เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 595

ตอนที่ 595 ซ่งหงเย่กลับมาแต่งงานอีกรอบ!

สำหรับเย่เฉินแล้วซ่งหงเย่เป็นคนที่ไม่ได้สำคัญอะไร

ตอนนี้ขนาดเรื่องส่วนของหวังเจียเหยา เย่เฉินเองยังคร้านจะอยากรู้ แล้วยิ่งไม่อยากจะสนใจเรื่องของซ่งหงเย่เพื่อนสนิทของหล่อน

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ตระกูลเย่กำลังตกอยู่ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ความสนใจทั้งหมดของเย่เฉินล้วนแต่จดจ่ออยู่ที่เรื่องจะช่วยตระกูลเย่ จะมีแก่ใจไปคิดเรื่องอื่นได้ยังไง?

แต่ว่าชีวิตส่วนตัวของซ่งหงเย่นั้นจะให้พูดกันตรงๆ ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างซ่งหงเย่กับเจิ้งปิน ซึ่งส่งผลอย่างมากกับเย่เฉิน!

เห็นเย่เฉินทำหน้าเคร่งเครียด ฉินหงเหยียนจึงเดินเข้ามาถามเย่เฉิน “ที่รัก เป็นอะไรไป?”

เมื่อปีก่อนตอนที่ซ่งหงเย่หย่ากับเจิ้งปิน เย่เฉินและฉินหงเหยียนยังนัดเจิ้งปินมากินข้าว ทำให้หญิงสาวเองก็รู้เรื่องของทั้งสองคนนั้นเป็นอย่างดี

เย่เฉินพูดกับซ่งหงเย่ว่า “คุณตามผมมา ผมมีเรื่องจะถาม!”

เย่เฉินไม่อยากจะถามเรื่องนี้ต่อหน้าพ่อแม่ของเจิ้งปิน อย่างไรเสียพ่อแม่ของฝ่ายชายบางทีอาจจะไม่รู้เรื่องที่ลูกสะใภ้คนดีแอบมีชู้ตอนที่ยังเป็นภรรยาของลูกชายพวกเชาด้วยซ้ำ

ถือได้ว่าเย่เฉินได้ไว้หน้าซ่งหงเย่

เย่เฉินลากซ่งหงเย่ไปอีกฝั่งแล้วถาม “ซ่งหงเย่ คุณบอกผมมาตามตรงเลยนะ เรื่องของคุณกับเจิ้งปินเป็นอะไรกันแน่? ทำไมคุณถึงยังพาพ่อแม่เขามาเที่ยวด้วยทั้งๆ ที่หย่ากันไปแล้ว?”

ซ่งหงเย่รู้ว่าเย่เฉินเป็นคนสูงส่ง ไม่ใช่คนที่ชาวบ้านตาดำอย่างหล่อนจะล่วงเกินเขาได้ จึงทำได้เพียงตอบอีกฝ่ายตามความเป็นจริง

“ฉันกับเจิ้งปิน… แต่งงานกันอีกรอบแล้วล่ะค่ะ…”

“แต่งงานใหม่เหรอ? พวกคุณกลับมาคบกันแล้วเหรอ?”

หลังจากที่เย่เฉินได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “ทำไมเจิ้งปินถึงได้ยอมแต่งงานกับคุณอีกรอบล่ะ! ซ่งหงเย่ผู้หญิงแพศยามีชู้อย่างคุณใช้ลูกไม้อะไรกันแน่!”

ซ่งหงเย่ทำท่าทีตกใจราวเจ้าหล่อนบริสุทธิ์ “คุณเย่คะ ฉันเปล่านะนะ เราแต่งงานกันมาสามปี อยู่ด้วยกันมาตั้งสามปีเลยนะคะ ระหว่างเรามันก็มความผูกพันอยู่นะคะ นอกจากครั้งที่เขาจับชู้ได้วันนั้น ช่วงเวลาอื่นๆ ในการแต่งงานของเรา เรามีความสุขกันมากนะคะ ไม่เคยทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ”

เย่เฉินแค่นเสียง “นั่นเพราะคุณแสดงเกง! คุณมีชู้ คุณทำผิดต่อสามีตัวเอง คุณก็ละอายใจอยู่แล้ว จะไปกล้าทะเลาะกับเขาได้ยังไง! วันๆ คุณก็ปั่นหัวเขา ต่อให้เขามีความสุขก็เถอะ คุณคิดว่าเป็นเพราะคุณหวังดีกับเขาหรือยังไงฒ”

จำต้องยอมรับว่าซ่งหงเย่เป็นผู้หญิงที่ฉลาดหลักแหลมมากทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องการแต่งงานเจ้าหล่อนเก่งกว่าหวังเจียเหยามากนัก

หวังเจียเหยาสวยเกินไป มีคนมาเอาอกเอาใจหล่อนมาก เลยเย่อหยิ่งใส่ทุกคน

แต่ซ่งหงเย่หน้าตาสวยสู้เจ้าหล่อนไม่ได้ ทำให้เอาอกเอาใจคนอื่นเก่งกว่าอีกฝ่าย รู้ว่าจะต้องเอาอกเอาใจผู้ชายอย่างไร และยินดีที่จะทำในสิ่งที่ผู้หญิงเย่อหยิ่งพวกนั้นไม่อยากทำ

