เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 575

ตอนที่ 575 กลับตระกูลหวังอีกครั้ง!

“นายเหรอ?”

เย่เฉินหันมอง อี้หัว คิดไม่ถึงว่าอี้หัวจะเป็นฝ่ายออกปากขอไปเกาหลีจัดการเรื่องนี้กับตนเอง

อี้หัวกล่าวว่า “ก่อนนี้ผมมีตตาแต่หามีแววไม่ ไม่รู้ว่าพี่เย่เฉินจะเก่งขนาดนี้ ในที่สุดตอนนี้ผมก็เข้าใจแล้วว่าทำไมตระกูซูถึงได้ยกมู่ชิงให้แต่งงานกับพี่ ไม่ต้องพูดเรื่องอื่นเลยแค่เรื่องยาวิเศษพวกนี้ที่พี่มีในครอบครอง คนทีต่ำต้อยกว่าผู้ว่ากรมณฑลก็คงไม่มีทางได้แตะต้อง ผมอยากไปเกาหลีกับพี่ เปิดหูเปิดตา เพื่อจะเป็นส่วนหนึ่งในการปกป้องประเทศของเรา! พวกเขามารวบรวมตามหาคนที่ประเทศเราแบบนี้แย่จริงๆ!”

เย่เฉินหัวเราะร่วน “นายเป็นลูกชายเศรษฐี ทำอะไรก็ไม่เป็น ไปกับฉันก็เป็นภาระ ฉันจะเอานายไปด้วยทำไม?”

อี้หัวรีบกล่าว “พี่เฉิน ที่จริงผมยังพอค่อยตีได้อยู่นะครับ เพียงแต่ว่าสู้พี่ไม่ได้เท่านั้นเอง ก็พี่เก่งจนผิดมนุษย์มนาไปหมดแล้ว! อีกอย่างผมเข้าใจภาษาเกาหลี ผมแทบจะอยู่เกาหลีละหลายๆ เดือนทุกปีเลย คุ้นเคยกับที่นั่นมาก แล้วก็ผมขับรถเก่งมากด้วยนะครับ! ขับรถแข่งอย่างโหดเลย! เอ่อ… ก็อาจจะเป็นรองแค่พี่!”

เย่เฉินครุ่นคิด ลูกน้องของเขาแค่สองคนอย่างหวังเอ้อร์เชอกับซีกวานั้น พูดเกาหลีกันก็ไม่ได้ พอไปถึงที่นั่นแล้ว พูดจาไม่รู้เรื่อง ทำอะไรก็คงจะยุ่งยาก

ถ้าหากอี้หัวติดตามไปด้วยจริงๆ ก็คงจะสะดวกสบายอย่างมาก

บวกกับที่เย่เฉินเองก็รู้กำพืดของอี้หัวเป็นอย่างดี ในเมืองหลวงแห่งนี้เขานับว่าเป็นคนมีหน้ามีตามากคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไร

เย่เฉินจึงไม่กังวลว่าเขาจะทำร้ายตนเอง

เย่เฉินกล่าวว่า “ก็ได้ ฉันจะให้โอกาสนายหนึ่งครั้ง พ่อแม่นายอยู่ที่ไหนทำงานอะไรฉันรู้ดี ถ้านายติดสอยห้อยตามฉันเพราะอยากมีเป้าหมายแอบแฝงล่ะก็ ฉันขอบอกนายล่วงหน้าเลยนะ ถ้านายล่วงเกินฉันเข้า ไม่ว่าพ่อแม่นายจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนในเมืองหลวงก็ช่วยอะไรนายไม่ได้อยู่ดี!”

