เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 576

ตอนที่ 576 คุณไม่คู่ควรเป็นพ่อตาผม!

“เย่เฉิน!!”

หลังจากที่คุณนายหวัง หวังจื้อหย่วน ซูหลาน เห็นเย่เฉิน ก็ตกใจจนผุดลุกขึ้นยืนในทันที!

พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง พวกเขาคิดไปว่าเย่เฉินจะไม่เหยียบเข้าบ้านตระกูลหวังไปตลอดชีวิตเสียอีก

“โฮ่งๆ!”

เจ้าพุดเดิ้ลฮัวฮัวที่เย่เฉินเคยเลี้ยงเป็นระยะเวลาถึงสามปี พุ่งพรวดออกจากอ้อมกอดของคุณนายหวังตรงดิ่งไปหาเย่เฉิน

“ฮัวฮัว!”

เย่เฉินเองก็อุ้มตัวฮัวฮัวขึ้นมา เขาเองก็ผูกพันกับสุนับตัวนี้มากกว่าคนตระกูลหวังเสียอีก!

ฮัวฮัวเองก็ไม่ได้เจอหน้าเย่เฉินมานานแล้ว มันเลียหน้ากับมือของเย่เฉินไม่หยุด

คนตระกูลหวังเองตอนนี้อิจฉาสุนัขตัวนี้อย่างมาก ถ้าพวกเขาสามารถโถมตัวเข้าอ้อมกอดเย่เฉินได้โดยไม่ต้องสนใจอะไรแบบนี้ก็คงจะดี

คุณนายหวังตรงดิ่งมาหาอีกฝ่ายอย่างดีใจ หญิงชราคว้ามือสองข้าวของเย่เฉินเอาไปจับแล้วกล่าว “เย่เฉิน นี่สุดเธอก็กลับมาแล้ว! ครอบครัวเราคิดถึงเธอจะแย่แล้ว!”

หวังจื้อหย่วนและซูหลานที่อยู่ข้างๆ ก็สนับสนุน “จริงด้วยๆ เราคิดถึงเธอทุกวันเลย รอให้เธอกลับบ้าน!”

เย่เฉินแค่นเสียง “เหอะๆ คิดถึงผมเหรอ? ถ้าหากว่าผมเป็นเขยที่ไร้ประโยชน์แบบเมื่อสามปีก่อน พวกคุณจะคิดถึงผมไหม? เราเองก็รู้ไส้รู้พุงกันเป็นอย่างดีแล้ว ผมเองก็รู้ว่าพวกคุณเป็นคนยังไง ดังนั้นเลิกแสดงละครได้แล้ว!”

ความเย็นชาของเย่เฉินทำให้คนตระกูลหวังลนลาน

แล้วที่เย่เฉินมาที่บ้านครั้งนี้เพื่ออะไรกันแน่?

ทันใดนั้นเองซูหลานก็ตระโกนออกมา “เย่เฉินที่เธอมาครั้งนี้เป็นเพราะเจียเหยาเป็นอะไรหรือเปล่า?”

หวังจื้อหย่วนเองก็เกิดกังวลใจขึ้นมา เพราะท่าทางของเย่เฉินดูแล้วเหมือนจะมาล้างแค้นอย่างไรอย่างนั้น!

อีกทั้งพวกเขาเองก็รู้ว่าหวังเจียเหยาทำผิดต่อเย่เฉิน ไปอังกฤษครั้งนี้ใครจะรู้ว่าจะโดนคนตระกูลเย่เล่นงานหล่อนจนเกิดตายขึ้นมาหรือเปล่า!

เย่เฉินพูดไม่ออก คนตระกูลหวังนี่เลอะเทอะกันจริงๆ

เย่เฉินกล่าว “หวังเจียเหยาอยู่ที่อังกฤษสบายดีเชียวล่ะ ผู้หญิงชั่วๆ น่ะมักจะอายุยยืนอยู่แล้ว พวกคุณสบายใจเถอะนะ หล่อนอายุยืนแน่ ไม่เป็นไรหรอก”

พอได้ยินแบบนี้ซูหลานถึงได้สบายใจ

“งั้นเธอมาเพราะ?” หวังจื้อหย่วนแปลกใจขึ้นมา

ทันใดนั้นเองหวังจื้อเฉียงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ที่เสี่ยวเฉินมาครั้งนี้เพราะมาสู่ขอหยวนหยวนเหรอ? อย่างไรเสียพวกเธอเองก็เคยนอนด้วยกันแล้วไม่ใช่หรือไง?”

เย่เฉินอุ้มฮัวฮัวด้วยความรู้สึกเก้อเขินอย่างมาก หวังหยวนหยวนคนนี้นี่ เล่าเรื่องทั้งหมดระหว่างพวกเขาสองคนที่เกาหลีกับที่บ้านจริงๆ ด้วย!

เย่เฉินเองก็ไม่ใช่คนนิสัยไม่ดี เขาเองกล้าทำกล้ารับ เย่เฉินหัวไปกล่าวกับหวังจื้อเฉียงผู้เป็นบิดาของหวังหยวนหยวน

“ใช่แล้วครับ ผมนอนกับหวังหยวนหยวน แต่ว่าหล่อนเป็นคนขอให้ผมทำเอง พวกคุณอย่าคิดนะครับว่าผมจะยอมแต่งงานกับหล่อนเพราะผมเกิดมีอะไรกับหล่อน ผมสามารถบอกทุกคนได้อย่างชัดเจนเลยว่า หล่อนไม่คู่ควรจะเป็นผู้หญิงของผม ส่วนคุณเองก็ไม่คู่ควรจะเป็นพ่อตาของผม!”

เย่เฉินน่าจะเป็นคนแรกในประเทศนี้แล้วที่นอนกับลูกสาวที่เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของคนอื่น แต่กลับกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าบิดาของหญิงสาว

ตอนนี้เขากำลังเอาความอับอายที่เขาได้รับในอดีตจกตระกูลหวังเอาคืนพวกเขาทีละน้อยๆ อย่างสาสม!

ถ้าเปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน เย่เฉินหลับนอนกับหวังหยวนหยวนแล้วยังกล้าพูดแบบนี้ใส่หวังจื้อเฉียง จะต้องโดนคนตระกูลหวังก่นด่าและโดนลงโทษไปแล้ว

แต่ตอนนี้คุณนายหวังกลับพูดว่า “เสี่ยวเฉินพูดได้ดี และทำถูกด้วย! เจียเหยานี่เป็นเด็กนิสัยไม่ดีเลย ยกครั้งแรกให้กับไอ้ลูกหมาตระกูลฟาง หยวนหยวนยกครั้งแรกให้เย่เฉินก็ถือว่าสมเหตุสมผลแล้ว! เดิมเราควรทำแบบนี้เพื่อชดใช้ให้เสี่ยวเฉิน!”

หวังจื้อเฉียงเองก็ไม่กล้าจะโวยวายอะไร เขากล่าวพลางระบายยิ้ม “จริงด้วย เย่เฉิน หยวนหยวนได้เป็นผู้หญิงของเธอสักครั้งถือว่าโชคดีแล้ว นี่เป็นผลบุญที่หล่อนทำมาแปดชาติ ฉันเลอะเลือนเอง คิดไปเองว่าหล่อนกับเธอจะได้คบหากัน ฉันขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ!”