ซ่งหงเย่กล่าวต่ออย่างเก้ออเขิน “คุณเย่ ฉันรักเขาจริงๆ นะคะ ช่วงที่เราแยกกันอยู่ ฉันก็พบว่าเราอยู่ไม่ได้หรอกค่ะถ้าไม่มีอีกคน คุณเย่คะ ช่วยเห็นแก่ที่เราเองก็ถือว่ารู้จักกันปล่อยให้เรามีความสุขกันเถอะนะคะ คนโบราณว่าเอาไว้รื้อวัดสิบแห่งยังดีกว่าทำลายชีวิตแต่งงานคนอื่น…”

เย่เฉินโบกมือเป็นพัลวัน “พอเถอะ ผมไม่อยากฟังคุณพูดเรื่องพวกนี้”

เย่เฉินพูดพลางหยิบมือถือออกมา เขาเคยบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเจิ้งปินเอาไว้ หลังจากหาเจอเขาก็กดโทรอกไปทันที

เขาต้องถามด้วยตัวเองว่าเจิ้งปินจะพูดยังไงกันแน่

“ฮัลโหล เจิ้งปินหรือเปล่า? ผมเย่เฉินนะ”

เจิ้งปินที่อยู่ปลายสายได้ยินเสียงเย่เฉิน ก็ดีใจอย่างมาก

“อ้าวคุณเย่! คิดไม่ถึงว่าคุณจะโทรหาผมนะครับเนี่ย! คุณเย่มีอะไรหรือเปล่า?”

เย่เฉินกล่าว “ผมขอถามคุณหน่อยสิ คุณกลับมาแต่งงานกับซ่งหงเย่แล้วเหรอ?”

เจิ้งปินอุทานออกมาอย่างตกใจ “อืม เราเพิ่งจะจดทะเบียนกันเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง คุณเย่รู้ได้ยังไงครับเนี่ย?”

เย่เฉินกล่าวอย่าไม่พอใจ “ทำไมคุณยังจะไปคบหากับคนแบบนั้นอีกครั้บเนี่ย! ตอนนั้นคุณกลับไปถึงบ้านก็เห็นเองกับตาแล้วนี่ว่าหล่อนมีชู้น่ะ! ในระหว่างที่แต่งงานกับคุณไม่รู้ว่าหล่อนนอนกับผู้ชายไปกี่คนแล้ว ทำไมคุณถึงยอมรับผู้หญิงแบบนี้ได้ล่ะ? ไม่คิดว่าหล่อนสกปรกเหรอ?!”

เจิ้งปินเองก็มีท่าทีลำบากใจ “ตอนนั้นผมโกรธมากจริงๆ นั่นแหละ แล้วก็เสียใจมากด้วย หลังจากที่หย่ากันแล้ว ผมก็เสียใจอยู่หลายเดือน ผมเอารถไปชนบนทางด่วนเพราะเมาแล้วขับรถจนเกือบตาย แต่หลังจากที่หย่ากันไป หงเย่ก็ส่งวีแชทมาขอโทษผม ขอร้องให้ผมให้อภัยอยู่ทุกวัน ผมก็ค่อยๆ ใจอ่อน ก็เลยให้อภัยหล่อนไป…”

เย่เฉินพูดไม่ออก ตอนนั้นที่เขากลับไปแต่งงานกับหวังเจียเหยาใหม่นั้นเพราะจำใจ เป็นเพราะก่อนจะตายคุณย่าน้อยของหล่อนบังคับให้เขาให้สัญญา เย่เฉินไม่อยากให้คนแก่ คนแก่ที่เคยมีบุญคุณกับเขาต้องจากไปโดยยังมีเรื่องค้างคาในใจ

ดังนั้นเขาถึงได้ยอมรับปาก ไม่หย่ากับหวังเจียเหยา

อีกทั้งตอนนั้นเย่เฉินก็ไม่มีหลักฐานว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้างระหว่างหวังเจียเหยากับฟางเชา

แต่ว่าเรื่องของเจิ้งปินมันไม่เหมือนกับเขา เขาเห็นเองกับตาว่าซ่งหงเย่นอกใจเขา!

แล้วทำไมเขาถึงได้ให้อภัยซ่งหงเย่ได้นะ?

เย่เฉินกล่าว “นอกใจมีชู้น่ะมันมีแค่ครั้งเดียวกับนับครั้งไม่ถ้วน วันนี้คุณให้อภัยหล่อน หรือคุณไม่กลัวเหรอว่าต่อไปในอนาคตหล่อนจะสวมเขาให้คุณอีกน่ะ?”

ซ่งหงเย่ที่อยู่ข้างๆ หล่อนก็รีบเขย่าแขนเย่เฉินแล้วอ้อนวอนเขา “คุณเย่ พี่เย่เฉิน คุณชายเย่ ฉันขอรับปากกับคุณเลยนะคะว่าฉันจะไม่มีทางสวมเขาให้เจิ้งปินเด็ดขาด!”