อี้หัวรีบร้อนกล่าว “ครับๆ ผมไม่กล้าคิดอะไรแน่นอน! จริงสิ พี่เฉิน พี่จะพาคุณน้าไปเกาหลีด้วยจริงเหรอครับ? จะอันตรายเกินไปหรือเปล่า? ถ้าเกิดว่าคนแซ่พัคนั่นเกิดชอบคุณน้าเชี่ยนจือเข้า…”

เย่เฉินกล่าว “ฉันย่อมไม่มีทางพาแม่ยายฉันไปเสี่ยงอันตรายหรอกนะ”

จางเชี่ยนจือเป็นแม่แท้ๆ ของซูมู่ชิง เย่เฉินจะพาจางเชี่ยนจือไปถิ่นของตระกูลพัคได้ยังไง ถ้าหากว่าเย่เฉินเกิดพลาดขึ้นมา จางเชี่ยนจือก็จะตกอยู่ในอันตราย

ด้วยความสามารถของตระกูลพัคแล้ว เย่เฉินไม่เชื่อมั่นว่าจะสามารถพาตัวจางเชี่ยนจือหนีรอดมาได้อย่างปลอดภัย

อี้หัวกล่าวด้วยความตกใจ “หาอะไรนะครับ? จะไม่พาตัวคุณน้าจางไปด้วยเหรอครับ? จะไม่พาคุณน้าจางไปด้วยเหรอ? แล้วจะเข้าไปได้ยังไง?”

อี้หัวหันมองคนเกาหลีที่เผ็ดจนปากบวมก็เอ่ยถาม “ไม่พาผู้หญิงไปด้วยแล้วจะเนียนเข้าโรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลพัคได้เหรอ?”

คนเกาหลีรีบร้อนถาม “เป็นไปไม่ได้! ฉันจำเป็นต้องหาผู้หญิงที่ได้มาตรฐานไปได้ ถึงจะเข้ากลุ่มโรงพยาบาลความงามได้ ถ้านายไม่พาผู้หญิงที่สวยเหมือนผู้หญิงคนเมื่อครู่ไปด้วย ต่อให้ฆ่าฉันให้ตายฉันก็ช่วยพวกนายไม่ได้!”

เย่เฉินรู้ว่าถึงแม้ว่าพัคซุงวูจะไม่ไปเฝ้าด้วยตัวเอง แต่ลูกน้องที่ช่วยตรวจสอบก็จะทำอย่างเข้มงวด

ถ้าไม่พาผู้หญิงไปด้วยหรือไม่ก็เอาผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ด้มาตรฐานไปด้วย จะต้องทำให้เขาสงสัยขึ้นมาแน่ๆ

จนถึงเวลา เย่เฉินอาจจะเหยียบเท้าเข้าโรงพยาบาลความงามไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงเข้าไปเอายาของตระกูลพัค

แต่ว่าเย่เฉินย่อมไม่สามารถพาตัวจางเชี่ยนจือไปเสี่ยงอันตราย นั่นคือแม่ยายของเขาเลยนะ!

“เอ๊ะ? เหมือนว่าฉันไม่ได้มีแม่ยายแค่คนเดียว…”

จู่ๆ เย่เฉินก็นึกขึ้นมาได้ ว่าเขายังมีอดีตแม่ยาย นั่นคือซูหลานมารดาของหวังเจียเหยา!

พูดถึงซูหลาน ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญยิ่งกว่าจางเชี่ยนจือเสียอีก

ที่จางเชี่ยนจือทำตัวมีปัญหากับเย่เฉิน นั่นเป็นเพราะเย่เฉินยิงลูกชายหล่อนจนเป็นพิการ

ถ้าหากว่าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น เย่เฉินเชื่อว่าเขากับจางเชี่ยนจือน่าจะเข้ากันได้

แต่ซูหลานเอง ดูถูกเย่เฉินอย่างยิ่ง ตลอดเวลาสามปีที่เขาแต่งเข้านั้น หล่อนรังแกเย่เฉินไปไม่น้อย

อีกทั้งหน้าตาหวังเจียเหยากับซูมู่ชิงเองก็ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร เย่เฉินเชื่อมั่นว่าหน้าตาตอนสาวๆ ของซูหลานคงจะไม่ด้อยไปกว่าจางเชี่ยนจือเท่าไรนัก!

พอคิดแบบนี้เย่เฉินก็ตัดสินใจได้ทันที เขาเดินทางไปอวิ๋นโจวเพื่อไปพบซูหลาน!

……

สามชั่วโมงต่อมา ณ วิลล่าซีซานที่อวิ๋นโจว

ภายในวิลล่าที่หรูหรานั้นมีคุณนายหวังที่อายุ 80 ปีทอดกายอยู่บนเก้าอี้โยก ในอ้อมแขนกอดหมาพุดเดิ้ลตัวหนึ่ง