เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 585

ตอนที่ 585 ซ้อมพัคซุงวูด้วยโทสะ!

สมแล้วที่พัคซุงวูเป็นผู้สืบทอดของตระกูลลึกลับ เขาสามารถเดาตัวตนของเย่เฉินได้อย่างรวดเร็ว!

พัคซุงวูยื่นมือขวาชี้เย่เฉิน เขาเปลี่ยนจากภาษาเกาหลีมาเป็นภาษาอังกฤษ เพราะเขารู้ว่าคนในตระกูลทั้งแปดต่างก็พูดภาษาอังกฤษเป็น พัคซุงวูจึงใช้ภาษาอังกฤษถาม “ในเมื่อเป็นคนในตระกูลลึกลับเหมือนกัน ทำไมถึงต้องหลบซ่อนๆ ไม่กล้ายอมรับด้วยล่ะ! แปดตระกูลลึกลับของเราเป็นหนึ่งเดียวกัน โลกใบนี้มันอยู่ในควบคุมของเราอยู่แล้ว! สรุปนายเป็นคนตระกูลไหน หรือว่าจะไม่กล้าพูดอะไรสักหน่อยเลยเหรอ? ปอดแหกเกินไปแล้วมั้ง!”

หลังจากที่พัคซุงวูเดาออกว่าเย่เฉินเป็นคนจากตระกูลทั้งแปดแล้ว ก็มีท่าทีเกรงใจเขาเล็กน้อย

เพราะเป็นเหมือนที่เขาพูด ตระกูลทั้งแปดนั้นควบคุมชะตาโลกไปด้วยกัน ทำให้พวกเขาสนิทสนมแน่นแฟ้น ทุกปีมักจะจัดงานเจอกันปีละครั้งสองครั้ง

ถ้าเป็นเมื่อหลายสิบปีก่อน ทระหว่างทายาทรุ่นที่หนึ่งและสองในบรรดาทั้งแปดตระกูล สนิทสนมกันอย่างยิ่ง

ในเมื่ออีกฝ่ายเดาออกแล้ว เย่เฉินก็ไม่ใช่คนที่จะไม่กล้ายอมรับว่าตนเองเป็นใคร

เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าเชื่อมั่น “ฉันคือเย่เฉิน มาจากประเทศจีน!”

“อะไรนะ? ตระกูลเย่จากจีนเหรอ? ฮ่าๆ ที่แท้ก็เป็นขยะของตระกูลเย่!”

พอได้ยินว่าเย่เฉินเป็นคนคนตระกูลเย่ พัคซุงวูก็หัวเราะเยาะ ในแววตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ไม่ได้มีท่าทีเกรงใจหรือเคารพแบบก่อนหน้านี้

“แกพูดอะไรนะ?” เย่เฉินกำหมัดแน่น โมโหอย่างมาก

พัคซุงวูกล่าวพลางหัวเราะ “ทำไมล่ะ ฉันพูดผิดหรือไง? ตระกูลเย่ของพวกแกเป็นขยะที่ห่วยที่สุดในทั้งแปดตระกูลแล้ว พ่อของแกก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่มีความสามารถจะเป็นผู้นำตระกูล ทิ้งห่างจากตระกูลทั้งเจ็ดของเราไปทุกที อีกสองเดือนต่อมาจนถึงตอนนั้นพวกแกก็จะไม่ใช่สมาชิกของแปดตระกูลอีกต่อไป! ฮึ โอหังจริงๆ ฉันก็เข้าใจผิดคิดไปว่าแกเป็นคนจากตระกูลมิยาโมโตะเสียอีก”

มิน่าล่ะเมื่อครู่พัคซุงวูถึงได้มีท่าทีเกรงใจและนบนอบต่อเย่เฉิน ถึงขนาดที่ว่าเลือกใช้คำสุภาพไม่น้อย

เดิมทีเขาคิดว่าเย่เฉินเป็นคนจากตระกูลมิยาโมโตะ ถ้ารู้ก่อนนี้ว่าเย่เฉินเป็นคนตระกูลเย่ เขาจึงไม่มีทางจะเปลี่ยนท่าทีแน่!

เย่เฉินหัวเสียจัด เขาถาม “แกเป็นใคร? เป็นใครในตระกูลพัคเหรอ?”

พัคซุงวูจัดแจงเสื้อผ้าที่วุ่นวายจากการต่อสู้เมื่อครู่ เขาล้วงมือเข้าในกระเป๋าพลางกล่าว

“ฉันก็คือคุณชายสามเป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลพัค พัคซุงวู!”

“พัคซุงวู!”