เย่เฉินสะบัดแขนซ่งหงเย่แล้วเดินหนี จะสวมเขาให้สามีคุณหรือไม่มารับรองอะไรกับผม!

เจิ้งปินที่อยู่ปลายสายกล่าว “แต่ว่าถ้าให้ผมต้องแต่งงานกับสาวน้อยหน้าตาสะสวย ก็แน่ใจไม่ได้อยู่ดีว่าหล่อนจะไม่นอกใจผมนี่จริงไหม? คุณเย่ครับ ผมไม่เหมือนคุณนะที่ทั้งรวยทั้งหล่อ ผมน่ะมันทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์ ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบผมจากใจจริงหรอก หลายปีมานี้ที่จริงแล้วหงเย่เองก็ดีกับผมมาก อีกทั้งหล่อนก็รับปากผมแล้วด้วยว่าต่อไปจะไม่ไปเจอกับผู้ชายแปลกหน้า แถมยังรับปากผมว่าจะมาทำงานที่บริษัทของผม ต่อไปก็จะไปทำงานต่างจังหวัดด้วยกัน”

เย่เฉินอยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็อ้ำอึ้ง “ผมไม่มีอะไรจะพูด!”

เย่เฉินกดตัดสายไปอย่างไม่พอใจ ในเมื่อเจิ้งปินที่เป็นสามีของหล่อนยังพูดแบบนี้ เขาที่เป็นคนนอกพูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

พูดมากไปก็กลัวจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดคิดว่าเย่เฉินคิดจะแย่งภรรยาเขาไปอีก

ในตอนนี้ หงเย่ทรุดตัวคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉิน หัวเข่าขาวนวลเนียนนี้สัมผัสอยู่บนบันไดหินที่ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ อย่างไม่กลัวจะบาดเจ็บสักนิด

ซ่งหงเย่กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอื้น

“พี่เย่เฉิน ฉันขอร้องพี่ล่ะนคะ ได้โปรดอย่าแยกฉันกับสามีของฉันเลย เรารักกันจริงๆ ฉันสาบานเลยว่าต่อไปฉันจะไม่ทำผิดต่อเขาอีกแล้ว ได้โปรดเถอะค่ะ…”

ซ่งหงเย่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ในตอนที่เย่เฉินช่วยเจิ้งปินหย่ากับซ่งหงเย่ เขาเคยบอกเอาไว้ว่าหลังจากที่พวกเขาหย่ากันแล้วเจิ้งปินสามารถไปหาผู้หญิงอายุน้อยๆ หน้าตาสวยๆ ได้ทุกเมื่อ แต่ซ่งหงเย่คิดจะไปหาผู้ชายที่ร่ำรวยอย่างเจิ้งปินแล้วล่ะก็คงจะเป็นไปไม่ได้

ดังนั้นซ่งหงเย่เป็นคนต้องการชีวิตสมรสนี้มากกว่าเจิ้งปิน!ตอนที่ 596 ผมคือท่านเทพงั้นเหรอ?

และในเวลานี้เอง ฉินหงเหยียนเองก็เดินตามมา เมื่อเห็นซ่งหงเย่ร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบน้ำก็ถามเย่เฉิน

“ที่รัก คุณยังโกรธซ่งหงเย่อยู่เหรอ? ทำไมคุณต้องโกรธที่ซ่งหงเย่คืนดีกับเจิ้งปินด้วยล่ะ?”

เย่เฉินจับมือฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “คุณไม่เข้าใจ…”

ในตอนนี้เอง เย่เฉินและซ่งหงเย่ตกเป็นเป้าสายตาของคนไม่น้อยแล้ว เขาไม่อยากให้คนถ่ายภาพเขาเอาไว้เลยกล่าวกับซ่งหงเย่

“คุณไปเถอะ ในเมื่อเจิ้งปินเลือกที่จะเชื่อใจคุณ ให้อภัยคุณแล้ว คนนอกอย่างผมพูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

ซ่งหงเย่รีบร้อนลุกขึ้นมาปาดน้ำตาแล้วกล่าว “ขอบคุณค่ะ เย่เฉิน ขอบคุณที่คุณเป็นห่วงฉันกับเจิ้งปินขนาดนี้ ฉันรู้ว่าคุณยังเห็นเราเป็นเพื่อนอยู่ ต่อไปฉันจะเป็นคนดี หวังว่าในอนาคตเราจะมีโอกาสได้ดื่มด้วยกันบ้างนะ”

ซ่งหงเย่รีบเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นภาพซ่งหงเย่ยืนอยู่กับพ่อแม่ของเจิ้งปินอย่างมีความสุข เย่เฉินก็ถอนหายใจ

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้”

สำหรับเขาแล้วซ่งหงเย่ไม่ใช่คนสำคัญอะไรเลย ที่เขากังวลในความสัมพันธ์ของหล่อนกับเจิ้งปินนั่นเพราะว่าเมื่อปีก่อนเขาฝันถึงเรื่องบางอย่างซ้ำไปซ้ำมา!

ในฝันของเขานั้นซ่งหงเย่กลับมาคืนดีกับเจิ้งปิน!