพัคอินอาเป็นผู้หญิง เย่เฉินก็แน่ใจมากเช่นกันว่าหล่อนไม่ใช่พวกคนรักเพศเดียวกัน ดังนั้นการเลือกผู้หญิงแบบนี้ ไม่มีทางเป็นฝีมือหล่อน

ดงันั้นเย่เฉินจึงตัดสินใจเปลี่ยนเป้าหมายไปที่พัคซุงวู!

เย่เฉินเห็นใบหน้าตกตะลึงของชายชาวเกาหลี จึงกล่าวเสียงแผ่ว “เรื่องรู้ชื่อเขายากนักเหรอ? คนตระกูลพัค ฉันคุ้นเคยหมดแหละ! ฉันยังเคยจูบกับพัคอินอาพี่สาวเขาเลย หรือว่าเรื่องแบบนี้ฉันจะต้องคุยโวไปทั่วเหรอ?”

เมื่อชาวเกาหลีคนนั้นได้ยินเช่นนี้แล้วก็ผุดลุกเต้นขึ้นมาออกจะเกินจริงไปมาก เขากระโดดขึ้นมาจริงๆ ขาโกร่งๆ ป้อมๆ สองข้างของเขาอัปลักษณ์เหมือนกบอย่างไรอย่างนั้น

ชายขาวเกาหลีกล่าวอย่างตกใจ “คิดไม่ถึงว่านายจะรู้ว่าพัคอินอาก็เป็นคนตระกูลพัค! นาย… นาย… น่ากลัวเกินไปแล้ว! แต่นะต่อให้นายรู้เรื่องพวกนี้ก็อย่าคิดจะคุยโวข่มกัน! พัคอินอาเป็นผู้หญิงที่สูงส่งที่สุดในประเทศเรา! ถ้านายจูบหล่อน ในวินาทีนั้นนายคงตายไปนานแล้ว!”

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “ใครบอกว่าฉันเป็นฝ่ายจูบหล่อนก่อนล่ะ? หล่อนต่างหากที่เป็นฝ่ายจูบฉัน”

“บ้าบอ! พูดาเหลวไหล! เป็นไปไม่ได้!” อีกฝ่ายตกใจจนร้องโวยวาย “คุณหนูพัคจะจูบชาวต่างชาติที่แสนต่ำต้อยแบบแกไปทำไม!”

“ฉันเนี่ยเหรอต่ำต้อย?”

เย่เฉินประเคนหมัดใส่ร่างกายอีกฝ่าย

เขาย่อมรู้ว่าคุณผู้หญิงสูงส่งที่สุด และก็รู้ว่าคนเกาหลีคนนี้ไม่มีทางเชื่อแน่ ถ้าหากว่าชายชาวเกาหลีคนนี้แค่ไม่เชื่อเขาเท่านั้น เย่เฉินก็คงไม่ทำร้ายเขาก่อน

แต่คิดไมถึงว่าเขาจะด่าเย่เฉินว่าต่ำต้อย คิดไปว่าเย่เฉินจะต่ำต้อยคุณผู้หญิงไปหนึ่งระดับ คงจะโทษที่เย่เฉินลงมือไม่ได้

เย่เฉินไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรกับเขาอีก “รีบพูดมาเร็วๆ ที่พัคซุงวูหารูปหญิงสาววัยกลางคนที่หน้าตาสะสวยๆ ตอนสาวๆ พวกนี้ที่นี่ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่! เขาชอบสาวแก่เหรอ?”

“ถุย! มีแต่แกถึงจะชอบผู้หญิงแก่มีริ้วร้อยเต็มหน้า! เจ้านายของฉันชอบผู้หญิงสาวๆ ผิวขาวหน้าตาสะสวย คอลลาเจนเต็มหน้าต่างหาก!”

คนเกาหลีเยาะเย้ยเขา

เย่เฉินจึงกล่าวถาม “ในเมื่อชอบสาวๆ แล้วทำไมต้องให้หาพวกสาวๆ อายุเกิน 40 ปีด้วยล่ะ?”

ชาวเกาหลีคนนั้นหัวเราะเสียงเย็น “ฉันไม่บอกแกหรอก แกไม่คู่ควรจะได้รู้! แกไปพาตัวแม่ยายแกมา ฉันจะคุยกับหล่อนตามลำพัง เหอะๆ”