เมื่อได้ยินชื่อเช่นนี้ เย่เฉินก็กำหมัดแน่นทันที!

เขาฉุกนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกเสมือนจริง มาริลีน มอนโรที่มาจากตระกูลจอร์จจากอเมริกาเคยบอกเขาว่าคนที่ชนเย่เฉินจนกระเด็นไปวันนั้นก็คือพัคซุงวู!

พัคซุงวูคนนี้ตอนนั้นหลังจากที่ขับรถชนเย่เฉินแล้วก็ออฟไลน์ไป ไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็หาไม่เจอ ทำเอาเย่เฉินหงุดหงิดไม่รู้จะไประบายอารมณ์กับใคร

ตอนนี้ได้มาเจอพัคซุงวูตัวเป็น เย่เฉินจะไม่เอาคืนบัญชีแค้นครั้งนี้ได้อย่างไร!

เย่เฉินกำหมัดแน่น เขาหันมองพัคซุงวูด้วยแววตาเคืองแค้นแล้วถาม “วันนั้นในโลกเกมเสมือนจริง คนที่ขับ SUV มาชนฉัน ใช่แกไหม?”

พัคซุงวูได้ยินก็หัวเราะร่วน “ฮ่าๆ ถูกต้อง วันนั้นฉันเองเป็นคนขับรถชนแกจนลอยขึ้นฟ้าเอง ฮ่าๆ รถสปอร์ตของแกกระจายกลางอากาศ หมุนติ้วในอากาศ 720 องศา แล้วร่วลงมาจนหมดสภาพ ฉันยังถ่ายรูปเก็บเอาไว้ดูอยู่เลย ฮ่าๆ อ้อ จริงสิ ฉันยังแปะรูปถ่ายเอาไว้บนกำแพงสวนสาธารณะ เพื่อให้คนอื่นๆ ในตระกูลได้ดู ฮ่าๆ แกมีชื่อเสียงโด่งดังแล้วนะ แค่เข้าเกมทุกคนก็ได้เห็นภาพเท่ๆ ของแก แกควรจะขอบคุณฉันต่างหาก!”

พัคซุงวูไม่อยากจะเชื่อ คิดไม่ถึงว่าคนตระกูลจะลงมือทำร้ายตระกูลพัค!

ตอนนี้ตระกูลเย่เป็นตระกูลที่ด้อยที่สุดในทั้งแปดตระกูล จุดนี้คุณปู่เคยบอกเย่เฉินแล้ว

แต่เย่เฉินยังเลือกจะแขวะพัคซุงวูตรงๆ!

เย่เฉินกล่าว “พัคซุงวู แกฟังฉันให้ดีๆ ฉันไม่ใช่พี่ใหญ่ของฉัน แกไปล่วงเกินเขา เขาอาจจะไม่คิดเล็กคิดน้อย แถมยังเออออไปกับนาย แต่ว่าไม่มีทาง!”

“รนหาที่ตาย!”

พัคซุงวูรู้ว่าสู้ตัวต่อตัวไปก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉิน เขากดแหวนนิดหน่อย ด้านนอกก็มีคนจำนวนหลายสิบคนพุ่งกรูเข้ามาจากด้านนอกประตู อีกทั้งพวกคนนี้ยังกำปืน เล็งไปที่เย่เฉิน!

พัคซุงวูยิ่งมีความกล้ามากขึ้น “ไอ้คนตระกูลเย่น่าตาย รีบคุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย! ไม่อย่างนั้นฉันจะยิงแกตายแน่!”

เย่เฉินกลับยืนนิ่งไม่ไหวติงแล้วถาม “แกกล้าฆ่าฉันเหรอ? ในฐานะที่เป็นคนจากตระกูลทั้งแปด แกกล้าฆ่าฉันเลยเหรอ? แกกล้าประกาศสงครามกับตระกูลเย่เราเหรอ!?”

ตระกูลเย่ ตระกูลพัค ต่างก็มีความสามารถในการควบคุมโลกใบนี้ พูดไม่เกินไป ทุกตระกูลมีความสามารถอย่างมาก แถมยังมีความสามารถในการสะเทือนโลกใบนี้!

พัคซุงวูก็รู้ว่าความสามารถของตระกูลเย่ แต่ก็ยังพูดว่า “ฮึ คนไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำอย่างแก ฉันฆ่าแกไป พี่ชายแกคงจะขอบคุณฉัน!”

“ฉันขอถามแกอีกครั้ง แกจะคุกเข่าไหม! ถ้าไม่คุกเข่า ฉันจะให้คนยิงขาแก จนถึงตอนนั้นแกไม่คุกเข่าก็ต้องคุกเข่า!”