เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 583

ตอนที่ 583 ได้ยามาแล้ว!

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พวกขาจะทำก็ต่อเมื่อหญิงสาวที่เลือกนั้นในตอนสาวๆ มีหน้าตาสะสวย ถึงจะสามารถทำให้สวยเหมือนเดิมได้

นั่นก็คือพวกไม่ได้ศัลยกรรมให้สะสวย หรือว่าทำการลอกเลียนแบบหรือทำการศัลยกรรมตกแต่งให้สวยเหมือนรูปตอนสาวๆ แต่เป็นการทำให้คนกลับมามีสภาพเหมือนเมื่อสิบปีก่อนอย่างแท้จริง

แค่จุดนี้ก็น่ากลัวมากแล้ว!

แต่ไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็ไม่ได้หลอกลวงพวกเขา รูปถ่ายใบนั้นเป็นรูปซูหลานตอนสาวๆ จริงๆ

ดังนั้นเย่เฉินจังกล่าวกับซูหลาน “คุณน้าครับ ลำดับต่อไปคุณน้าจะโดนใช้เครื่องจับเท็จ เพราะพวกเขาสงสัยว่ารูปถ่ายใบนั้นใช่ภาพคุณน้าหรือเปล่า คุณน้าตอบตามสัตย์จริงก็พอ”

ซูหลานพยักหน้ารับ

เย่เฉินเป็นล่าม และประสานงานให้การจับโกหก

ผลลัพธ์ออกมาปรากกฏว่าซูหลานไม่ได้โกหก

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ให้ซูหลานนอนลงบนเตียง แล้วทำการตรวจผิวหนังส่วนใบหน้าด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง

ทำงานวุ่นวายอยู่นาน แต่คอมพิวเตอร์ก็ตรวจวิคราะห์อยู่นาน กว่าจะยอมตัดสินว่าจะใช้ยากับซูหลานหรือไม่

“ใช้ยาได้แล้วหรือยัง?”

เย่เฉินที่รออยู่เริ่มหงุดหงิด

ถ้าไม่กลัวว่าการแย่งยาจะทำให้สัญญาณเตือนภัยดัง เย่เฉินคงจะลงไม้ลงมือแย่งยามาจากพวกเขาแล้ว

คุณหมอเชิงพยักหน้ารับ “ข้อมูลในแต่ละด้านเรียบร้อยแล้ว แม่ยายของคุณสามารถใช้ยาของเราได้ รบกวนคุณออกไปหน่อย เราจะเอายาแล้ว”

เย่เฉินสำรวจห้อนี้อย่าละเอียด เมื่อฟังจากคำพูดของคุณหมอเชิงแล้วแปลว่ายานี้อยู๋ในห้องงั้นเหรอ?

แต่ว่าห้องนี้ตกแต่งเรียบง่าย อีกทั้งไม่ได้มีของอย่างตู้ยาแต่อย่างใด

“หรือว่าซ่อนเอาไว้แล้วเหรอ?”

เย่เฉินรู้ว่าเทคโนโลยีที่ทั้งแปดตระกูลมีอยู่ ในตอนนี้นั้น สามารถซุกซ่อนสิ่งของที่เป็นชิ้นเป็นอัน ทำให้ตามองไม่เห็นได้

และในเวลานี้เองคุณหมออันก็กล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ไม่ต้องให้เขาออกไปหรอก ต่อให้เขาอยู๋ในห้องเห็นไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก คนหยาบอย่างเขาไหนจะเข้าใจเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าไปหลายสิบปีได้ล่ะ? ฮ่าๆ”

ในคำพูดของคุณหมออันเต็มไปด้วยคำดูถูกเย่เฉิน

ที่จริงแล้วจะโทษว่าพวกเขาไม่เห็นหัวใครก็ไม่ได้ ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่ใช่คนในทั้งแปดตระกูล เขาก็คงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณหมออันจะทำหรอก

แล้วจึงเห็นคุณหมออันไปบริเวณข้างกำแพงทางทิศเหนือ ทำสัญญาณมือแปลกๆ สัญญาณมือก็ง่ายๆ เพียงแค่ประสานนิ้วชี้และนิ้วโป้งของมือซ้ายขวาเท่านั้นเอง

หลังจากนั้นก็เห็นคุณหมออันคว้าอะไรบางอย่างในอากาศ แล้วก็ปรากฏห่อยาสีแดงในมือเขา!

คุณหมออันมองเย่เฉินอย่างลำพองใจแล้วอวด “เป็นไงล่ะ ไอ้หนู น่าอัศจรรย์มากใช่ไหมล่ะ? ไม่เข้าใจล่ะสิว่าทำไมฉันถึงได้ยามาใช่ไหมล่ะ? ฮ่าๆคุณหมอเชิง ดูท่าทางงุนงงของเขาสิ บอกแล้วว่าไม่ต้องไล่เขาออกไปหรอก เสียเวลาเปล่าๆ เหมือนคนในยุคชิลลามาศตวรรษที่ 20 แล้วนายเอาคอมพิวเตอร์ให้เขาใช้แล้วเข้าจะใช้ได้เหรอ?”

คุณหมอเชิงกลับมีท่าทีระแวดระวังขึ้นมา “คุณหมออัน ยาประเภทนี้ ทั้งโลกใบนี้มีตระกูลพัคเราที่มียาประเภทนี้ ตระกูลอื่นๆ ล้วนแต่จับตาดูพวกเรา ต้องระวังๆ เอาไว้หน่อยน่าจะดีกว่า!”

คุณหมออันกลับไม่คิดอย่างนั้น อย่างไรก็ตามเย่เฉินก็ใกล้จะตาย ต่อให้รู้ว่ายาซ่อนอยู่ที่ไหนแล้วมันจะอย่างไร?

เขาจะแอบเอาออกไปได้หรือไง?

เย่เฉินไม่รีบร้อนไปเอายามา แต่ยืนมองซูหลานกินยาลงไป

ซูหลานตื่นเต้นเล็กน้อย ใจสั่นกลัวตายอย่างมาก เย่เฉินปลอบหล่อนอยู่นานกว่าเจ้าหล่อนจะยอมกลืนนยาลงคอ

แต่หลังจากที่กลืนยาลงคอไปแล้ว ซูหลานก็เป็นลมล้มพับไป

“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ? ทำไมหล่อนเป็นลมไปล่ะ?” เย่เฉินถามอย่างลนลาน

คุณหมออันกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ยาฝืนธรรมชาติแบบนี้ จะส่งผลเปลี่ยนแปลงกับผิวพรรณและร่างกายของมนุษย์ ดังนั้นเราเลยผสมยานกล่อมประสาทลงไปด้วย นายสบายใจเถอะ หล่อนไม่เป็นไรหรอก หล่อนจะเป็นผู้หญิงของนายน้อยของเรา เราไม่ทำให้หล่อนตายหรอก ฮ่าๆ”

เย่เฉินหรี่จาลงเล็กน้อย เขากำหมัดแน่น เมื่อครู่หมอสองคนเพิ่งโดนตนสั่งสอนไปทำท่าทีว่าง่าย ทำไมตอนนี้ได้บ้าดีเดือดมาอีกแล้วนะ?

คุณหมอเชิงหันมองคุณหมออันด้วยใบหน้าตึงเครียด