เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 582

ตอนที่ 582 ขอโทษแม่ยายฉันเลยนะ!

คุณหมอเชิงกล่าวกับคุณหมออันอย่างระมัดระวัง “ทุกจุดของโรงพยาบาลตระกูลพัคเป็นความลับที่จะให้คนนอกรู้ไม่ได้ ทำไมนายถึงได้พาคนแปลกหน้าเข้ามาได้ง่ายๆ ด้วยอีกทั้งยังหาเข้ามาในห้องรักษาหลักของทีมเราด้วยเนี่ย?”

คุณหมออันดึงคุณหมอเชิงลากเขาไปข้างๆ แล้วกระซิบ “เดิมผมเองก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะ แต่ว่าผู้หญิงคนนี้พูดภาษาจีนกลางไม่ได้ พูดได้แต่ภาษาถิ่น เลยต้องไหว้วานผู้ชายคนนี้เป็นคนแปล เธอบสบายใจเถอะนะ เดี๋ยวพอรักษาเสร็จฉันจะฆ่าเขาทิ้งเลยโอเคไหม?”

คุณหมอเชิงพยักหน้ารับอย่างตึงเครียด “คนแบบนี้จำเป็นต้องโดนฆ่าปิดปาก!”

ทั้งสองคนคุยกันเสียงเบา แต่ว่าเย่เฉินมีความสามารถในการอ่านปากคน บวกกับที่เขามีลางสังหรณ์ที่แม่นยำรวมไปถึงคาดเดาใจคนได้ แค่เดาก็รู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันอยู่

“ชิ อยากจะฆ่าปิดปากฉันเหรอ? งั้นก็ต้องดูว่าพวกนายมีปัญญาหรือเปล่า!”

เย่เฉินไม่แยแสแม้แต่น้อย

คุณหมออันหยิบเอารูปถ่ายตอนสาวๆ ของซูหลานออกมาแล้วส่งให้คุณหมอเชิง พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณหมอเชิง นายดูสิ ตอนผู้หญิงคนนี้สาวๆ สวยเด็ดไหมล่ะ?”

หลังจากที่คุณหมอเชิงเห็นแล้วก็ตกใจ “ผู้หญิงคนนี้มีการเปลี่ยนแปลงมากเลยนะเนี่ย ถ้าดูแค่ตอนนี้ มองไม่ออกเลยว่าตอนสาวๆ จะสวยขนาดนี้!”

คุณหมออันกล่าวเสียงเบา “นี่ๆ ฉันมีอะไรจะปรึกษาหน่อย อีกเดี๋ยวถ้าเราทำให้หล่อนสาวขึ้น 10 ปีได้แล้ว ฉันหมายถึงว่า… พอจะอย่าเพิ่งแจ้งคุณชายได้ไหม?”

คุณหมอเชิงตกใจ “นี่นายคิดจะ…”

คุณหมออันหัวเราะเจ้าเล่ห์ “ผู้หญิงสวยๆ ขนาดนี้ นายไม่อยากลองหน่อยเหรอไง? เราสนุกกับหล่อนสักวันสองวัน แล้วค่อยรายงานคุณชายก็ไม่สายไปหรอกน่า อย่างไรเสียการรักษาก็ต้องใช้เวลาตั้งหลายวัน นายไม่พูด ฉันไม่พูด ใครจะรู้ว่าทำไปถึงไหนแล้ว?”

คุณหมอเชิงมองซูหลานที่ยืนนิ่งอยู่ไกลๆ โดยเฉพาะเรียวขาขาวนวลเนียนของเจ้าหล่อน บวกกับรูปถ่ายในสมัยสาวๆ ของหล่อน

ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ คุณหมอเชิงถึงจะเปิดปากเอ่ย “อื้ม คุณชายพัคมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ เราสั่งสอนหล่อนแทนคุณชายแล้วกันสักวันสองวัน!”

คุณหมออันหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ฉันก็คิดแบบนี้!”

คุณหมออันดีใจอย่างมาก เขาหันมองซูหลานอีกครั้ง แล้วน้ำลายไหลอย่างอดไม่ได้

ในสายตาคุณหมอทั้งสองคนนี้ ซูหลานใกล้จะกลายเป็นของเล่นในสายตาของพวกเขาสองคน!

แล้วหันมองเย่เฉินอีกครั้ง คุณหมออันก็คิดในใจ “ไอ้ลูกเขยหน้าโง่คนนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะดั้นด้นมาส่งแม่ยายในกำมือเรา ฮ่าๆ ไม่กลัวตายดึงดันจะมาเป็นล่ามให้อีก ฉันต้องขอบคุณเขาหนักๆ สินะ!”

คุณหมออันตั้งใจส่งแก้วน้ำให้เย่เฉิน ขณะที่ส่งให้เขาก็ระบายยิ้มออกมา “ไอ้น้อง ขอบใจนะที่นายพาแม่ยายที่สวยขนาดนี้มาส่ง ฮ่าๆ…”

คุณหมออันกำลังหัวเราะคิกคัก ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็โยนแก้วลงพื้น แล้วปราดเข้าคว้ามือคุณหมออัน

“โอ้ย! ปวด! เจ็บมากเลย! หยุดเลยนะ!”

คุณหมออันร้องโหยหวนด้วยความ็บปวดทันที

เย่เฉินโกรธจัด “ไอ้บ้าเอ๊ย กล้าจะพูดเรื่องแตะต้องแม่ยายฉันต่อหน้าฉันเหรอ? แกเห็นว่าฉันฟังภาษาเกาหลีไม่รู้เรื่องใช่ไหมล่ะ! ถ้าไม่เห็นแก่ว่าแกจะรักษาให้แม่ยายฉันนะ ฉันเอาแกตายที่นี่แล้ว! พสกแกสองคนมันเป็นหมอที่ไร้จรรยาบรรณ ขอโ?ษแม่ยายฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

คุณหมออันที่เป็นหมอหลักของแผนกความสวยงามของโรงพยาลตระกูลพัคนี้ เย่อหยิ่งอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นหัวคน 99.9% นโลกใบนี้เลย นับประสาอะไรกับการต้องลดตัวลงมาขอโทษชาวต่างชาติแบบนี้เหรอ?

คุณหมออันหัวเสีย “บ้าแล้ว ฉันพูดถึงแม่ยายแกต่อหน้าแกแล้วมันทำไมเหรอ? แกส่งหล่อนมาที่นี่ก็น่าจะรู้แล้วนี่ว่าต้องแลกกับอะไร! แถมยังอยากให้จะให้ฉันขอโทษป้าคนนี้เหรอ? ! หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนมาตัดมือตัดเท้าแกทิ้งเลย!”

เย่เฉินกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “แกจะเรียกคนมาก็ได้นะ แต่ฉันขอรับรองเลยว่าก่อนที่แกจะเรียกคนมาแขนพวกแกขาดไปหมดแล้ว!”