เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 59

พูดเองเออเอง?

เย่เฉินเล่นดนตรีเป็นด้วยเหรอ?

หวังเจียเหยาและฟางเชาต่างชะงักนิ่งไปพร้อมกัน

ฟางเชาถาม “เจียเหยา เย่เฉินเล่นเปียโนหรือกีตาร์เป็นด้วยเหรอ?”

หวังเจียเหยาส่ายหน้า ในบ้านหล่อนมีเปียโนอยู่หลังหนึ่ง แต่สามปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยเห็นเขาแตะต้องมันมาก่อน

อีกอย่างเย่เฉินเกิดในชนบท ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดีคงยากที่จะมีเงินไปเรียนดนตรี

เทพนักร้องยินดีเป็นอย่างมาก “ต้องได้อยู่แล้ว มือคีย์บอร์ดของพวกเราก็เล่นดนตรีจนเหนื่อยแล้วจะได้พักผ่อนพอดี เชิญขึ้นบนเวทีมาได้เลยครับ”

เทพนักร้องเสนอตัวยื่นมือรับเย่เฉินขึ้นเวที

“เพื่อนๆ ในคอนเสิร์ตขอเสียงปรบมือให้เขาหน่อยดีไหมครับ?”

เทพนักร้องกระตุ้นแฟนเพลงในงานคอนเสิร์ตให้กำลังใจเย่เฉิน ด้วยกลัวว่าเมื่อเย่เฉินเผชิญหน้ากับผู้ชมจะตื่นเต้นแต่ตอนนี้เย่เฉินไหนเลยจะรู้สึกตื่นเต้น

ความผิดหวังและเสียใจยึดครองเต็มหัวใจเขา

เย่เฉินเดินตรงมาแล้วทรุดนั่งลงตรงหน้าเปียโนท่ามกลางเสียงกู่ร้องของผู้ชม

เขากำลังคิดว่าจะร้องเพลงอะไรดี

‘Xin ru dao ge[1]’ เป็นเพลงที่เหมาะสมกับอารมณ์ของเย่เฉินในวินาทีนี้โดยไม่ต้องสงสัยแต่เขาไม่อยากร้องเพลงนี้

เพลงนี้ฟังดูแล้วต่ำต้อยอาจจะทำให้ฟางเชากับหวังเจียเหยาเยาะเย้ยเขาได้

เขาเลือกเพลงที่ฮิตที่สุดของเทพนักร้องที่คืนนี้เจ้าตัวยังไม่ได้ร้อง

‘Thousand Sad Reasons’[2]

ชื่อเพลงเองก็เป็นการปกปิดอย่างหนึ่ง

หากว่าเธอมองเห็นฉันเสียใจ เหตุผลมีนับพัน ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นเพราะ

สูญเสียเธอ!

เพราะถึงช่วงขอเพลงและเป็นช่วงท้ายของงาน ไฟในสนามกีฬาถูกเปิดจนหมด

ไม่เพียงแค่แสงไฟบนเวทีแต่ไฟตรงบริเวณผู้ชมก็ถูกเปิดจนสว่างเช่นกัน

แต่ในวินาทีนี้ ไฟในบริเวณผู้ชมก็ดับลงอีกครั้งแล้วส่องไฟทั้งหมดไปบนเวทีอีกครั้ง

เย่เฉินบรรจงพรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ด มือซ้ายเล่นคอร์ด ส่วนมือขวาบรรเลงทำนอง ลักษณะมือถูกต้องตามมาตรฐาน นิ้วมือขวาพริ้วไหวราวสายน้ำ

ทันทีที่ทำนอง ‘Thousand Sad Reasons’ ดังขึ้นเสียงโห่ร้องของแฟนเพลงในงานก็ดังขึ้น!

เพิ่งได้ยินทำนองไม่กี่วินาที หวังเจียเหยาที่อยู่ด้านล่างก็ตกตะลึง!

ต้องรู้ว่าหวังเจียเหยาเรียนเปียโนตั้งแต่เด็กความสามารถในการเล่นเปียโนอยู่ในระดับสูงมาก เจ้าหล่อนย่อมมองความสามารถในการเล่นเปียโนของเย่เฉินออก!

ทั้งท่านั่งที่ถูกต้องได้มาตรฐาน คีย์เปียโนที่หมดจด ทำนองที่แม่นยำ

สามารถเล่นอินโทรของเพลงนี้ได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เขาต้องเรียนเปียโนอย่างน้อยๆ เป็นเวลาสามปี!

“เขาเริ่มเรียนเปียโนหลังจากแต่งเข้าบ้านฉันเหรอ? สวรรค์ ทำอะไรตั้งมากตั้งมายทุกวันยังเล่นเปียโนได้ดีขนาดนี้! เย่เฉินคนสารเลว ทำไมไม่บอกฉันล่ะว่านายเล่นเปียโนเป็น!”

หวังเจียเหยาเสียใจภายหลังอย่างมากที่เพิ่งรู้ว่าเย่เฉินเล่นเปียโนเป็น

เมื่อช่วงอินโทรจบลง เย่เฉินก็ค่อยๆ เปิดปากร้องเพลง

“ฉันไม่มีคนที่เคยรักอีกต่อไป”

แค่เริ่มร้องก็ต้องคุกเข่าให้!

เสียงร้องของเย่เฉินต่างกับเสียงตอนพูดราวกับคนละคน!

“สวรรค์ ทำไมถึงได้เพราะแบบนี้!”

หวังเจียเหยารวมไปถึงคนในคอนเสิร์ตต่างก็ตะลึงค้างไปแล้วส่งเสียงปรบมือดังกึกก้อง

จะต้องรู้ว่านี่คือคอนเสิร์ตของเทพนักร้อง!

คนอื่นร้องเพลงในคอนเสิร์ตของเขา เสมือนหนึ่งสอนหนังสือให้สังฆราช!

เหมือนโชว์ดังค์บาสเก็ตบอลให้ Vince Carter [3]และ Zach LaVine [4]ดู!

เพราะไม่มีทางที่จะเทียบเคียงพวกเขาได้!

แต่เสียงของเย่เฉินถึงจะไม่เพราะกว่าเทพนักร้อง แต่กลับทำให้คนสนใจ

เป็นเพราะครูสอนดนตรีของเขาคือ Seth Riggs [5]โค้ชเสียงของไมเคอล แจ็คสัน ‘ราชาเพลงป็อป’ และราชาเพลงจีนเช่นหลินจวิ้นเจี๋ย[6]

เย่เฉินเรียนกับเขาตอนอายุหกขวบดังนั้นราชาเพลงจีนพวกนี้ยังต้องเรียกเย่เฉินว่าศิษย์พี่!